Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ, ο “πατέρας” του Μίκυ Μάους και άλλων ηρώων κινουμένων σχεδίων υπήρξε μία κινηματογραφική ιδιοφυΐα, όμως, την ίδια στιγμή υπήρξε και μία σκοτεινή προσωπικότητα. Μόνο που αυτή η πλευρά του, αποκαλυπτόταν μόνο στους στενούς του συνεργάτες, και τους ανθρώπους γύρω του, αφού για τον υπόλοιπο κόσμο, ήταν απλά ο “θείος Γουόλτ”.
Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1901 στο Σικάγο των ΗΠΑ. Ήταν γιος της δασκάλας Φλόρα Κολ και του εργολάβου οικοδομών Έλιας Ντίσνεϋ. Σε ηλικία δεκατεσσάρων χρόνων, άρχισε να σπουδάζει ζωγραφική στο Ινστιτούτο Τέχνης του Κάνσας Σίτυ και στα 20 του άρχισε να εργάζεται σε ένα καλλιτεχνικό στούντιο στην ίδια πόλη.
Τον Οκτώβριο του 1923, σε ένα γκαράζ στην Καλιφόρνια, ιδρύει την κινηματογραφική εταιρεία Disnay, βάζοντας σε εφαρμογή μια ιδέα που είχε για τη μαζική διασκέδαση, με αθάνατους αγαπημένους ήρωες κινουμένων σχεδίων, που εντυπωσίασαν στην εποχή του και κυριαρχούν ακόμη και σήμερα σε όλο τον κόσμο. Εκεί θα του έρθει η ιδέα να αντικαταστήσει τον «Όσβαλντ το Τυχερό Κουνέλι», που δεν είχε την απήχηση που περίμενε, με το πιο διάσημο ποντίκι, τον Μίκυ Μάους.
Το πιο χαριτωμένο ποντικάκι θα δώσει μία πρωτοφανή ώθηση στον Ντίσνεϊ, καθιστώντας τον ως τον ρέκορντμαν των Βραβείων Όσκαρ και πολλών άλλων διακρίσεων και βραβεύσεων. Γύρισε συνολικά 600 ταινίες, κερδίζοντας συνολικά 22 Όσκαρ. Μερικές από αυτές θα μείνουν στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων, όπως η «Χιονάτη και οι 7 Νάνοι», η «Μπάμπι», «Η Λαίδη και ο αλήτης» και «Το βιβλίο της ζούγκλας»
Από το μικρό γκαράζ έφτασε να γίνει ο “βασιλιάς” της κινηματογραφικής βιομηχανίας, δημιουργώντας τη δική του αυτοκρατορία. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως ο Γουόλτ Ντίσνεϊ, υπήρξε μία ιδιοφυία. Όμως, ως προσωπικότητα υπήρξε αμφιλεγόμενη. Ειδικά, όταν άρχισαν να αποκαλύπτονται οι σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα του.
Άνθρωποι που τον γνώρισαν από κοντά, κυρίως στενοί του συνεργάτες και εργαζόμενοι στη Ντίσνεϊ, υποστήριζαν πως όταν έσβηναν τα φώτα της δημοσιότητας, μεταμορφωνόταν από τον “χαμογελαστό θείο Γουόλτ” σε έναν σκληρό και δύσκολο εργοδότη.
Λέγεται πως οι αμοιβές που έδινε στους καρτουνίστες του ήταν πενιχρές, ενώ τα ονόματά τους δεν αναγράφονταν καν στους τίτλους των ταινιών. Συχνά, μάλιστα, ξεσπούσε την οργή του πάνω τους, ενώ από τις επιθέσεις του δεν γλίτωναν ούτε οι καλύτεροι σχεδιαστές του, όπως ο Ουμπ Άιγουερκς, δημιουργός του Μίκυ Μάους. Και όπως λεγόταν, πολλά σχέδια του έχουν καταστραφεί από τον Ντίσνεϊ.
Ακόμα και ο Άλφρεντ Χίτσκοκ σχολίαζε με ειρωνική διάθεση τη σκληρή πλευρά του εργοδότη Ντίσνεϊ. Οι εργαζόμενοι στα στούντιο τον φοβούνται. Και κάθε επίσκεψή του ήταν για εκείνους μια βασανιστική διαδικασία. Μέχρι που λέγεται πως οι εργαζόμενοι είχαν ένα δικό τους σινιάλο κάθε φορά που ο Ντίσνεϊ επισκεπτόταν τα στούντιο για να προετοιμάζονται. Επειδή ήταν χρόνιος καπνιστής, ο βήχας του τον πρόδιδε κάθε φορά που πλησίαζε, οπότε προκειμένου ο ένας εργαζόμενος να προειδοποιεί τον άλλον, είχαν ως σινιάλο την έκφραση, δανεισμένη από την ταινία Μπάμπι, «ο άνθρωπος βρίσκεται στο δάσος».
Άλλες πληροφορίες τον θέλουν μισογύνη και πως παρά τα μυθικά κέρδη του, έτρεμε στην ιδέα να χάσει λίγα δολάρια για μια άδεια τοκετού!
Όμως, η σκοτεινή πλευρά του Ντίσνεϊ είχε και άλλες πτυχές. Την εποχή του πιο σκοτεινού κεφαλαίου του Χόλιγουντ, του γνωστού “Μακαρθισμού”, φέρεται να υπήρξε ένας από τους πιο πρόθυμους καταδότες. Μάλιστα, λέγεται πως έφτασε στο σημείο να καταδίδει ακόμα και τους πιο έμπιστους υπαλλήλους του στις Αρχές, αν υποπτευόταν ότι ήταν κομμουνιστές.
Κατηγορήθηκε, επίσης, ότι υπήρξε μέλος ενός αντισημιτικού λόμπι, αλλά και θαυμαστής του Χίτλερ, καθώς είχε προσκαλέσει την Λένι Ρίφενσταλ, γνωστή κινηματογραφίστρια του ναζιστικού «έπους», στα στούντιο της Ντίσνεϊ λίγο μετά τη Νύχτα των Κρυστάλλων…
Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ έφυγε από τη ζωή από καρκίνο του πνεύμονα στις 15 Δεκεμβρίου του 1966.
