Ο Βαγγέλης Ρωχάμης, ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Τρίτη (6 /2) στα 73 του χρόνια, υπήρξε για δεκαετίες, διαβόητος κακοποιός και για πολλά χρόνια ο νούμερο 1 καταζητούμενος για την Ελληνική Αστυνομία. Μάλιστα, ο βίος και η δράση του «Πεταλούδα», όπως ήταν το παρατσούκλι του, είχε πάρει μυθικές διαστάσεις, σε σημείο που αν κάποιος είχε έφεση προς την παραβατικότητα, έλεγαν «Ποιος είσαι ο Ρωχάμη;».
Κι, όμως, ο άνθρωπος που πέρασε τη μισή ζωή του μέσα στην παρανομία και 22 χρόνια στη φυλακή, είχε συμπάθειες στον απλό κόσμο. Σε μια κοινωνία που εύκολα δικάζει και καταδικάζει, κατά έναν περίεργο λόγο, ο Βαγγέλης Ρωχάμης δεν ήταν αντιπαθής. Ίσως γιατί η δράση του δεν περιλάμβανε φόνους, βία ή κακοποιήσεις. Εξάλλου, έγινε περισσότερο γνωστός για τις θρυλικές του αποδράσεις από τη φυλακή που ξεπερνούν τις 10, παρά για την ίδια την εγκληματική δράση του.
Όπως είχε εξομολογηθεί ο ίδιος, απέδρασε από όλες τις φυλακές της χώρας εκτός από εκείνες των Πατρών. «Εκεί πέρασα δυόμιση χρόνια στην απομόνωση και ήταν αδύνατο να το σκάσω», είχε πει.
Με καταδίκες για σωρεία ληστειών και οπλοχρησία, ο Ρωχάμης ήταν σχεδόν μόνιμα σε κάποιο σωφρονιστικό ίδρυμα, μόνο που δεν καθόταν για πολύ. Ως μετρ των αποδράσεων χρειαζόταν ανθρώπους να τον βοηθούν και σπίτια-κάποια στιγμή νοίκιαζε 14 διαμερίσματα σε διάφορα μέρη-για να κρύβεται από τις διωκτικές αρχές, ενώ έκανε και πολλές αγαθοεργίες σε κόσμο που είχε ανάγκη.
Ιστορική έχει μείνει η απόδρασή του από τον Κορυδαλλό, όχι με κινηματογραφικό τρόπο, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά απλά σαν… κύριος, από τη μπροστινή πόρτα και κάτω από τη μύτη των σωφρονιστικών υπαλλήλων.
Αν και βρισκόταν στις φυλακές Κέρκυρας, μεταφέρθηκε στον Κορυδαλλό για μια από τις δίκες του που εκκρεμούσαν. Η δίκη αναβλήθηκε, αλλά παρέμεινε στον Κορυδαλλό. Ο Βαγγέλης Ρωχάμης είχε ήδη το σχέδιο απόδρασης έτοιμο. Στις 7 Απριλίου δέχεται επισκεπτήριο από τον κουνιάδο του. Ο χρόνος του επισκεπτηρίου τελειώνει και οι επισκέπτες καλούνται να απομακρυνθούν από το χώρο. Ο «Πεταλούδας» αντί να επιστρέψει προς το κελί του, γίνεται ένα με τους συγγενείς και τους φίλους των κρατουμένων και αποχωρεί μαζί τους.
Χαλαρός, χωρίς να κινήσει υποψίες βγαίνει από την κεντρική είσοδο των φυλακών. Δεν τον αναγνώρισαν γιατί φορούσε κοστούμι και όχι φόρμα όπως συνήθιζε και περούκα, προσποιούμενος τον δικηγόρο, όπως έγραφε ο Τύπος. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο Ρωχάμης είχε αποφασίσει να αποδράσει για λόγους τιμής. Κάποιος είχε πειράξει την κόρη του και ήθελε να λογαριαστεί μαζί του.
Τον Απρίλη του 1986, ο Βαγγέλης Ρωχάμης βρίσκεται εκτός φυλακών. Είναι η περίοδος που ο συγγραφέας Θανάσης Νάσιουτζικ, ο οποίος κατηγορούνταν για τη δολοφονία του Θανάση Διαμαντόπουλου, μια υπόθεση που έμεινε γνωστή ως «έγκλημα στο Κολωνάκι».
