Ο Έρικ Κλάπτον, ένας εκ των κορυφαίων μουσικών στην παγκόσμια σκηνή, βίωσε την απόλυτη οικογενειακή τραγωδία που τον σημάδεψε και δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει. Ήταν πριν 33 χρόνια, όταν ο 4χρονος γιος του, βρήκε φρικτό θάνατο.
Ο μικρός Κόνορ έπεσε από τον 32ο όροφο ουρανοξύστη και η τραγική απώλεια τον σημάδεψε για πάντα. Ενώ αποτέλεσε την αφορμή για να γράψει ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια του, το «Tears in Heaven» που λίγοι γνωρίζουν πως στην πραγματικότητα πρόκειται για το μοιρολόι του τραγικού πατέρα.
Ο 4χρονος Κόνορ που το νήμα της ζωής του κόπηκε τόσο απότομα, ήταν ο καρπός του παράνομου έρωτα του Έρικ Κλάπτον με την Ιταλίδα ηθοποιό και showgirl, Λόρι Ντελ Σάντο. Οι δυο τους γνωρίστηκαν τον Οκτώβριο του 1985, όταν ο μουσικός βρισκόταν στο Μιλάνο για συναυλία. Από την πρώτη στιγμή ένιωσε μία ακαταμάχητη έλξη για τη νεαρή Ιταλίδα. “Ήμουν τρελός για εκείνη, ήθελα να φτιάξω μια καινούρια ζωή στην Ιταλία”, είχε εξομολογηθεί κάποια στιγμή.
Ωστόσο, ο Έρικ Κλάπτον τότε ήταν ακόμη παντρεμένος με την Πάτι Μπόιντ, την πρώην σύζυγο του κολλητού του Τζορτζ Χάρισον των Beatles που η σχέση τους είχε αποτελέσει μεγάλο σκάνδαλο. Και τώρα ο θρυλικός μουσικός ήταν μπροστά σε ένα άλλο σκάνδαλο. Η Λόρι έμεινε έγκυος και στην τρίτο μήνα της κυήσεως της, ο μάνατζερ του Κλάπτον την πίεζε να κάνει έκτρωση. Εκείνη αρνήθηκε και αποφάσισε να μεγαλώσει μόνη της το παιδί.
Ο τραγουδιστής την εποχή εκείνη βίωνε μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ζωής του, καθώς ήταν απόλυτα εξαρτημένος από τις ουσίες. Ωστόσο, η γέννηση του γιου του το καλοκαίρι του ’86, άρχιζε να αλλάζει τη διάθεσή του. Και ήταν η πρώτη φορά που ένιωθε τύψεις για τον αλκοολισμό του. Το καλοκαίρι του 1987 βρισκόταν σε περιοδεία, όταν άρχισε να υποφέρει από ενοχές. Φοβόταν ότι θα μπορούσε να μεταβιβάσει τον αλκοολισμό στο παιδί του. Μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης και από τότε δεν έβαλε ξανά σταγόνα στο στόμα του.
Μπορεί με την Λόρι να μην τα βρήκαν, όμως, ήταν πάντα δίπλα στον γιο του. Ο ερχομός του Κόνορ τον είχε βγάλει από τα σκοτάδια και είχε νικήσει τους δαίμονές του. Το πρωί της 20ης Μαρτίου 1991 ο Κόνορ έπαιζε στο διαμέρισμα της Νέας Υόρκης που διέμενε με τη μητέρα του. Κάποια στιγμή, ο μικρός ξέφυγε από την προσοχή της νταντάς του, ανέβηκε στο περβάζι του ανοιχτού παραθύρου, όπου συνήθιζε να ακουμπά τη μύτη του στο τζάμι και να κοιτάζει έξω με αποτέλεσμα να πέσει στο κενό από τον 52ο όροφο του ουρανοξύστη.
Ο Κλάπτον έμενε σε ένα ξενοδοχείο λίγο πιο κάτω και πήγαινε στο διαμέρισμα για να πάρει τον Κόνορ για μία έξοδο μπαμπά και γιου στο ζωολογικό κήπο του Central Park, όταν τον πήρε φρικαρισμένη η Λόρι και του είπε ότι ο γιος τους σκοτώθηκε. Όπως έχει περιγράψει ο ίδιος, δεν μπορούσε να διανοηθεί τι είχε συμβεί. Έτρεξε σαν τρελός στο διαμέρισμα, όταν έξω από τον ουρανοξύστη, είδε τα
ασθενοφόρα και πυροσβεστικά οχήματα.
Κατά την είσοδό του στο διαμέρισμα ο τραγουδιστής θυμάται ότι η σκηνή δεν είχε καμία σχέση με αυτόν. «Ένιωσα σαν να μπήκα στη ζωή κάποιου άλλου», είπε. «Και ακόμα αισθάνομαι έτσι».
«Θυμάμαι να κοιτάζω το όμορφο προσωπάκι του και να σκέφτομαι: «Αυτός δεν είναι ο γιος μου. Μοιάζει λίγο με αυτόν αλλά έχει φύγει», έχει εξομολογηθεί.
Η κηδεία του Κόνορ έγινε δύο ημέρες πριν από τα 46α γενέθλια του ερμηνευτή.
Σημαδεμένος από την απώλεια του γιου του, γύρισε το καλοκαίρι του 1991 ένα βίντεο για το Υπουργείο Υγείας της Πολιτείας της Νέας Υόρκης με σύνθημα «Βάλτε κάγκελα στα παράθυρα και πόρτες ασφαλείας στις πόρτες. Είναι εύκολο και μπορεί να αποτρέψει μια τρομερή τραγωδία, Πιστέψτε με, ξέρω».
Λίγο μετά έγραψε ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια του, το «Tears in Heaven». Κάποιοι από τους στίχους του λένε: «Θα ήξερες το όνομά μου/ Αν σε έβλεπα στον παράδεισο;/ Θα ήταν το ίδιο / Αν σε έβλεπα στον παράδεισο; / Πρέπει να είμαι δυνατός και να συνεχίσω / Γιατί ξέρω ότι δεν ανήκω εδώ στον παράδεισο».
Σε μια συνέντευξή του, το 1992, ο Έρικ Κλάπτον είπε για το τραγούδι: «Ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου, αλλά δεν είχα κανένα λόγο να το γράψω μέχρι αυτήν την ταινία… Και είναι λίγο διφορούμενο, γιατί αφορά τον Κόνορ, αλλά προορίζεται επίσης να είναι μέρος της ταινίας. Σχεδόν υποσυνείδητα χρησιμοποίησα τη μουσική για τον εαυτό μου ως θεραπευτικό παράγοντα, και ιδού, λειτούργησε… Παίρνω πολλή ευτυχία και μεγάλη θεραπεία από τη μουσική».
Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε single στις 8 Ιανουαρίου 1992. Γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία και έφτασε μέχρι το Νο2 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών (Billboard) και μέχρι το Νο5 του βρετανικού πίνακα επιτυχιών, για να γίνει το πιο δημοφιλές τραγούδι του Έρικ Κλάπτον. Το 1993 κέρδισε τρία Grammy Awards.
