Τα Χριστούγεννα του 1964 ο φωτογράφος Κλεισθένης φωτογράφισε την Τζένη Καρέζη στα παρασκήνια του θεάτρου «Χατζηχρήστου» όπου με τον θίασο της (Λίλυ Παπαγιάννη, Στέφανος Ληναίος, Γιώργος Πάντζας και Δημήτρης Νικολαΐδης- φώτο) παρουσίασαν με τεράστια επιτυχία την κωμωδία της Τζιν Κερ «Μαίρη Μαίρη».
Η Τζένη Καρέζη, με πραγματικό όνομα Ευγενία Καρπούζη, είναι από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς του κινηματογράφου και του θεάτρου. Το αστείρευτο ταλέντο της, η φινέτσα της, η ιδιαίτερη φωνή της και η σπάνια γοητεία της, σαγήνευαν το κοινό και αποτελούσαν τα συστατικά για τη θαυμάσια καριέρα της. Για πολλούς θεωρείται η «πρώτη κυρία» του Ελληνικού Κινηματογράφου», ενώ οι θεατρικές παραστάσεις της άφησαν εποχή.
Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς εκπαιδευτικούς και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Πριν ακόμα πετύχει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πήρε μέρος στη θεατρική παράσταση «Αντιγόνη» του Σοφοκλή στο ΡΕΞ. Με την αποφοίτηση της από τη σχολή του Εθνικού χρίστηκε πρωταγωνίστρια στο έργο «Ωραία Ελένη», δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, στο θέατρο Κοτοπούλη. Ακολούθησαν σπουδαίοι ρόλοι στο Εθνικό Θέατρο, δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς, όπως ο Μινωτής και η Παξινού, σε έργα των: Λόρκα, Σαίξπηρ, Τολστόι, Μίλλερ, Αντρέγιεφ και άλλων, τα οποία και την καθιέρωσαν. Το 1962 συνεργάστηκε με το Θέατρο Μουσούρη και τον επόμενο χρόνο δημιούργησε τον δικό της θίασο, επιλέγοντας προσεκτικά τις παραστάσεις που ανέβαζε, αφού ποτέ δεν την ενδιέφεραν οι εύκολες δουλειές με σκοπό το οικονομικό κέρδος.
Στο μεταξύ, είχε κάνει το 1955 την πολύ επιτυχημένη κινηματογραφική της εμφάνιση στην ταινία «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο» του Αλέκου Σακελάριου, ταινία που την καθιέρωσε και στον κινηματογράφο. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με την αφρόκρεμα των σκηνοθετών – Δαλιανίδης, Δημόπουλος, Φώσκολος και άλλοι – ενώ γνώρισε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της μέσα από τα σενάρια των Πρετεντέρη- Γιαλαμά. Έπαιξε σε 31 ταινίες εκ των οποίων οι 13 της Φίνος Φιλμ. Πρωταγωνίστησε σε όλα τα είδη ταινιών ερμηνεύοντας διαφορετικούς ρόλους με την ίδια επιτυχία. Σπουδαία επιτυχία είχε και στην εξαιρετική ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη, «Τα Κόκκινα Φανάρια», 1963 (Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης).
Από το 1968 μέχρι το θάνατό της το 1992, έπαιξε στο θέατρο μαζί με τον σύντροφό της Κώστα Καζάκο – με τον οποίο συνδέθηκε στα γυρίσματα της ταινίας «Κοντσέρτο για Πολυβόλα» – σε εξαιρετικές παραστάσεις πολλές εκ των οποίων έγραψαν ιστορία. Το 1973 φυλακίστηκε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, επειδή είχε ανεβάσει, με τον σύζυγό της και με εξαιρετικούς συμπρωταγωνιστές, το «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, μέσα από το οποίο καυτηρίαζε το στρατιωτικό καθεστώς, ενθουσιάζοντας και ξεσηκώνοντας το ελληνικό κοινό. Τη σεζόν 1982-1983, η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος ανέβασαν το έργο «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν, για το οποίο απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Το 1985, με την παράσταση της «Μήδειας» έπαιξε για πρώτη φορά στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, κερδίζοντας το θαυμασμό και την αναγνώριση από κοινό και κριτικούς. Στη θεατρική καριέρα της, έπαιξε επίσης στα αρχαία δράματα: «Αντιγόνη», «Εκκλησιάζουσες», «Λυσιστράτη», «Θεσμοφοριάζουσες», «Κλυταιμνήστρα», «Ηλέκτρα» και «Οιδίπους Τύραννος». Εποχή άφησαν και άλλες παραστάσεις της όπως: «Ασπασία» (1971), «Εχθρός Λαός» (1974), «Πάπισσα Ιωάννα» (1977), «Αγριόγατες» (1980), «Βυσσινόκηπος» (1988) αλλά και πολλές άλλες. Μάλιστα, είχε γράψει και το σενάριο της ταινίας «Ερωτική Συμφωνία», που σκηνοθέτησε ο Κώστας Καζάκος το 1972, σε παραγωγή Καραγιάννης-Καρατζόπουλος.
Στα χρόνια της Χούντας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα και το 1974 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Ο καρκίνος εκδηλώθηκε τη θεατρική χρονιά 1988-1989, όταν η Τζένη Καρέζη πρωταγωνιστούσε στον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ. Παρά τις δύσκολες θεραπείες της εξακολούθησε να παίζει στο θέατρό τους. Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση ήταν τη σεζόν 1991-92, λίγους μήνες πριν από το θάνατό της, στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Διαμάντια και Μπλουζ», στο οποίο, όπως θεωρήθηκε από κοινό και ειδικούς, έπαιξε τον κορυφαίο ρόλο της καριέρας της. Όπως γράφτηκε από τον τύπο: «Η Τζένη έκανε το υποκριτικό άλμα, ξεπερνώντας και το έργο και το ρόλο».
Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, οι δημοσιογράφοι και το κοινό, ανέπτυξαν μία άτυπη κόντρα μεταξύ της ίδιας και της Βουγιουκλάκη. Η διαφορετικότητά τους, ως προς αυτό που εξέφραζαν μέσα από τις ερμηνείες τους και το στυλ τους, δημιούργησε τα στρατόπεδα «Βουγιουκλακικών» και «Καρεζικών». Όλα αυτά, βέβαια, δεν άγγιξαν τη σχέση των δύο πρωταγωνιστριών, η οποία σφραγιζόταν από αληθινή και βαθιά φιλία.
Σύμφωνα με επιθυμία της ίδιας της Τζένης Καρέζη, και με πρωτοβουλία της οικογένειάς της, ιδρύθηκε στη μνήμη της το ίδρυμα που φέρνει το όνομά της, με σκοπό την παρηγορητική αγωγή των ασθενών που πάσχουν από καρκίνο και άλλα νοσήματα, για την ανακούφισή τους από τον πόνο. Εκτός από το ίδρυμα, το όνομά της φέρνουν το θέατρο στην οδό Ακαδημίας στην Αθήνα, και ένας δημοτικός κινηματογράφος στην Πολίχνη της Θεσσαλονίκης.
Πρώτος της γάμος ήταν με τον συγγραφέα, δημοσιογράφο και κοσμικό της Αθήνας, Ζάχο Χατζηφωτίου. Γιος της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου είναι ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Καζάκος.
