Ο Ανέστης Βλάχος γεννήθηκε σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια στην Προσοτσάνη Δράμας που πάλευε να τα βγάλει πέρα. Από μικρός ο ηθοποιός και προτού γίνει γνωστός πρωταγωνιστής του ελληνικού κινηματογράφου, όπου πέρασε στη συνείδηση του κόσμου ως ο απόλυτα «κακός», πάλευε και ο ίδιος για την επιβίωση της οικογένειάς του.
Ο πατέρας του, Ηρακλής σκοτώθηκε στο Αλβανικό μέτωπο, ενώ ο Ανέστης Βλάχος ήταν ακόμα μικρός. Η οικογένεια δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα, με τη μητέρα του ηθοποιού να παίρνει την απόφαση να φύγουν από τη Δράμα και να μετακομίσουν στην Αθήνα για μια πιο εύκολη ζωή. Ο Ανέστης Βλάχος φοιτούσε τότε στην τρίτη τάξη του δημοτικού στο Ορφανοτροφείο της Δράμας, κι ενώ στη χώρα μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος.
Μεγαλώνοντας, αποφάσισε πως ήθελε να γίνει ηθοποιός. Γράφτηκε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου – Θεάτρου Σταυράκου όπου ήταν συμμαθητής με τον Κώστα Καζάκο. Δεν είχε, όμως, λεφτά για να πληρώνει τα δίδακτρα και έτσι συμφώνησε με τους ανθρώπους της σχολής να βάψει ολόκληρο το κτίριο και να κάνει και διάφορες άλλες μικροδουλειές ως αντάλλαγμα. Εκείνοι δέχθηκαν και έτσι ο Ανέστης Βλάχος ξεκίνησε τη φοίτηση, όπου ξεχώρισε αμέσως το ταλέντο του.
Το 1956 έκανε ντεμπούτο στον κινηματογράφο στην ταινία «Το Κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Υποδύθηκε τον «Μήτσο» δίπλα σε μεγαθήρια όπως η Έλλη Λαμπέτη, ο Δημήτρης Χορν, ο Γιώργος Φούντας, κ.α.
Ο Ανέστης Βλάχος ακόμα και μετά την πρώτη του κινηματογραφική συμμετοχή, δε σταμάτησε να δουλεύει μεροκάματο στις οικοδομές για τα προς τα ζην. Μια ημέρα στην οικοδομή, ενώ κάρφωνε ένα καρφί, το χτύπημα από το σφυρί ήταν άσχημο, το καρφί ανασηκώθηκε και μπήκε στο μάτι του ηθοποιού. Αμέσως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Φαινόταν πως δεν ήταν κάτι σοβαρό. Οι γιατροί, ωστόσο, δεν έδωσαν τη σημασία που έπρεπε. Η πληγή μολύνθηκε και όταν οι γιατροί αποφάσισαν να δράσουν ήταν, πλέον, αργά για το μάτι του το οποίο έπρεπε να αφαιρεθεί προκειμένου ο ηθοποιός να γλιτώσει τα χειρότερα.
Ο ίδιος ο Ανέστης Βλάχος σε πολλές συνεντεύξεις που έδωσε αργότερα έλεγε πως δεν θα έχανε το μάτι του αν οι γιατροί έκαναν αυτό που έπρεπε. «Αντί να μου κάνουν μια ένεση ή κάτι άλλο, με ρωτούσαν για ποια θέση θα πλήρωνα στο νοσοκομείο» έλεγε ο ίδιος τονίζοντας πως χάθηκε πολύτιμος χρόνος κάτι που τελικά είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει το μάτι του.
Όταν η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν έμαθαν για το ατύχημα έτρεξαν δίπλα του και του συμπαραστάθηκαν σαν να ήταν η οικογένειά του. Αυτοί ήταν που πλήρωσαν όλα τα έξοδα στο νοσοκομείο. Όταν πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο τού παραχώρησαν ένα δωμάτιο στο σπίτι τους. Έμεινε εκεί μέχρι να γίνει εντελώς καλά και να μπορεί και πάλι να σταθεί στα πόδια του.
Παρά το γεγονός αυτό, ο Ανέστης Βλάχος δεν το έβαλε κάτω. Αντίθετα, προσπάθησε μέσα από αυτό το ατύχημα να… ενισχύσει την εικόνα του «κακού» του κινηματογράφου. Και τα κατάφερε.
Οι σκηνοθέτες τον λάτρεψαν. «Εγώ είμαι ρολίστας. Δεν μπορείς να με κατατάξεις ούτε στους δραματικούς ούτε στους κωμικούς ηθοποιούς. Εμένα μου έμεινε η στάμπα του σκληρού λόγω της φυσιογνωμίας μου και έτσι οι σκηνοθέτες μου έδιναν συνεχώς τέτοιους ρόλους για να παίξω» έλεγε ο ίδιος.
Έπαιξε σε πάνω από 190 ταινίες, περνώντας στη συνείδηση του κόσμο ως ο απόλυτα κακός του ελληνικού κινηματογράφου. Χαρακτηριστικό αυτής της ταύτισης με τους ρόλους, είναι ένα επεισόδιο που έλαβε χώρα στην πλατεία Βικτωρίας. Ο Ανέστης Βλάχος είχε βγει για βόλτα με τον κουμπάρο του, Νίκο Ξανθόπουλο, ο οποίος αντίθετα ήταν το αγαπημένο «παιδί του λαού«.
Βλέποντας αυτούς τους δυο να περπατάνε μαζί, κάποιες ηλικιωμένες κυρίες θορυβήθηκαν, πλησίασαν τον Ξανθόπουλο και τον συμβούλεψαν να προσέχει γιατί αυτός με τον οποίο κάνει παρέα είναι κακός άνθρωπος και θα τον σκοτώσει!
Ο ηθοποιός γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1934 και πέθανε στις 24 Αυγούστου 2021, σε ηλικία 87 ετών, προδομένος από την καρδιά του.
