Φανταστείτε το ακόλουθο σενάριο: κάποια στιγμή πηγαίνετε στον δάσκαλο καλλιτεχνικών για να σας ενημερώσει για τις επιδόσεις του παιδιού σας στο μάθημα και σας αναφέρει ότι στα πλαίσια μιας εργασίας που ζητήθηκε από όλα τα παιδιά στην τάξη, να κατασκευάσουν ένα αεροπλανάκι, το δικό σας παιδί ήταν το μοναδικό στην τάξη που όχι απλώς έφτιαξε ένα αεροπλανάκι αλλά ότι έφτιαξε ένα τρισδιάστατο πολύχρωμο αεροπλανάκι!
Πόσο υπερήφανη/ος αισθανθήκατε!
Μήπως έστω για λίγο αρχίσατε να σκέφτεστε ότι το παιδί σας είναι χαρισματικό και ότι το μέλλον του διαγράφεται λαμπρό και ότι θα γίνει σπουδαίος αρχιτέκτονας, μηχανικός αεροπλάνων, αεροναυπηγός ότι μπορεί να τον ζητήσουν από τη ΝΑΣΑ αργότερα ή από κάποια μεγάλη κυβερνητική οργάνωση που θα τον ζητήσει να πάει στις μυστικές υπηρεσίες γιατί μάλλον θα πρόκειται για άτομο με υψηλό δείκτη ευφυίας;
Μήπως αρχίσατε να καταστρώνετε σχέδια για πανεπιστήμια, σκεφτήκατε γνωστούς που μπορεί να τον προωθήσουν, δασκάλους να του κάνουν από τώρα μαθήματα για να μην χάνει χρόνο;
Μήπως την επόμενη μέρα ρωτήσατε τον παιδί σας αν θα ήθελε να κάνει μαθήματα ρομποτικής, κατασκευών, μοντελισμού? Και οποία απογοήτευση αν το παιδί σας σας απάντησε ΟΧΙ. Oτι δεν τον ενδιαφέρει τίποτα από τα παραπάνω και ότι απλώς τον ευχαριστεί να κάνει τρισδιάστατα πολύχρωμα αεροπλανάκια.
Η πίεση να αξιοποιήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο τις ικανότητες των παιδιών μας απορροφά όλη μας την ενέργεια και προσοχή. Και μας καθιστά γονείς “ελικόπτερα”:
Όπως το ελικόπτερο πετάει και περιφέρεται πάνω από τα κεφάλια μας για να προσγειωθεί έτσι και οι γονείς με υπερβολικά έντονη την ανάγκη του ελέγχου στα παιδιά τους, θέτουν υπερβολικές απαιτήσεις και υψηλές προσδοκίες ώστε να γίνουν άριστα, πετυχημένα, να μιλάνε πέντε γλώσσες, να κάνουν διάφορα αθλήματα, (ένα τουλάχιστον σε επίπεδο πρωταθλητισμού,) να μπορούν να ρητορεύουν από την ηλικία των έντεκα.
Μοιάζει να στριφογυρίζουν πάνω από τα κεφάλια τους δημιουργώντας μια βουή από παραινέσεις, προγράμματα, ωράρια και γνώσεις.
Ακόμα και ο χρόνος διασκέδασης πρέπει να είναι δομημένος, με πρόγραμμα, να έχει κάτι πολύτιμο να μάθει στο παιδί. Τα πάρτυ γίνονται θεματικά, με πρόγραμμα και συγκεκριμένη διάρκεια και διασκεδαστές που όλο και κάτι θα μάθουν στα παιδιά.
Κανένας αυθορμητισμός, καμία πρωτοβουλία στα παιδιά. Ετσι το μήνυμα μπορεί να είναι και το ακόλουθο.
Το παραθέτω αυτούσιο όπως το διάβασα στο βιβλίο του Carl Honore «Το μανιφέστο της Χαρούμενης παιδικής ηλικίας»: « η παιδική ηλικία είναι πολύτιμη για να την αφήσουμε στα χέρια των παιδιών και τα παιδιά πολύ σημαντικά για να τα παραμελούμε».
Τελικά τα εμπιστευόμαστε τα παιδιά ή όχι? Αυτά είναι τα λεγόμενα διπλά μηνύματα. Σύμφωνα με κάποια στατιστικά για την ψυχική υγεία των παιδιών και εφήβων διαπιστώνουμε ότι τα παιδιά υποφέρουν όλο και πιο πολύ από άγχος και κατάθλιψη. Αιτία μεταξύ άλλων παραγόντων είναι και οι παρεμβάσεις των ενηλίκων.
