Η σχέση με τον εαυτό μας – Μπορείς να μάθεις να κάνεις καλή παρέα με τον εαυτό σου | Female-G

Το πιο δύσκολο θέμα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη ενήλικη ζωή μας, είναι η σχέση μας με τον ίδιο μας τον εαυτό. Πάμε να δούμε μαζί γιατί συμβαίνει αυτό και μήπως υπάρχουν εύκολοι τρόποι να κάνουμε αυτή την σχέση πιο ευέλικτη και εποικοδομητική.

Η ερώτηση «γιατί» δεν είναι αγαπημένη μου. Το γιατί οδηγεί σε μονοπάτια που δεν βοηθάνε κι συνήθως προσθέτουν ενοχές.

Όμως στην προκειμένη περίπτωση θα μας δώσει μια εξήγηση και θα μας βοηθήσει να ξεκινήσουμε από μια ξεκάθαρη αφετηρία. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν χτίζουν μια φιλική, υγιή σχέση με τον εαυτό τους; Η απάντηση είναι απλή.

Κανείς δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας πως η υγιής, αληθινή σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό, είναι μια συνθήκη απαιτητική που οδηγεί τελικά στην περιβόητη ωριμότητα και πολυπόθητη ηρεμία!

Απο μικρή ηλικία κιόλας, αυτό που μας μαθαίνουν είναι πως να διαπραγματευόμαστε την εξωτερική εικόνα μας. Πως να «πουλάμε» να «πλασάρουμε» τον εαυτό μας στους άλλους και αυτό να έχει αντίκτυπο θετικό στην οικογένεια που προερχόμαστε.

Παράδειγμα: να είσαι καλός μαθητής, να είσαι πρώτος σε κάποιο άθλημα ή χόμπι έτσι ώστε να είσαι ένας εν δυνάμει επιτυχημένος ενήλικας. Και κατ’ επέκταση να πάρουν τα εύσημα οι γονείς που ανάθρεψαν ένα άξιο παιδί.

Θεωρητικά αυτό ακούγεται ανούσιο,σωστά; Όμως στην ελληνική οικογένεια είναι ένα κατάλοιπο και ένας ψυχαναγκασμός σε πολλές περιπτώσεις, με τελικό αποδέκτη, το ίδιο το παιδί και αυριανό ενήλικα.

Μαθαίνει πως όλα τα βήματα στη ζωή του, τελική κατάληξη θα πρέπει να έχουν στην βελτίωση της εικόνας του. Να συντηρεί μια εικόνα στην κοινωνία, δηλαδή για τους άλλους.

Μαθαίνει υποσυνείδητα, από πολύ νωρίς να παρατηρεί τους απέναντι. Έχοντας γίνει πολλές φορές μέτρο σύγκρισης ο ίδιος, έμαθε να έχει αυτόματα αυτή την συμπεριφορά. Οι καθρέπτες να είναι μόνιμα γυρισμένοι προς τα έξω και να καθρεφτίζονται οι άλλοι και όχι ο ίδιος.

Κάπου εκεί χάνεται η έννοια του εαυτού, πριν καλά-καλά βρεθεί. Πριν δοθεί η ευκαιρία να γίνει μια ομαλή γνωριμία. Ναι, χρειάζεται το στάδιο της ομαλής, της ήρεμης και αβίαστης γνωριμίας με τον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι απαραίτητη και βασική συνθήκη αλλά κανείς δεν μας το έχει τονίσει.

Οι γονείς προσπαθούν από μικρή ηλικία…. για το καλό μας πάντα! να μας παρουσιάσουν μια εικόνα που θεωρούν πρότυπο και αυτή να ακολουθήσουμε ή και να μιμηθούμε. Ακόμα χειρότερο είναι όταν παραθέτουν τα δικά τους απωθημένα και ανεκπλήρωτα όνειρα και επιθυμίες, στα παιδιά τους.

