Κράμα ταλέντου, γοητείας και έντονης εκφραστικότητας, ο Νίκος Γαλανός έχτισε ένα διαχρονικό προφίλ, που φροντίζει μέχρι σήμερα να φέρνει στις μνήμες μας την περίοδο της μεγάλης ακμής του ελληνικού κινηματογράφου.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και το πραγματικό του όνομα ήταν Νίκος Σουπιωνάς. Σπούδασε τη δραματική τέχνη στη Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και κατάφερε να ξεχωρίσει γρήγορα με το ταλέντο και την γοητεία του.
Το θεατρικό του ντεμπούτο έγινε το 1967 στον θίασο της Τζένης Καρέζη. Η ηθοποιός τον ανακάλυψε, όταν ο Γαλανός παρακολουθούσε μια πρόβα στο θέατρό της. Το 1972 ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον θίασο της Αλίκης Βουγιουκλάκη, συμμετέχοντας σε αρκετά έργα, όπως “Βασίλισσα Αμαλία”, “Ωραία μου Κυρία”, “Θεατρίνα”, “Κόκαλα και Ρόπαλα”, “Πειρασμός” και “Καμπαρέ”. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον θίασο Μουσούρη και το Εθνικό Θέατρο, ενώ ακολούθησε η επιστροφή του στο Ελεύθερο Θέατρο.
Τη δεκαετία του ’80 συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, ενώ την περίοδο 1995-96, έγινε ο τελευταίος συμπρωταγωνιστής της Αλίκης Βουγιουκλάκη στη δεύτερη σεζόν του θεατρικού έργου “Η Μελωδία της Ευτυχίας”.
Η αρχή στον κινηματογράφο ήρθε το 1962 στην ταινία “Οργή”, ενώ μικρούς ρόλους είχε και στις ταινίες “Κραυγή”, “Τα Δάκρυα είναι Καυτά” και “Ο Ουρανοκατέβατος”. Η μεγάλη στιγμή ήρθε το 1968, όταν ο Νίκος Φώσκολος τον επέλεξε για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Λεωφόρος του Μίσους» στο πλευρό της Μαίρης Χρονοπούλου. Με τη μεστή και δυναμική ερμηνεία του, κατάφερε να γοητεύσει τον Φιλοποίμενα Φίνο και να αποτελέσει, μαζί με τη Νόρα Βαλσάμη, το νεανικό δίδυμο που αγαπούσε ιδιαίτερα. Παρέμεινε στην Φίνος Φιλμ μέχρι το 1972, γυρίζοντας συνολικά 12 ταινίες. Εξαιρετική έχει μείνει η ερμηνεία του στην ταινία «Ορατότης Μηδέν», καθώς επίσης και στην ταινία «Η Ρένα είναι Οφσάιντ», στο ρόλο του ποδοσφαιριστή Χούλιο Μπάλμας.
Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήταν το 2013 στην ταινία “Η Αγάπη Έρχεται στο Τέλος” σε σκηνοθεσία Βασίλη Κεχαγιά. Σημαντική υπήρξε και η παρουσία του στην ελληνική τηλεόραση, με συμμετοχές σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, όπως “Ο Θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα”, “Απαγορευμένη Αγάπη” και “Κλεμμένα Όνειρα”.
Δείτε τη σπάνια φωτογραφία του όταν ήταν μαθητής στην Α’ Δημοτικού, αρχές της δεκαετίας του ’50 στο πατρικό του στο Αιγάλεω.
Ο δημοσιογράφος και συλλέκτρης Άρης Λουπάσης γράφει για τον Νίκο Γαλανό: «Ο Νίκος Γαλανός μαθητής στην Α’ Δημοτικού, αρχές της δεκαετίας του ’50 στο πατρικό του στο Αιγάλεω όπου θα περάσει τα μαθητικά και εφηβικά του χρόνια. Είναι ο βενιαμίν της οικογένειας με τρία μεγαλύτερα αδέρφια, τους Γεράσιμο, Θεόδωρο και Βαρβάρα και η πρώτη περιοχή που θυμάται είναι ο Βοτανικός πριν μετακομίσουν στο Αιγάλεω όπου ο πατέρας του Γιάννης εργάζεται ως εργολάβος οικοδομών και η μητέρα του Γιαννούλα σε εργοστάσιο. Επιθυμία του από παιδί είναι να γίνει ναυτικός και στην προτελευταία τάξη του Γυμνασίου αποφασίζει να βγάλει ναυτικό φυλλάδιο, μια απόφαση που αλλάζει σύντομα καθώς μαγεμένος από τις ιστορίες και τις περιπέτειες των ηρώων που παρακολουθεί στο σινεμά της γειτονιάς, παίρνει την απόφαση να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Παράλληλα με το σχολείο εργάζεται αρχικά σε εργοστάσιο αλουμινιών για την ΔΕΗ, στην συνέχεια σε εργοστάσιο για καραμέλες, σε αντιπροσωπεία καλλυντικών και στην βιοτεχνία εσωρούχων του αδερφού του. Στην τελευταία τάξη του σχολείου παρακολουθεί ως ακροατής μαθήματα στην Σχολή του Εθνικού και μετά εισάγεται στην Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη όπου συμμετέχει παράλληλα με μικρούς ρόλους στον κινηματογράφο. Με την αποφοίτησή του το 1967 κάνει το θεατρικό του ντεμπούτο με μισθό 2.800 δρχ το μήνα στο πλάι της Τζένης Καρέζη στο θέατρο “Χατζηχρήστου” με το έργο του Σοβαζόν “Ζητείστε την Βίκυ”, όταν εκείνη τον διακρίνει στις πρόβες που παρακολουθεί μαζί με έναν φίλο του και την επόμενη μέρα του προτείνει τον συγκεκριμένο ρόλο.
Στην παράσταση συμμετέχει και ο Ανδρέας Μπάρκουλης ο οποίος του κλείνει ραντεβού με τον διευθυντή παραγωγής της Φίνος Φιλμ Μάρκο Ζέρβα όπου τον βλέπει και ο Νίκος Φώσκολος και εντυπωσιασμένος από την παρουσία του, του δίνει τον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο στην δραματική ταινία “Η Λεωφόρος του μίσους”. Από τους ωραιότερους και γοητευτικότερους ζεν πρεμιέ μιας ολόκληρης εποχής και ένας πολυτάλαντος και αξιαγάπητος καλλιτέχνης με ήθος και σεμνότητα και πρωταρχικό στόχο την ποιότητα και όχι το όνομα στην μαρκίζα και τις οικονομικές απολαβές».
