H Φίνος Φιλμ τιμά την Τζόλυ Γαρμπή, την «ψυχομάνα» του ελληνικού κινηματογράφου όπως την αποκαλεί, με αφορμή τα 21 χρόνια από τον θάνατό της.
Μέσω Instagram, η εταιρεία παραγωγής δημιούργησε ένα ποτ πουρί από στιγμές της στη μεγάλη οθόνη και πιο συγκεκριμένα από τις ταινίες: «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», «Ο Ατσίδας», «Η Λίζα και η Άλλη», «Η Νεράϊδα και το Παληκάρι», «Μια Ζωή την Έχουμε» και «Πρόσωπα Λησμονημένα».
Στη λεζάντα της δημοσίευσης γράφει, μεταξύ άλλων: «Ταλαντούχα και αξιοπρεπής ηθοποιός, η Τζόλυ Γαρμπή, με τα μεγάλα γαλανά της μάτια και την γλυκιά βραχνάδα στη φωνή, μετατράπηκε σε μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες ώριμες κυρίες του σινεμά και σίγουρα στην πιο αλησμόνητη ψυχομάνα του ελληνικού κινηματογράφου».
Ταλαντούχα και αξιοπρεπής ηθοποιός, η Τζόλυ Γαρμπή, με τα μεγάλα γαλανά της μάτια και την γλυκιά βραχνάδα στη φωνή, μετατράπηκε σε μια τις πλέον αναγνωρίσιμες ώριμες κυρίες του σινεμά και σίγουρα στην πιο αλησμόνητη ψυχομάνα του ελληνικού κινηματογράφου.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Η Ιουλία Γαρμπή γεννήθηκε το 1912 στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής από Κεφαλονίτες γονείς. Εκεί πέρασε τα παιδικά της χρόνια, ενώ στην εφηβεία επέστρεψε με την οικογένεια της στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σε ηλικία 21 ετών, αποφάσισε να γίνει ηθοποιός και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα πιάνου και τραγουδιού στο Ωδείο Αθηνών.
Όταν αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή, θέλησε να συνεχίσει τις σπουδές της στο εξωτερικό και έτσι το 1938 πήγε στο Παρίσι. Την πρόλαβε όμως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και αναγκάστηκε να γυρίσει στην Ελλάδα, αποφασίζοντας να συνδράμει στην μάχη με όποιον τρόπο μπορεί. Έτσι, την περίοδο 1940-41 πρόσφερε τις υπηρεσίες της ως νοσοκόμα στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, ενώ αργότερα πήρε μέρος στην Αντίσταση.
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Εμφανίστηκε πρώτη φορά στο θέατρο το 1933, στο πλευρό του Αιμίλιου Βεάκη στο έργο “Ο Θάνατος του Δαντόν”. Συνέχεια είχαν μια σειρά από σπουδαίες συνεργασίες, όπως με την Μαρίκα Κοτοπούλη, τον Δημήτρη Μυράτ και την Έλλη Λαμπέτη. Για πολλά χρόνια συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, συμμετέχοντας σε παραστάσεις όπως “Το Φιντανάκι” , “Μαρία Στιούαρτ”, “Θεσμοφοριάζουσες” και “Η Χαρτοπαίχτρα”. Η ξεχωριστή αυτή ηθοποιός ερμήνευσε μέχρι και οπερέτα, ενώ η τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1991 στο έργο “Ματωμένος Γάμος”.
Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Ο κινηματογράφος μπήκε στην ζωή της όταν ήταν ακόμα φοιτήτρια στην Δραματική Σχολή, συμμετέχοντας στην ταινία «Κοινωνική Σαπίλα» το 1932. Συνέχεια είχε το κοινωνικό δράμα της Φίνος Φιλμ «Πρόσωπα λησμονημένα» (1946) με ένα μικρό ρόλο, ενώ η επιτυχία θα έρθει το 1954, με τις ερμηνείες της στις ταινίες «Ο Δρόμος με τις Ακακίες» και «Ο Θανασάκης ο Πολιτευόμενος» και θα δει τις πόρτες της εγχώριας κινηματογραφίας να ανοίγουν διάπλατα.
Οι ταινίες που την έκαναν ευρέως γνωστή και αγαπητή στο κοινό ήρθαν τη δεκαετία του 1960, σε ηλικία ήδη 50 χρονών, που την ώθησαν να ερμηνεύει συνήθως πιο ώριμους ρόλους, υποδυόμενη την μητέρα ή τη θεία νεότερων πρωταγωνιστών. Ξεχωριστές ήταν οι ερμηνείες της στις ταινίες «Ο Ατσίδας», «Η Νεράιδα και το Παληκάρι», «Το Κλωτσοσκούφι» , «Χτυποκάρδια στο Θρανίο», «Η Αρχόντισσα και ο Αλήτης» και «Μια Μάνα Κατηγορείται».
Συνολικά, συμμετείχε σε περισσότερες από 50 κινηματογραφικές ταινίες, με τελευταία της εμφάνιση το 1982, στην ταινία «Αλαλούμ» με τον Χάρυ Κλύνν.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ
Παντρεύτηκε τον επίσης αξέχαστο ηθοποιό Θεόδωρο Μορίδη, στο πλευρό του οποίου πέρασε τα τελευταία 60 χρόνια της ζωής της.
ΘΑΝΑΤΟΣ
Η Τζόλυ Γαρμπή πέθανε τον Δεκέμβρη του 2002 σε γηροκομείο της Αττικής, σε ηλικία 90 ετών.
