Την τελευταία της πνοή άφησε η ηθοποιός Καλή Καλό, στα 98 της χρόνια στο Γηροκομείο Αθηνών, όπου ζούσε τους τελευταίους μήνες.
Τη θλιβερή είδηση του θανάτου της, γνωστοποίησε ο καλός της φίλος, Σπύρος Μπιμπίλας.
Σε ανάρτησή του στα social media έγραψε:
«Έφυγε πριν λίγο, από κοντά μας, σήμερα που είναι η μέρα της γυναίκας, η υπέροχη Καλή Καλό η πρωταγωνίστρια της επιθεώρησης των δεκαετιών 40 50 60 με την τόσο πολυτάραχη ζωή σημαδεμένη από συγκλονιστικά γεγονότα όπως η ίδια αναφέρει στην αυτοβιογραφία της “όσα πήρε ο άνεμος”, με κοινωνικούς αγώνες, με έντονη συνδικαλιστική δράση στο σωματείο των ηθοποιών και στο ΤΑΣΕΗ.. Το τελευταίο δεκάμηνο με ενέργειες του ΤΑΣΕΗ κι εμού προσωπικά που με τίμησε με την φιλία της μεταφέρθηκε στο γηροκομείο Αθηνών όπου όλο το προσωπικό την περιποιήθηκε από την πρώτη στιγμή με πολλή αγάπη και φροντίδα και για αυτό τους ευχαριστούμε θερμά μέσα από την καρδιά μας για όλο το κοινωνικό έργο που επιτελούν με τόση ευθύνη.. Καλό ταξίδι γλυκιά, Καλή μου…».
Η Καλή Καλό γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά η καταγωγή της είναι από το Ρέθυμνο. Μητέρα της ήταν η Χρύσα, κόρη του στρατηγού Γ. Καλοχριστιανάκη, υπασπιστή του Βενιζέλου, επίσης ηθοποιός και μια χειραφετημένη για την εποχή γυναίκα.
Πατέρας της ήταν ο Νίκος Δαμβέργης, της οικογένειας των φαρμακοβιομηχάνων.
Η πρώτη παρουσία της Καλής σε θεατρική παράσταση ήταν σε ηλικία μόλις τριών ετών, στη Δασκαλίτσα του Ντάριο Νικκοντέμι, μετά από απόφαση της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θέατρο της οποίας έπαιζε η μητέρα της.
Ο πρώτος πραγματικός της ρόλος όμως ήταν σε ηλικία 5 ετών, ειδικά γραμμένος για αυτή από τον Σπύρο Μελά στο έργο του Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται, όπου σημείωσε μεγάλη επιτυχία παίζοντας δίπλα στον Βασίλη Λογοθετίδη και στο ζεύγος Μουσούρη στο θέατρο «Αλίκη».
Τόση ήταν η επιτυχία, ώστε ο Αττίκ έστειλε τον διευθυντή της «Μάντρας» του, Χρ. Δημητρόπουλο, να ζητήσει από τη μητέρα της συνεργασία. Και όταν αυτή έδωσε τη συγκατάθεσή της, εκείνος έγραψε της «Μπέμπας» τραγούδια και παρλάτες, τη δίδαξε ηθοποιία, της έδωσε το ψευδώνυμο «Καλή Καλό» και την εμφάνισε σε παραστάσεις του.
Παράλληλα, μαθήτευε επί πολλά χρόνια στη σχολή κλασικού μπαλέτου του Βασιλικού (σήμερα Εθνικού) Θεάτρου και άλλες. Σχηματιζόταν έτσι μια εικόνα της ως παιδιού-θαύματος, κάτι σαν τη Σίρλεϊ Τεμπλ της Ελλάδας, ωστόσο το διαζύγιο της μητέρας της και ο πόλεμος με την Κατοχή διέκοψαν αυτή την εξέλιξη, καθώς μητέρα και κόρη άρχισαν να περιοδεύουν με «μπουλούκια» στην επαρχία για την επιβίωσή τους.
Η μεταπολεμική ένταξή της στο ΚΚΕ οδήγησε στη σύλληψή της το 1947 από το θέατρο, ενώ εμφανιζόταν στην επιθεώρηση «Το παρδαλό κατσίκι», και στον εκτοπισμό της επί εξάμηνο στην Ικαρία.