Μαθαίνω να χτίζω σχέση με τον εαυτό μου. Οξύμωρο δεν ακούγεται; Ζούμε με τον εαυτό μας και δεν έχουμε σχέση μαζί του;

Κι όμως η πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μας δεν έχουν συστηθεί με τον εαυτό τους, πόσο μάλλον να χτίσουν και σχέση μαζί του. Βλέπουν μέσα από το μάτια του δίπλα και του απέναντι. Γιατί απλά δεν εμπιστεύονται τα δικά τους. Έχουν εικόνα για τον εαυτό τους, την εικόνα που τους έχει προσδιορίσει το περιβάλλον τους. Έχουν οικειοποιηθεί τις ταμπέλες. Όταν γίνεται μια ανατροπή στην ζωή τότε, τους δίνεται η ευκαιρία επαναπροσδιορισμού.

Εκει αρχίσει η γνωριμία με το ποιος είμαι, τι θέλω, τι δεν μου ταιριάζει. Εκεί αρχίζει και η σύγκρουση. Η εσωτερική πάλη. Δεν είναι τυχαίο που η πλειοψηφία των ανθρώπων, που ζητάνε εξειδικευμένη βοήθεια, για να βρουν και να συστηθούν με τον εαυτό τους, περιγράφουν την διαδικασία ως μια διαδικασία πάλης.

Στην αρχή συναισθήματα, όπως η άρνηση κάνουν την εμφάνιση. Σαν μια πρώτη αντίδραση στην αλλαγή. Αμφισβήτηση για την εξέλιξη.Στην συνέχεια, η αποδοχή οδηγεί στην λύτρωση και στην πολυπόθητη ηρεμία. Εδώ είναι σημαντικό να αναφερθεί, πως δεν είναι προαπαιτούμενη η αλλαγή. Είναι όμως μια συνθήκη που λειτουργεί ως παρακίνηση. Αλλάζουμε την οπτική γωνία και παρατηρούμε την κατάσταση από άλλη θέση.

Πόσο σπουδαίο είναι τελικά, γιατί οδηγεί αυτή η στάση, στην απενοχοποίηση. Ο φόβος, που είναι δίδυμος αδελφός με την άγνοια εξαφανίζεται. Και την θέση του διαδέχεται η γνώση. Γνωρίζω εμένα, ξέρω τι με ευχαριστεί και δεν φοβάμαι, πως όταν κάνω επιλογές διαφορετικές από τις τετριμμένες, θα φοβάμαι την στοχοποίηση.

Όποιος δεν κάνει καλή παρέα με τον εαυτό του, δεν επιλέγει να περνάει ώρες μόνος του. Δεν πηγαίνει μόνος του μια εκδρομή, ένα καφέ, μια βόλτα. Φοβάται μην χαρακτηριστεί μοναχικός. Κι όμως πόσο σπουδαίο είναι να αγαπάμε τον εαυτό μας, να τον αποδεχόμαστε να κάνουμε καλή παρέα μαζί του. Να αφουγκραζόμαστε τις σκέψεις και τα θελω μας. Κυρίως αυτά που δεν θέλουμε!

Για να ακούσουμε τις σκέψεις μας θα πρέπει να μην έχουμε τις κουβέντες των άλλων στα αυτιά μας.

Είναι τόσο ευεργετική και ανακουφιστική η καλή παρέα με τον εαυτό μας. Μας κάνει πιο ήρεμους, πιο αποφασιστικούς και με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Φοβόμαστε λιγότερο και διασκεδάζουμε περισσότερο. Γευόμαστε την κάθε στιγμή και με θετικό πρόσημο την ζούμε.

Ειδικά αυτή την χρονική περίοδο που ζούμε τριγύρω μας την ανασφάλεια και τον φόβο στο έπακρο, είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε καλή παρέα με τον εαυτό μας. Ο φόβος είναι διαχειρίσιμος και η εσωτερική φωνή μπορεί να μας οδηγήσει σε αλλαγές θετικές. Χρησιμοποιούμε την δύναμη της εποικοδομητικής παρατήρησης και αυτό μας οδηγεί σε αλλαγές!

Οι περισσότεροι από εμάς καταλήγουμε να προσφέρουμε περισσότερη αγάπη και φροντίδα σε άλλους, παρά στους εαυτούς μας. Σταματάμε να μας εκτιμούμε και μπορεί συχνά να βάζουμε στην άκρη την υγεία και την ψυχική μας κατάσταση, ώστε να εκπληρώσουμε τις ανάγκες των άλλων.

Αρχίστε να σας δίνετε την προσοχή που αξίζετε και ξεκλέψτε τον απαραίτητο χρόνο αποκλειστικά για εσάς.