Η Λιάνα Κανέλλη πέρασε μία πολύ δύσκολη περιπέτεια υγείας την οποία αποκάλυψε η ίδια με ένα συγκλονιστικό κείμενο στην ιστοσελίδα katiousa.gr, με αφορμή την εκτέλεση θανατοποινίτη στην Αλαμπάμα στις ΗΠΑ με εισπνοή αζώτου, μέθοδο που επικρίνει ο ΟΗΕ, καθώς εκτιμά πως πιθανόν αποτελεί «βασανιστήριο».
Όπως έγραψε χαρακτηριστικά, η Λιάνα Κανέλλη, «γύρισα από την κόλαση και το ρολόι δείχνει έναν αιώνα πίσω», αναφερόμενη στην περιπέτεια της υγείας της, εξαιτίας βαριάς πνευμονίας, σε σχέση με τον Κένεθ Γιουτζίν Σμιθ, που είχε καταδικαστεί οριστικά το 1996 στην εσχάτη των ποινών μετά τη δίκη του για τη δολοφονία γυναίκας κατά παραγγελία του συζύγου της.
«Γύρισα απ’ την κόλαση. Μια βαριά πνευμονία με δυο ιούς, την ατυχία μου μέσα, και κατέληξα διασωληνωμένη και στα όρια. Δεν με φτάνουν χιλιάδες καθαρές ανάσες για να αντιγυρίσω τη στήριξη, την αγάπη των συντρόφων και των φίλων, γιατί σαν το ΚΚΕ, που αν δεν είσαι μαχητής σε φτιάχνει, κι αν είσαι από χαρακτήρα όπως εγώ σου πολλαπλασιάζει τη δύναμη, άλλο τέτοιο κόμμα δεν υπάρχει. Είναι εφιαλτική εμπειρία σύντροφοι, κι αυτό που χρειάζεται κανείς μετά είναι στήριξη για να ξαναβρεί τα πατήματά του ο ταλαιπωρημένος άνθρωπος.
Δεν περίμενα να συνέλθω σ’ έναν καινούριο κόσμο. Να έχω δυνάμεις να αντιπαλέψω τον τωρινό τον σάπιο θέλησα. Ομως δεν φαντάστηκα, ωρέ συντρόφια, ότι ξύπνησα και το ρολόι δείχνει έναν αιώνα πίσω. Ακούστε με προσεκτικά. Πάλεψα πολύ για μιαν ανάσα, κι εγώ κι οι γιατροί μου (η Αθηνά η Στούπη, η Νάσια η Φυτά και τόσοι άλλοι), κι ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Και ξαφνικά διαβάζω ότι στην Αλαμπάμα, το 2024, εκτελέστηκε θανατοποινίτης, ετών 58, με τη νέα «πειραματική» μέθοδο της… στέρησης της αναπνοής. Εγώ φορούσα μάσκα οξυγόνου κι αυτοί που εξάγουν δημοκρατία και την πουλάνε σε τιμή φαιντανύλης κι αριθμό παράπλευρων πτωμάτων χρυσοτόκων πολέμων, φόρεσαν σε άνθρωπο μάσκα αζώτου για να του ρουφήξουν το οξυγόνο. Τρελάθηκα όταν το διάβασα. Προτίμησαν αυτή τη μέθοδο εκτέλεσης, γιατί δοκίμασαν πριν από δυο χρόνια ενέσιμο θάνατο, αλλά δεν έβρισκαν λέει την κατάλληλη φλέβα. Κοιτάζω τα δικά μου μαυρισμένα χέρια, φυσικά τραύματα ιατρικού πολέμου και αγώνα για τη ζωή, και μου τη βιδώνει που ξύπνησα και το ρολόι έχει πάει εκατό χρόνια τουλάχιστον πίσω, τόσο σαδιστικά ώστε η στέρηση αναπνοής να θεωρείται επιεικής εκτέλεση.
Δεν το χωράει ο νους μου ότι στον εικοστό πρώτο αιώνα γίνονται βασανιστικά πειράματα εκτέλεσης με αέριο, στα χνάρια του Μέγκελε, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα δακρυγόνα, τα χημικά κι όλα τα ωραία πολιτισμένα βασανιστήρια, με τα οποία αντιμετωπίζεται όποιος αντιστέκεται σ’ αυτούς που θέλουν τελικά να ελέγχουν την ανάσα του κόσμου όλου.
Εδώ πρέπει να θυμηθούμε πως η Αλαμπάμα είναι στις ΗΠΑ, και είναι οι ΗΠΑ που αποφασίζουν ποιες χώρες διατηρούν τη θανατική ποινή, και άρα είναι δικτατορικές και δεν εκδίδουν σε αυτές κρατούμενους. Όμως στο Ανώτατο Δικαστήριό τους με εννιά ισόβια μέλη οι Δημοκρατικοί εναντίον της θανατικής ποινής και τέτοιου είδους πειραμάτων είναι μόλις τρεις. Αν δεν ανοίξουμε τώρα τη συζήτηση για το πραγματικό μέλλον της ανθρωπότητας, τότε σύντομα θα ιδιωτικοποιηθεί η αναπνοή απ’ τους διαφεντευτές της κάθε Αλαμπάμα. Και το χειρότερο όλων είναι πως θα κατηγορούν την Τεχνητή Νοημοσύνη αυτοί που την εφοδιάζουν με όλες τις πληροφορίες του καπιταλισμού για προσοδοφόρα βασανιστήρια όπου Γης».
