Σε καρναβαλικούς ρυθμούς κινείται ολόκληρη η χώρα, όπου σε πολλά μέρη αναβιώνουν αποκριάτικα έθιμα χρόνων που τηρούνται ευλαβικά μέχρι και σήμερα, προσελκύοντας κόσμο από κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Ωστόσο, μέχρι και το 2019 αναβίωνε στην Πάτρα, κάθε Τσικνοπέμπτη ένα έθιμο, άκρως ντροπιαστικό, πίσω από το οποίο κρυβόταν η τραγική ιστορία μίας γυναίκας με νοητική στέρηση, της Γιαννούλας Κουλουρούς, την οποία δεν έπαψαν να διαπομπεύουν και μετά θάνατον. Έπρεπε να περάσουν περισσότερα από 60 χρόνια για να αποφασίσει ο δήμαρχος της Πάτρας, το 2019 να βάλει οριστικά τέλος στο ντροπιαστικό έθιμο του γάμου της Κουλουρούς.
Η Γιαννούλα γεννήθηκε το 1868 στην Πάτρα και έζησε στην Άνω Πόλη. Είχε μία ελαφριά νοητική στέρηση, ενώ πουλούσε κουλούρια για να ζήσει. Ο μεγάλος καημός της Κουλουρούς, όπως την φώναζαν, ήταν να παντρευτεί. Κι αυτόν ακριβώς τον καημό της, συν την νοητική της στέρηση, εκμεταλλεύτηκε μία παρέα Πατρινών, περίπου το 1910, στήνοντάς της μία σκληρή, απάνθρωπη φάρσα.
Της έταξαν ότι θα της βρουν γαμπρό και θα την παντρέψουν. Η πρώτη «απόπειρα» ξεκίνησε το 1914, καθώς την έπεισαν ότι πρόκειται να γίνει ο γάμος, με την Γιαννούλα να εμφανίζεται ως νύφη στους κεντρικούς δρόμους και στα στέκια της πόλης, συνοδευόμενη από μία παρέα «πλακατζήδων» και ένα μεγάλο πλήθος κόσμου. Το όλο θέαμα ωστόσο κατέληξε στον θρήνο της Γιαννούλας, καθώς η πομπή βρήκε την εκκλησία κλειστή και ο δήθεν γαμπρός συνελήφθη μπροστά της από στρατονόμους.
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η φάρσα συνεχίστηκε, ανακατεύοντας και τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Γ. Ουίλσον. Η μία εκδοχή αναφέρει ότι της έταξαν γάμο με τον «Ιούλσο», όπως τον έλεγε η ίδια, ενώ η άλλη ότι είναι πλούσιος συγγενής της που θα της έφερνε εκατομμύρια και γαμπρό από την Αμερική για να την παντρέψει.
Και στις δύο περιπτώσεις, η Γιαννούλα κατέβαινε στο λιμάνι για να τον υποδεχτεί, κατά την τελευταία Κυριακή του καρναβαλιού. Όμως, φτάνοντας εκεί, με το πλήθος να τη συνοδεύει, δεν υπήρχε κανείς να την περιμένει. Η Γιαννούλα πάλι ξεσπούσε σε κλάματα και βίωνε για άλλη μια φορά τον εξευτελισμό των συμπολιτών της. Γυρνούσε στο σπίτι της ντροπιασμένη και μόνη.
Η Γιαννούλα Κουλουρού πέθανε μόνη και φτωχή, στην Κατοχή. Ωστόσο, η θλιβερή ιστορία της έγινε αστικός μύθος και κατόπιν αποκριάτικο έθιμο, που διαιώνιζε για χρόνια ολόκληρα την ψυχολογική βία κατά ενός αδύναμου ανθρώπου. Γιατί μπορεί οι Απόκριες να έχουν τον χαβαλέ τους και να είναι μία ανάλαφρη περίοδος κεφιού και διασκέδασης, όμως, υπάρχει/υπήρχε και η σκληρή πλευρά αυτής της – κατά τα άλλα – γιορτής.
