Η Μαίρη Αρώνη μέχρι και σήμερα αποτελεί μία από τις αγαπημένες ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Και να φανταστεί κανείς πως η σπουδαία αυτή ηθοποιός έπαιξε μονάχα σε πέντε ταινίες, αλλά το ατόφιο υποκριτικό της ταλέντο ήταν αρκετό για να αφήσει το στίγμα της.
Αλλά και οι δύο χαρακτηριστικοί ρόλοι της σε δύο αγαπημένες ταινίες του κοινού. Ως “Πάστα Φλώρα” στο “Μια τρελή τρελή οικογένεια” και ως “Άννα” στο “Η γυναίκα μου τρελάθηκε” η Μαίρη Αρώνη άφησε το αποτύπωμά της.
Η αυτοκτονία του πατέρα της
Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαίρη Αρβανιτάκη. Γεννήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου του 1914 στην Αθήνα. Ο πατέρας της, Λέανδρος, ήταν καθηγητής της μεγάλης του Γένους Σχολής και χρηματιστής. Με ταλέντο που φάνηκε από νωρίς και παρέα με την ξαδέλφη της Βάσω Μανωλίδου, στράφηκε από μικρή ηλικία στην τέχνη του θεάτρου.
Το Κραχ όμως του 1929 έμελλε να στιγματίσει την ως τότε ανέμελη ζωή της και να αλλάξει τα σχέδιά της. Η οικονομική καταστροφή οδήγησε τον πατέρα της στην αυτοκτονία και το όνειρο της υποκριτικής άρχισε να μπαίνει στην άκρη. Η μητέρα της, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα οικονομικά, σκόπευε να ανοίξει και πάλι τον οίκο ραπτικής τον οποίο διατηρούσε παλιά έχοντας στο μυαλό της ότι η κόρη της θα εργαστεί εκεί.
Όταν όμως η Βάσω Μανωλίδου μπήκε στη Δραματική Σχολή του νεοσύστατου τότε Εθνικού Θεάτρου, η Μαίρη Αρώνη ηθελε να την ακολουθήσει. Όταν η μητέρα της το αρνήθηκε, εκείνη έφτασε στο σημείο να κάνει ακόμα και απεργία πείνας για να την πείσει να την αφήσει να δώσει εξετάσεις. Τρία χρόνια αργότερα αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου με άριστα στην απαγγελία και τη φωνητική και παράλληλα φοιτούσε και στο Μουσικό Λύκειο Αθηνών.
Τα πρώτα βήματα στην υποκριτική και οι απανωτές τραγωδίες
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της γνώρισε τον σύζυγό της και ηθοποιό, Θόδωρο Αρώνη, αρκετά χρόνια μεγαλύτερό της, με του οποίου το επίθετο έκανε και η ίδια τη λαμπρή καριέρα της. Η ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο της το 1934 στο θεατρικό έργο “Κοσμική κίνηση”. Η ερμηνεία της εντυπωσίασε τους κριτικούς, οι οποίοι την χαρακτήρισαν “γεννημένη πρωταγωνίστρια”, αλλά και τη Μαρίκα Κοτοπούλη που την πήρε την επόμενη χρονιά στον θίασό της.
Το ταλέντο της φάνηκε από την πρώτη στιγμή και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα το όνομά της φιγουράριζε ανάμεσα στα μεγάλα ονόματα των μεγάλων πρωταγωνιστών του θεάτρου. Συνεργάστηκε με μεγαθήρια όπως ο Δημήτρης Χορν, ο Κώστας Μουσούρης, ο Μάνος Κατράκης και πολλοί ακόμα.
Στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής οι Γερμανοί επιτάσσουν το πατρικό της σπίτι και αμέσως μετά την απελευθέρωση φεύγει από τη ζωή η μητέρα της. Το 1955 ο σύζυγός της διαγνώστηκε με καρκίνο. Η ηθοποιός ταξιδεύει μαζί του στο εξωτερικό προκειμένου να εξαντλήσει όλα τα ιατρικά περιθώρια. Ο θάνατος του στις 13 Ιουλίου 1956 κλονίζει και τη δική της υγεία. Η αγάπη της για το θέατρο όμως ήταν τόσο μεγάλη που σύντομα “θάβει” τον πόνο της, επιστρέφοντας στη σκηνή, όπου δίνει συγκλονιστικές ερμηνείες.
Οι δύο ρόλοι που άφησαν κινηματογραφική ιστορία
Ο κινηματογράφος θα μπει στη ζωή της το 1953 με το “Σταυροδρόμι του πεπρωμένου”. Η Μαίρη Αρώνη θα ξανακάνει σινεμά πολλά χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1963 αποδεχόμενη πρόταση από τον Ορέστη Λάσκο να κρατήσει τον πρώτο γυναικείο ρόλο στην έγχρωμη μουσική κωμωδία “Μικροί και μεγάλοι εν δράσει”.
Λίγο αργότερα, ακολουθεί η ταινία “Μια τρελή, τρελή, οικογένεια” (1965), μία ταινία που ξετρέλανε το κοινό με τους σπαρταριστούς τις διαλόγους. Ο ρόλος της «Πάστα Φλώρας» στο πλευρό του Διονύση Παπαγιαννόπουλου, αφήνει ιστορία.
Η ταινία έχει μεγάλη εμπορική επιτυχία αλλά και περιπέτεια καθώς το περιβόητο χαστούκι που έδωσε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στην Αρώνη ήταν δυνατό και επώδυνο. Λέγεται ότι η ηθοποιός αποχώρησε από τα γυρίσματα και χρειάστηκε η επέμβαση του Φίνου για να την φέρει πίσω.
Έναν χρόνο μετά θα πρωταγωνιστήσει με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στην ταινία, “Η Γυναίκα μου τρελάθηκε”, με την ηθοποιό να δέχεται διθυραμβικές κριτικές. Αλλά ο κινηματογράφος δεν τη συγκινεί, όσο το θέατρο. Η καρδιά της είναι δοσμένη στο σανίδι και εκεί επιστρέφει για να του δοθεί ολοκληρωτικά.
Η Μαίρη Αρώνη διέπρεψε και ως καθηγήτρια του Εθνικού Θεάτρου. Έφυγε από τη ζωή στον ύπνο της το πρωί της 16ης Ιουλίου 1992.
