Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης υποστηρίζουν ότι μετά από περίπου 4.500 χρόνια, επιτέλους έλυσαν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρωπότητας: το πώς ακριβώς χτίστηκε η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας στην Αίγυπτο.
Μια μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, η οποία έγινε δεκτή για δημοσίευση στο περιοδικό Physical Review Fluids, ανέλυσε τον τρόπο με τον οποίο ο άνεμος κινείται ενάντια στους βραχώδεις σχηματισμούς, με αποτέλεσμα ίσως και να έχει λυθεί τελικά αυτό το μυστήριο.
Για δεκαετίες, οι ειδικοί συμφωνούσαν ότι το λεπτομερές πρόσωπο του εμβληματικού αγάλματος που βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Νείλου στην Γκίζα, πιθανότατα σμιλεύτηκε με το χέρι από μάστορες της πέτρας – αλλά ποτέ δεν κατέληξαν στο συμπέρασμα του πώς δημιουργήθηκε το τεράστιο, πολυεπίπεδο σώμα της.
Αρχικά, για να αναπαραστήσουν το έδαφος στη βορειοανατολική Αίγυπτο, οι ερευνητές πήραν αναχώματα από μαλακό πηλό με σκληρότερο, λιγότερο διαβρώσιμο υλικό, ενσωματωμένο στο εσωτερικό του. Στη συνέχεια, ξέπλυναν αυτούς τους σχηματισμούς με ένα γρήγορο ρεύμα νερού, το οποίο λειτούργησε ως άνεμος. Στο τέλος, ο πηλός έμοιαζε τελικά με σχηματισμό, που θύμιζε τη Σφίγγα.
«Τα ευρήματά μας προσφέρουν μια πιθανή “ιστορία προέλευσης” για το πώς οι σχηματισμοί που μοιάζουν με Σφίγγες μπορούν να προκύψουν από τη διάβρωση», δήλωσε ο Leif Ristroph, κύριος συγγραφέας της μελέτης. «Τα εργαστηριακά μας πειράματα έδειξαν ότι εκπληκτικά σχήματα που μοιάζουν με Σφίγγες μπορούν, στην πραγματικότητα, να προέρχονται από υλικά που διαβρώνονται από ταχείες ροές».
Από το πείραμα προέκυψε το «κεφάλι» ενός λιονταριού, ένας αποκομμένος «λαιμός», «πόδια» τοποθετημένα μπροστά στο έδαφος και μια τοξωτή «πλάτη». «Στην πραγματικότητα, υπάρχουν σήμερα βράχοι που μοιάζουν με καθιστά ή ξαπλωμένα ζώα, γεγονός που προσδίδει στήριξη στα συμπεράσματά μας», δήλωσε ο Ristroph.
«Η εργασία μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη στους γεωλόγους, καθώς αποκαλύπτει παράγοντες που επηρεάζουν τους σχηματισμούς των πετρωμάτων – δηλαδή ότι δεν είναι ομοιογενείς ή ομοιόμορφοι στη σύνθεση», πρόσθεσε ο Ristroph. «Τα απροσδόκητα σχήματα προέρχονται από τον τρόπο με τον οποίο οι ροές εκτρέπονται γύρω από τα πιο σκληρά ή λιγότερο διαβρώσιμα μέρη».
Πηγή nypost.com
