Η Μπάρμπρα Στρέιζαντ στην αυτοβιογραφία της δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην αγαπημένη της, σκυλίτσα Sammie, την οποία είχε κλωνοποιήσει. Το σκυλάκι έφυγε από τη ζωή το 2017 και τώρα η διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιός εξηγεί πώς προχώρησε στην απόφαση αυτή.
«Ήταν ο σύζυγός μου, Τζέιμς Μπρόλιν, που μου την έκανε δώρο για την επέτειό μας το 2003. Ο Τζιμ διάλεξε τη Sammie επειδή ήταν η μόνη που γοητεύτηκε από εκείνον (ίσως επειδή είναι τόσο όμορφος ή επειδή και οι δύο είχαν κατάλευκα μαλλιά!)» λέει η Μπάρμπρα Στρέιζαντ.
«Η Sammie ήταν διαφορετική από τα άλλα κουτάβια. Τα μαλλιά της ήταν σγουρά, όχι ίσια όπως τα περισσότερα coton de tulear. Ήταν περίεργη, ακριβώς όπως ένιωθα ως μικρό κορίτσι. Και η Sammie ήταν το κοριτσάκι μου. Έχετε ακούσει ποτέ για σκύλο που μιλάει; Όταν της έκανα μια ερώτηση, έβγαζε συγκεκριμένους ήχους για να μου απαντήσει ή κουνούσε την ουρά της αν ήταν πολύ ενθουσιασμένη με την πρόταση. Μπορούσε να αισθανθεί τις διαθέσεις μου και να αντιδράσει σε αυτές, γέρνοντας το κεφάλι της και κοιτώντας με απορία, σαν να ρωτούσε: «Τι συμβαίνει;» θυμάται η Μπάρμπα Στρέιζαντ.
Σε άλλο σημείο η Μπάρμπρα Στρέιζαντ αναφέρεται στην περίοδο που η σκυλίτσα της αρρώστησε.
«Ήξερα ότι η Sammie ήταν άρρωστη όταν άρχισε να αγνοεί το φαγητό της. Αφού ανακαλύψαμε ότι υπήρχε όγκος στους πνεύμονές της, την πήγαμε σε διάφορους ειδικούς και κάλεσα άλλους ειδικούς από δύο πανεπιστήμια που έκαναν έρευνα για τον καρκίνο σε σκύλους, για να βεβαιωθώ ότι κάναμε ό,τι μπορούσαμε για εκείνη. Αποφασίστηκε να αφαιρεθεί ο όγκος και την ημέρα της επέμβασης, ο γιατρός βγήκε να μου πει ότι η αναισθησία προκάλεσε επιβράδυνση στην καρδιά της Sammie.
Η Sammie κατάφερε να κρατηθεί αρκετά (στη ζωή), αλλά προς το τέλος της, την πηγαίναμε στο νοσοκομείο κάθε μέρα για να βγάλουν το υγρό από τους πνεύμονές της. Ήταν οδυνηρό να τη βλέπεις να υποφέρει και μετά η τελευταία μέρα ήταν φρικτή. Ήμασταν στο αυτοκίνητο για να επιστρέψουμε στο σπίτι και κολλήσαμε σε μποτιλιάρισμα στις 5 το απόγευμα, όταν η Sammie έκανε ξαφνικά έναν ήχο που δεν θα ξεχάσω ποτέ, ένα τρομερό κλάμα, ξανά και ξανά», περιγράφει.
Και φτάνει στο κεφάλαιο – κλωνοποίηση, περιγράφοντας η Μπάρμπρα Στρέιζαντ πώς έφτασαν σε αυτή την απόφαση και την όλη διαδικασία.
«Ήξερα ότι έπρεπε να την απαλλάξουμε από τη δυστυχία της, αλλά δεν άντεχα τη σκέψη ότι θα την χάσω για πάντα. Το μόνο πράγμα που το έκανε υποφερτό ήταν η ελπίδα ότι θα μπορούσα να κρατήσω κάποιο κομμάτι της ζωντανό. Ένας φίλος μου είχε κλωνοποιήσει τον σκύλο του και ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε το ίδιο πράγμα. Ο γιατρός της Sammie είχε έτοιμα τα σωληνάκια και έξυσε μερικά κύτταρα από το εσωτερικό του μάγουλου της και το δέρμα στην κοιλιά της για να τα στείλει στο εργαστήριο. Μετά της έκανε ευθανασία καθώς την χάιδευα… και σε δευτερόλεπτα το κοριτσάκι μας έφυγε», περιγράφει.
Και συνέχισε: «Έμεινα χωρίς τη Sammie, αλλά είχα ανάμεικτα συναισθήματα στο να αποκτήσω άλλο σκύλο. Ήξερα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να την αντικαταστήσω, όπως δεν θα μπορούσα ποτέ να αντικαταστήσω τη Sandie. Αλλά μήνες αργότερα, έλαβα μια κλήση από τον εκτροφέα της Sammie. «Έχω αυτό το μικρό κουτάβι», μου είπε, «Δεν είναι σγουρή, αλλά το όνομα της μητέρας της είναι Funny Girl». Πώς θα μπορούσα να την αρνηθώ; Πρέπει να ήταν τόσο μόνη, χωρίς αδέρφια για να παίξει. Την πήρα λοιπόν και την ονόμασα Fanny».
Και πρόσθεσε: «Δύο μήνες αργότερα με κάλεσαν το εργαστήριο κλωνοποίησης. Μας είχαν προειδοποιήσει από την αρχή ότι τα κύτταρα μπορεί να μην αποδώσουν, αλλά αποδείχθηκε ότι όχι μόνο λειτούργησε η διαδικασία, αλλά παρήγαγε περισσότερα σκυλιά από όσα περίμενα. Τώρα λοιπόν έχω τρία σκυλιά».
«Είναι συναρπαστικό να βλέπεις ορισμένα χαρακτηριστικά που μου θυμίζουν τη Sammie, ωστόσο κάθε ένα από αυτά τα αγαπημένα πλάσματα είναι ένα μοναδικό ον. Μπορείτε να κλωνοποιήσετε το βλέμμα ενός σκύλου, αλλά δεν μπορείτε να κλωνοποιήσετε την ψυχή. Ωστόσο, κάθε φορά που κοιτάζω τα πρόσωπά τους, σκέφτομαι τη Sammie μου», συμπληρώνει.
Πηγή Guardian
