Η προσωπική μας καθημερινή εξέλιξη, βασίζεται, στο πως βλέπουμε εμείς τον εαυτό μας, το τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για εμάς και μέχρι που είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε για να το πετύχουμε.
Για να γίνουν όλα τα παραπάνω, πρέπει να δημιουργήσουμε, τον χώρο μέσα στον οποίο θα κινούμαστε και θα αισθανόμαστε άνετα και σιγά σιγά να τον διευρύνουμε.
Ο ακρογωνιαίος λίθος για να δημιουργηθεί αυτός ο χώρος, είναι να θέσουμε και να θεσμοθετήσουμε τα δικά μας όρια. Τα όρια μέσα στα οποία θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εξελιχθεί και να μεγαλώσει.
Συχνά δεν είναι εύκολο, να τα θέσουμε, καθώς είναι κάτι το οποίο δεν έχουμε μάθει να κάνουμε , επειδή κυριευόμαστε από διαφόρους φόβους, όπως το να μην τα καταφέρουμε η μήπως μας οδηγήσουν σε διάφορες πρωτόγνωρες καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διαχειριστούμε.
Τον να αρχίσουμε να θέτουμε όρια, σε καμιά περίπτωση δεν μας κάνει εγωιστές . Ο καθένας από εμάς έχει κάποιες προσωπικές ανάγκες, οι οποίες είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν, έτσι ώστε να είμαστε και να αισθανόμαστε καλά.
Αυτές οι ανάγκες είναι προσωπική μας ευθύνη για να πραγματοποιηθούν, και δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς , και να έχουμε την απαίτηση να φροντίζουν πάντα οι άλλοι για εμάς. Οι ανάγκες μας δεν είναι ούτε κακές ούτε εγωιστικές και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρούνται αμελητέα ποσότητα.
Θέτοντας τα όρια μας δεν σημαίνει ότι προβάλουμε ανυπακοή στους γενικότερους κανόνες της ζωής και των άλλων γύρω μας. Όλοι μας ζούμε σύμφωνα με τα δικά μας θέλω, πεποιθήσεις και προσωπικές αξίες τα οποία είναι η αλήθεια μας την δεδομένη χρονική στιγμή.
Αυτή η αλήθεια, δεν είναι λαξεμένη στην πέτρα, καθώς έχουμε την επιλογή πάντα να αλλάξουμε γνώμη ή πορεία στην ζωή μας.
Το να ζήσουμε σύμφωνα με την αλήθεια τις αξίες και τις πεποιθήσεις των άλλων, δείχνει έλλειψη ορίων και είναι ένδειξη ανυπακοής προς τον εαυτό μας.
Όταν έχεις ασταθή όρια μπορεί να δείχνεις εξωτερικά ότι συμμορφωνόμαστε, αλλά στην πραγματικότητα μας κυριεύει η μνησικακία και ο φόβος.
Ο μεγαλύτερος φόβος που μας κυριεύει , όταν επιχειρήσουμε να βάλουμε όρια , είναι ότι θα στενοχωρήσουμε τους άλλους και δεν θα καταφερθούμε να τους κάνουμε εμείς χαρούμενους και ευτυχισμένους, το οποίο δεν είναι αποκλειστικά δικιά μας ευθύνη.
Όλοι οι ενήλικες πρέπει να είναι υπεύθυνοι για την υλοποίηση των δικών τους αναγκών, και εάν εμείς δεν έχουμε την δυνατότητα να τους βοηθήσουμε να μην δημιουργείται δυσφορία από μέρους τους και να απευθυνθούν αλλού για την βοήθεια που τις περισσότερες φορές εμφανίζεται σαν απαίτηση.
Στον αντίποδα όταν οι άλλοι μας θέτουν όρια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να πληγωθούμε και να σκεφτούμε ότι ο διπλανός μας πάσχει από έλλειψη ενσυναίσθησης.
Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, με διαφορετικές αντοχές και αποθέματα στο τι είναι διατεθειμένοι να δώσουν, το οποίο είναι απολύτως αποδεκτό καθώς όλοι ζούμε βάσει της ελεύθερης βούλησης μας και των επιλογών μας
Ένας άλλος μεγάλος φόβος σε σχέση με τα όρια, είναι η αντίληψη ότι το να βάλεις όρια μπορεί να εκφραστεί σαν πράξη επιθετικότητας, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα αμυντικό εργαλείο συνειδητοποίησης των αναγκών μας.
Βάζοντας όρια αποφεύγουμε να μπούμε σε μια κατάσταση χειραγώγησης και επηρεασμού από ανθρώπους με τοξική συμπεριφορά που δρουν παρασιτικά για να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες . Με αυτό τον τρόπο προστατευόμαστε από μια πιθανή πληγή που μπορεί να μας προκαλέσουν.
Οι άνθρωποι που πραγματικά μας αγαπάνε , σέβονται τα όρια μας , τις προθέσεις μας , τις απόψεις μας και την διαφορετικότητα μας και δεν απαιτούν την συμμόρφωση μας .
Εάν έχεις δημιουργήσει ποτέ κάποια σχέση, οποιουδήποτε είδους , στην οποία απαιτείται η συμμόρφωση μας, σίγουρα θα σου έχουν δημιουργηθεί συναισθήματα ενοχής, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα μέσα χειραγώγησης.
Αισθάνεσαι ότι θα «βουλιάξει» το καράβι και μαζί του θα βουλιάξεις και εσύ , αφού θα είσαι μόνος σου και αβοήθητος. Κανένας δεν έχει κυριότητα πάνω σου , ούτε ο ίδιος ο γονιός σου, παρά μόνο εάν το επιτρέψεις.
Μερικές φορές είναι απαραίτητο να αφήσεις το καράβι να «βουλιάξει», έτσι ώστε να μάθεις να κολυμπάς προς καινούριους προορισμούς και να απαγκιστρωθείς από τον παλιό τρόπο ζωής σου.
Χρειάζεται όμως corazón και ανάληψη προσωπικής ευθύνης.
Τι λες λοιπόν; Είσαι έτοιμη-ος να θέσεις όρια και να αρχίσεις να απολαμβάνεις την ζωή σου σύμφωνα με τους δικούς σου κανόνες;
Γιάννης Σάσσας
Photo cover:pixabay.com/denchu/mount
Διαβάστε επίσης:
