Πληθωρικός, ταλαντούχος, με μία μοναδική ικανότητα να σκορπίζει το γέλιο, ακόμα και αν δεν έλεγε κάτι. Αρκούσε, απλά μία από τις ιδιαίτερες γκριμάτσες του. Ο Νίκος Σταυρίδης είναι ένα από τα “ιερά τέρατα” της κωμωδίας, έχοντας αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στον ελληνικό κινηματογράφο.
Ωστόσο, ο άνθρωπος που έκανε τον κόσμο να γελά και να ξεχνιέται από τις σκοτούρες της καθημερινότητάς του, στην προσωπική του ζωή είχε περάσει δύσκολα. Από παιδί είχε μία δύσκολη ζωή, γεμάτη φτώχεια, πίκρες, απορρίψεις και κλάμα στα κρυφά για να μη δει κανείς την ευαίσθητη ψυχή του να πονάει. Και μεγαλώνοντας, ήταν τέτοια η απόγνωσή του για τις πίκρες και τα εμπόδια που συναντούσε που έφτασε στο σημείο να βάλει τέλος στη ζωή του, με έναν ανορθόδοξο τρόπο.
Όμως, ο Νίκος Σταυρίδης είχε γνωρίσει και μεγάλες τραγωδίες σε προσωπικό επίπεδο, με τον Χάροντα να παίρνει από κοντά του και πολύ νωρίς αγαπημένα του πρόσωπα. Όπως η πρώτη σύζυγός του, η οποία πέθανε λίγους μήνες μετά τον γάμο της, με τον ηθοποιό να μην αντέχει την απώλειά της.
Ο Νίκος Σταυρίδης έχασε νωρίς τους δύο γονείς του αλλά και τον αδελφό του ο οποίος «έφυγε» στην αγκαλιά της μητέρας τους. Οι απώλειες αυτές τον πόνεσαν, όμως εκέινη που δεν κατάφερε να ξεπεράσει, ήταν της πρώτης συζύγου του, Ντόρα Καριώτου. Μάλιστα, όπως είχε εξομολογηθεί ο ίδιος, μετά τον θάνατό της αναγκαστηκε να επιστρέψει στη σκηνή και παρά το βαρύ πένθος του, έφερε εις πέρας τη δύσκολη αποστολή του.
Λίγο καιρό μετά τον γάμο τους, το ζευγάρι μαθαίνει από τους γιατρούς πως η 27χρονη, τότε, Ντόρα Καριώτου είχε όγκο στον εγκέφαλο. Παρότι το πάλεψαν και οι δυο με όλες τους τις δυνάμεις, η κοπέλα έφυγε τελικά μετά από μια δύσκολη και άνιση μάχη. Ο Νίκος Σταυρίδης προσπάθησε να το ξεπεράσει, αλλά του ήταν αδύνατον. Όπως έχει αποκαλύψει μάλιστα στην πρώτη του παράσταση μετά το θάνατο της συζύγου του την είδε στη σκηνή κι έχασε τα λόγια του.
“Πέθανε στην Αγγλία, μετά από μία εγχείρηση όγκου στο κεφάλι. Εγώ γύρισα στη Θεσσαλονίκη σωστό ράκος. Έπαιζα τότε στο θέατρο Μετροπόλιταν. Βγήκα στη σκηνή, ενώ το θέατρο ήταν κατάμεστο. Το γεγονός του θανάτου της γυναίκας μου είχε μαθευτεί. Ξαφνικά την είδα σαν όραμα μπροστά μου. Έχασα τα λόγια μου. Στην πλατεία φάνηκαν τα πρώτα μαντήλια που σφούγγιζαν κλαμένα μάτια. Έπαιζα κωμωδία και αντί να γελάει ο κόσμος, έκλαιγε, και μάλιστα με λυγμούς. Πλησίαζε στο τέλος το νούμερό μου, όταν άρχισε να φτάνει στην πλατεία ένα βουητό “Φτάνει, φτάνει, φτάνει”. Και μετά ένα ξέφρενο χειροκρότημα”, είχε εξομολογηθεί κάποτε ο σπουδαίος μας ηθοποιός
Από τα πρώτα του βήματα όμως ο Νίκος Σταυρίδης ήταν μαθημένος στις δυσκολίες. Όταν έφτασε στην Αθήνα, έπρεπε να εξασφαλίσει αρχικά τα προς το ζην πιάνοντας δουλειά σε μια αποθήκη υλικού πολέμου στον Πειραιά, στην οποία πήγαινε με τα πόδια από τη φτωχοσυνοικία της Αθήνας όπου έμενε, καθώς το πενιχρό μεροκάματο που έπαιρνε, έφτανε ίσα-ίσα για να συντηρηθεί.
Ακόμα και όταν ξεκίνησε να ασχολείται με το θέατρο, τίποτα δεν ήταν εύκολο. Όλοι αναγνώριζαν το ταλέντο του, αλλά τα λόγια δε συνοδεύονταν με πράξεις. Εκείνη την εποχή, στην επιθεώρηση δεν υπήρχε χώρος για νέα ταλέντα και ο Σταυρίδης παρέμενε στην αφάνεια, με τις απορρίψεις να διαδέχονται η μία την άλλη. Και η απογοήτευσή του όλο και μεγάλωνε.
Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν ως πρωταγωνιστής πλάι στην Κούλα Γκιουζέπε στο θέατρο «Εντέν», είδε την παράσταση να καταλήγει σε μια μεγάλη εισπρακτική αποτυχία. Απογοητευμένος και ψυχολογικά ράκος, ένα βράδυ έχοντας καταναλώσει αλκοόλ, έφτασε μέχρι την Ακρόπολη, με σκοπό να αυτοκτονήσει. Για καλή τύχη του, πήρε και ένα μπουκάλι ούζο μαζί του. Μέχρι να ανέβει πάνω, είχε γίνει σκνίπα στο μεθύσι, ξεχνώντας την… αυτοκτονία.
Ο Νίκος Σταυρίδης παντρεύτηκε άλλες δύο φορές στη ζωή του ενώ όταν αποφάσισε να αποχωρήσει από το θέατρο τον περίμενε μία από τις πλέον δυσάρεστες εκπλήξεις, που δεν ήταν άλλη από το ύψος της σύνταξής του. Επτά χιλιάδες δραχμές…
«Δεν θέλω σύνταξη παρηγοριάς. Προτιμώ να πεθάνω, πριν αναγκαστώ να πάρω αυτά τα χρήματα. Θα είναι μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια» έλεγε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Τελικά πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Σάμο όπου άφησε την τελευταία πνοή του στις 14 Δεκεμβρίου 1987 σε ηλικία 77 ετών.