Σκεφτείτε για λίγο ένα καθημερινό πρόγραμμα πολλών παιδιών στις αναπτυγμένες δυτικές χώρες. Γιόγκα για νήπια, ρομποτική, ρητορική, κολύμπι, κινέζικα, καράτε, και η λίστα δεν έχει τέλος. Ολο και περισσότερο οι γονείς προσλαμβάνουν ανθρώπους να μεταφέρουν τα παιδιά τους στις δραστηριότητες οι οποίες τις περισσότερες φορές διαδέχονται η μία την άλλη. Παιδιά κουρασμένα, αγχωμένα, με προβλήματα ύπνου.
Ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο τους οι γονείς παρεμβαίνουμε από φόβο να μην τα αφήσουμε μόνα τους. Τα παρακολουθούμε από τα κινητά μας και εντοπίζουμε ανά πάσα στιγμή που βρίσκονται. Αν μπορούσαμε θα μπαίναμε στην σκέψη τους, στο μυαλό τους.
Online Σεμινάριο: Πώς επιλύονται οι συγκρούσεις μεταξύ γονέων και παιδιών – Πρακτικό, βιντεοσκοπημένο Σεμινάριο χαμηλού κόστους, στην πλατφόρμα του Psyversity
Και η εμπλοκή των γονιών δεν σταματά στην ενηλικίωση των παιδιών τους…
Στην Βρετανία και όχι μόνο, πολλοί γονείς σχεδιάζουν με κάθε λεπτομέρεια την πορεία των παιδιών τους από το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο.
Στην Κίνα οι γονείς παίρνουν άδεια για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να εγκατασταθούν στα πανεπιστήμια, ενώ στην βόρεια Αμερική τα πανεπιστήμια έχουν προσωπικό για να καταχωρεί τα μηνύματα και τις κλήσεις των γονιών στα παιδιά τους αναφορικά με την βοήθεια που τους παρέχουν για την επιλογή των μαθημάτων τις εργασίες ή την επιλογή των συγκατοίκων τους. Πλέον ακόμα και μεγάλες πολυεθνικές λαμβάνουν υπόψη τους γονείς των υποψηφίων για την πρόσληψη τους!
Αραγε τι αντίκτυπο έχει όλη αυτή η εμπλοκή των γονιών στην ζωή των παιδιών; Πέρα από το ότι το μήνυμα που περνά στα παιδιά είναι η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης στην κρίση τους, δημιουργεί επιπλέον και τις κατάλληλες συνθήκες για μια σειρά ανθυγιεινών επιπτώσεων στο σώμα και στην ψυχή και σε διάφορους τομείς όπως στην εργασία αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις.
Οι γονείς ελικόπτερα ανατρέφουν αγχώδη, φοβισμένα, παραχαιδεμένα παιδιά με δυσκολία στο να παίρνουν αποφάσεις για την ζωή τους και εν τέλει να γίνονται δυστυχισμένοι ενήλικες. Υπέρβαρα παιδιά αφού σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά μεγαλώνουν σε γυάλες με ελάχιστη φυσική άσκηση. Από την άλλη, όπου αυτή υπάρχει, είναι έντονη με σκληρές προπονήσεις που καταπονούν το σώμα.
Η ψυχή πονά αφού σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη ένα στα πέντε παιδιά πάσχει από κάποια ψυχολογική διαταραχή.
Όπως ο συγγραφέας Carl Honore αναφέρει «όταν οι ενήλικες «απαγάγουν» τα παιδικά χρόνια, τα παιδιά χάνουν τα πράγματα που δίνουν συνεκτικότητα και νόημα στην ανθρώπινη ζωή -τις μικρές περιπέτειες, τα μυστικά ταξίδια, τις αναποδιές και τις ατυχίες, την απολαυστικότατη αναρχία, τις μοναχικές στιγμές, ακόμα και τις ώρες πλήξης» (σελ 32).
Αν καταφέρατε να διαβάσετε αυτό το κείμενο συγκεντρωμένοι με ηρεμία, χωρίς να σκέφτεστε αν θα αργήσετε να πάτε το παιδί σας στο πιάνο, στο καράτε και στα κινέζικα και αν θα έπρεπε να κάνετε την αυριανή εργασία του παιδιού σας για να πάρει καλό βαθμό και αν επιπλέον έχετε κανονίσει, αν και καθημερινή, να πάτε σινεμά ή για δείπνο με τον/την φίλη σας τότε μάλλον ΔΕΝ ανήκετε στην κατηγορία των γονιών «Ελικόπτερα».
Θυμηθείτε ότι τα παιδιά θέλουν γονείς ήρεμους, ευτυχισμένους, να νιώθουν ασφάλεια αγάπη και αποδοχή άνευ όρων.
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια. Πτυχιούχος Παντείου Πανεπιστημίου με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος (αρ.αδείας 7829/04). BA in Psychology Deree College. Μεταπτυχιακό απο το Πανεπιστήμιο Γλασκώβης (M.Phil in Psychology). Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων. 6937143047
Photo cover:pixabay.com/Victoria_Watercolor/kids
Πηγή:psychology.gr
Διαβάστε επίσης:
