Για πολλούς ηθοποιούς, δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να κερδίσουν ένα Όσκαρ ως αναγνώριση της ερμηνείας τους. Τα Όσκαρ, η πιο δημοφιλής και διάσημη τελετή απονομής βραβείων του Χόλιγουντ, τιμά ερμηνείες που ψηφίστηκαν από τα 10.000 μέλη της Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, με την αναγνώρισή τους να επικυρώνει συχνά χρόνια αφοσίωσης στον κινηματογράφο.
Παρά την εμβληματικότητα και τη μεγάλη σημασία του, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου διάφοροι λόγοι μπορεί να κάνουν έναν ηθοποιό να επιλέξει να μην παρευρεθεί στην τελετή των Όσκαρ ή να τα υποτιμήσει ή ακόμα και να μην αποδεχτεί το εμβληματικό χρυσό αγαλματίδιο που για τη συντριπτική πλειοψηφία των ηθοποιών είναι η απόλυτη αναγνώριση του ταλέντου τους.
Αν και πολλοί μεγάλοι χολιγουντινοί αστέρες έχουν αντιταχθεί και κατηγορήσει τα Όσκαρ.
Τα Βραβεία Όσκαρ χρησιμοποιούνται τακτικά ως όχημα για περαιτέρω πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές πεποιθήσεις για τη διάδοση της ευαισθητοποίησης σε επίκαιρες εκστρατείες και ως πλατφόρμα για την έκφραση της ανάγκης για αλλαγή. Ωστόσο, όμως μόνο 3 σε όλο το παρελθόν του θεσμού έχουν αρνηθεί στην κυριολεξία το χρυσό αγαλαμτίδιο. Υπήρξαν τρεις περιπτώσεις όπου ηθοποιοί και κινηματογραφιστές αρνήθηκαν τα Όσκαρ τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για διάφορα ζητήματα. Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτούς που αρνήθηκαν τον έπαινο της Ακαδημίας…
Μάρλον Μπράντο
Ο Μάρλον Μπράντο είναι ένα όνομα που ήταν και παραμένει συνώνυμο του μεγαλείου του Χόλιγουντ. Η υπεροχή του τόσο στη βιομηχανία του κινηματογράφου όσο και στη λαϊκή κουλτούρα τον έκανε μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του 20ου αιώνα, με την επιρροή του στην τέχνη της υποκριτικής ακόμα και σήμερα. Από A Streetcar Named Desire , On the Waterfront και The Wild One, μέχρι Apocalypse Now , Last Tango in Paris και φυσικά, το διαχρονικό κλασικό του Francis Ford Coppola, The Godfather. Η αξιοσημείωτη φιλμογραφία του, η οποία περιέχει πάνω από 40 τίτλους και δύο Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου (για το On the Waterfront του 1954 και τον Νονό του 1972 ), τον ξεχώρισε επάξια ως τον τέταρτο Καλύτερο Ηθοποιό όλων των εποχών στην ταινία του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου «100 χρόνια… 100 αστέρια».
Το 2023 συμπληρώνονται 50 χρόνια από τα Βραβεία Όσκαρ του 1973, που σημαίνει ότι έχει περάσει μισός αιώνας από τότε που ο Μάρλον Μπράντο σνόμπαρε το δεύτερο Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Ο Νονός κυριάρχησε στα Όσκαρ, διεκδικώντας Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Α’ Ανδρικού Ρόλου, ωστόσο η απουσία του Μπράντο ήταν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μεταχείριση των ιθαγενών της χώρας, την αποστολή του συναδέλφου του ηθοποιού και ενός βασικού τμήματος του Αμερικανικού Κινήματος Ινδιάνων, Σάχιν Λιτλφλφέτερ στην τελετή στη θέση του. Η Σάχιν Λιτλφλφέτερ ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους ότι ο Μπράντο «με μεγάλη λύπη» δεν μπόρεσε να αποδεχθεί το βραβείο λόγω της παρερμηνείας και της κακομεταχείρισης των ιθαγενών Αμερικανών στη βιομηχανία του κινηματογράφου, καθώς και ότι ήθελε να ρίξει φως στα πρόσφατα γεγονότα στο Wounded Knee, τα οποία είχαν αποτελέσει αντικείμενο ενημέρωσης.
Τζορτζ Σι Σκοτ
Έχοντας ασχοληθεί με την τέχνη του στο Broadway, ο ηθοποιός George C. Scott άρχισε γρήγορα να τραβάει την προσοχή των παραγωγών του Χόλιγουντ. Εμφανιζόμενος αρχικά σε δεύτερους ρόλους όπως τα Anatomy of a Murder , The Hustler και The Hanging Tree, μετά από δύο υποψηφιότητες για το β’ ανδρικό ρόλο σε συνεχόμενα χρόνια, η υποκριτική δεξιοτεχνία του Scott σήμαινε ότι ήταν απλώς θέμα χρόνου να αναπτυχθεί η δυναμική του. Ήταν μια δεκαετία μετά την πρώτη του υποψηφιότητα (και την άρνησή του) που ο George C. Scott θα διεκδικούσε το πιο διάσημο ατομικό βραβείο στον κινηματογράφο ως Καλύτερος Ηθοποιός της Ακαδημίας.
Αποκτώντας το επευφημημένο βραβείο για την ερμηνεία του ως ατρόμητος στρατηγός Πάτον στο Πάτον του Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ, η δουλειά του στην πολεμική ταινία απέσπασε άφθονη αναγνώριση από τους κριτικούς. Ωστόσο, ο Σκοτ έγινε πρωτοσέλιδο όταν αρνήθηκε το βραβείο. Έχοντας προηγουμένως ανατρέψει τις υποψηφιότητές του για το The Hustler και το Anatomy of a Murder, η απόλυτη άρνησή του δεν ήταν καθόλου έκπληξη. Ονομάζοντας την Τελετή Απονομής ως «δίωρη παρέλαση κρέατος, δηλαδή μια δημόσια εμφάνιση με επινοημένο σασπένς για οικονομικούς λόγους», αναφέρθηκε επίσης ότι είχε στείλει σε όσους ήταν στην Ακαδημία ένα τηλεγράφημα δηλώνοντας ότι δεν θα δεχόταν το βραβείο τους, και ζήτησε να του αφαιρέσουν τη λίστα των υποψηφίων τους.
Ντάντλεϊ Νίκολς
Οι ηθοποιοί της ταινίας του 1935 του John Ford “The Informer RKO” Radio Pictures
Ένα αξιότιμο σεναριογράφο και σκηνοθέτη, το έργο του Ντάντλεϊ Νίκολς ήταν παραγωγικό κατά τη διάρκεια της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ. Εργάστηκε σε συχνή συνεργασία με τον σκηνοθέτη των Searchers , John Ford , και τους Gentlemen Prefer Blondes, Howard Hawks. Ενώ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του ζωής πίσω από την κάμερα, ενώ υποτίθεται ότι ήταν μπροστά της προκάλεσε τη μεγαλύτερη οργή. Έχοντας γράψει το κλασικό έργο του Τζον Φορντ του 1935, The Informer, ο Νίκολς ήταν στη σειρά για την αναγνώριση της Ακαδημίας, έχοντας προταθεί για το Καλύτερο Σενάριο.
Με την ταινία να σημειώνει ένθερμη επιτυχία, θριαμβεύοντας στα Βραβεία Όσκαρ του 1936 με τέσσερις νίκες, συμπεριλαμβανομένου του Καλύτερου Σεναρίου, ο Νίκολς αρνήθηκε άνευ προηγουμένου το βραβείο, δηλώνοντας ότι οφειλόταν σε απεργία συγγραφέα και στην αποτυχία της Ακαδημίας να αναγνωρίσει το Σωματείο Σεναριογράφων. Αν και τρία χρόνια μετά την περιβόητη αρνησή του, ο Νίκολς φέρεται να δέχτηκε το βραβείο στα Βραβεία του 1938. Η απόρριψη του σεναριογράφου και του σκηνοθέτη ήταν η πρώτη στο είδος της και παρέμεινε η μόνη άρνηση για πάνω από 30 χρόνια μέχρι την απόρριψη του George C. Scott.
Δείτε επίσης