Οι δύο άνδρες είχαν γνωριστεί στις φυλακές Κορυδαλλού και ανάμεσά τους είχε αναπτυχθεί μια μεγάλη συμπάθεια. Όπως είχε αποκαλύψει η κόρη του Νάσιουτζικ, Παυλίνα, όταν διεξαγόταν η δίκη του πατέρα του, ο Ρωχάμης είχε εμφανισθεί στην αίθουσα μεταμφιεσμένος σε γριούλα. Πλησίασε τον Νάσιουτζικ και του είπε: «Αν θες, σε παίρνω τώρα και φεύγουμε. Έχω τέσσερις πέντε απ’ έξω». O συγγραφέας αποφάσισε να παραμείνει στη θέση του και να μην ακολουθήσει το παράτολμο σχέδιο του Ρωχάμη. Την ιστορία τη διηγήθηκε αργότερα ο ίδιος στις κόρες του.
Την άνοιξη του 1994 η κόρη του Μαρία δικάζεται σε επαρχιακό εφετείο με την κατηγορία της υπόθαλψης του πατέρα της. Οι Αρχές λαμβάνουν δρακόντεια μέτρα μήπως και εμφανιστεί στο δικαστήριο ο Ρωχάμης, ο οποίος ήταν και πάλι δραπέτης.
Μάταια τον περίμεναν. Εκείνος δεν εμφανίσθηκε, όπως πίστευαν. Ή μάλλον εμφανίσθηκε, αλλά όχι ως… Ρωχάμης, αλλά μεταμφιεσμένος σε γυναίκα περίπου 45 ετών. Εισήλθε κανονικά στην αίθουσα, κάθισε στα πίσω έδρανα για να παρακολουθήσει στην δίκη και κανείς δεν έδωσε σημασία στην άγνωστη εκείνη γυναίκα.
Ο «Πεταλούδας», γι’ ακόμα μία φορά ξεγελάει τους αστυνομικούς, οι οποίοι μαθαίνουν εκ των υστέρων ότι είχε μπει μεταμφιεσμένος στο εφετείο!
Λίγες ημέρες μετά τη δίκη της, κόρης του, στο επαρχιακό κέντρο που τραγουδούσε, μια περίεργη φιγούρα την παρατηρεί από τα πίσω τραπέζια. Την ώρα που οι αστυνομικοί του είχαν στήσει καρτέρι, η γυναικεία φιγούρα που χάζευε το πρόγραμμα του επαρχιακού κέντρου ήταν ο περιβόητος κακοποιός. Όταν μάλιστα συνελήφθη το 1996, ομολόγησε στον ανακριτή, ότι είχε πάει και στη δίκη της κόρης του κάτω από τη μύτη των αρχών.
Η περίπτωσή του εξιτάρει τα media της εποχής, οι εφημερίδες τον έχουν συχνά στην πρώτη σελίδα και δημοσιογράφοι του παίρνουν συνέντευξη στο κρησφύγετο του.
Κανονικά, ο βίος και η πολιτεία ενός τέτοιου ανθρώπου θα γινόταν ταινία, όμως, ο ίδιος δεν ήθελε καν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο Βαγγέλης Ρωχάμης, μετά την αποφυλάκισή του τον Απρίλιο του 2000, επέστρεψε στην Εύβοια, αφήνοντας πίσω το παραβατικό παρελθόν του, γυρίζοντας σελίδα στη ζωή του.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε δεχτεί προτάσεις για να μεταφερθεί η ζωή του στη μεγάλη ή τη μικρή οθόνη. Αν και έβλεπε θετικά μια τέτοια προοπτιή, στο τέλος δεν προχώρησε καθώς ήθελε η ιστορία του να αποτυπωθεί ακριβώς όπως την έλεγε ο ίδιος και ένιωθε ότι κανείς δεν μπορούσε να του το εξασφαλίσει.
Δεν ήθελε η πραγματικότητα να αλλοιωθεί από την εικόνα που ένας συγγραφέας ή ένας σκηνοθέτης θα είχε στο μυαλό του για εκείνον.