Μετά την επιστροφή από την εξορία, που συμπίπτει με την ενηλικίωσή της, η Καλή Καλό δημιούργησε τον δικό της θίασο (1950) και ερμήνευσε ρόλους σε όλα τα είδη του θεάτρου, δηλαδή βαριετέ, επιθεώρηση, οπερέτα, ελεύθερο θέατρο, και πρόζα.
Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τους Μινωτή, Κυβέλη, Μιράντα Μυράτ, Κατράκη, Τραϊφόρο, Χριστόφορο Νέζερ, Αυλωνίτη, Μαυρέα, Κοκκίνη, Σταυρίδη, Καλουτά, Ρένα Ντορ και Ρένα Βλαχοπούλου. Επίσης πρωταγωνίστησε στο Εθνικό Θέατρο και στο ΚΘΒΕ, παίζοντας έργα των Μπρεχτ, Πιραντέλλο και άλλων.
Το γεγονός ωστόσο ότι δεν την ενδιέφερε ο κινηματογράφος, κι έτσι έπαιξε μόνο σε 4 κινηματογραφικές ταινίες, συνετέλεσε στο να είναι σχεδόν άγνωστη στις νεότερες γενεές.
Στο τέλος της σταδιοδρομίας της εμφανίσθηκε και σε λίγες τηλεοπτικές σειρές. Εκτός από τη θεατρική της σταδιοδρομία, η Καλό έμαθε μόνη της ξένες γλώσσες και ακολούθησε πανεπιστημιακές σπουδές στην παιδοψυχολογία στη Λωζάνη, και πιο συγκεκριμένα στα συστήματα των Μοντεσσόρι, Ντεκρολύ και Πεσταλότσι. Είναι, μάλιστα, δημιουργός των «Πρότυπων Εκπαιδευτηρίων Καλής Δαμβέργη».
Πριν λίγους μήνες, αποκαλύφθηκε το μακάβριο μυστικό της Καλή Καλό, το οποίο η ίδια κρατούσε καλά κρυμμένο για σχεδόν 40 χρόνια. Η σπουδαία ηθοποιός, όπως είχε αποκαλυφθεί, φύλαγε στο σπίτι της σε ένα κουτί, τα οστά του γιου της που είχε φύγει νέος από τη ζωή και τον θάνατό του δεν τον είχε ξεπεράσει ποτέ.
Το μακάβριο εύρημα εντόπισαν η σπιτονοικοκυρά της μαζί με την οικονόμο της ηθοποιού, όταν άρχισαν να πακετάρουν τα αντικείμενά της επειδή θα έφευγε από το σπίτι. Η ίδια, λίγο καιρό μετά από το Γηροκομείο όπου ζούσε τους τελευταίους μήνες και με επιβαρυμένη την υγεία της, είχε πει για τους λόγους που κρατούσε τα οστά του γιου της.
«Ήταν συναισθηματικοί λόγοι που είχα τα οστά του γιου μου στο σπίτι. Δεν μπορούσα, δεν ήθελα τα οστά του παιδιού μου να είναι ανακατεμένα με άλλα. Ήρθε και η αστυνομία στο σπίτι και μου πήραν δείγμα να δουν αν πραγματικά είναι δικά μου. Τους είπα “ναι” αλλά δεν μπορώ να αισθανθώ ότι τα κόκαλα είναι ανακατεμένα με άλλα. Θέλω να είναι ξεχωριστά. Δεν καταλαβαίνω γιατί σχολιάστηκε. Υπάρχει κανένα εμπόδιο;» είχε πει η Καλή Καλό.
Ο γιος της Χρήστος «έφυγε» από τη ζωή μετά από ένα σοβαρό ατύχημα. «Ο γιος μου είχε μανία με τη Χημεία, του έκανε και καλό και κακό ο καθηγητής του. Του έδωσε φτερά να κάνει τα δικά του πειράματα. 14 χρόνια πάλευα σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης. Έχασε το χέρι του, τα μάτια του και αγωνιστήκαμε πολύ. Δεν τον έχασα…», ανέφερε η ηθοποιός για το ατύχημα που είχε το παιδί της.
