Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς είναι Σέρβα εικαστική καλλιτέχνης. Σήμερα εργάζεται κατά κύριο λόγο στη Νέα Υόρκη. Δραστηριοποιείται στην Performance Art, σε μια ακροβατική του σώματος και της ψυχής από τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Είναι γνωστή για τις παραστάσεις της οι οποίες ερευνούν την σχέση μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού, σε μια προσπάθεια να «ελευθερωθούν» και οι δύο, μα κυρίως για την έκθεσή της χωρίς όρια σε κινδύνους χάριν της τέχνης που εκπροσωπεί. Όπως την ορίζει η ίδια, η performance art είναι η μεταφορά της αλήθειας επί σκηνής και όχι μια παράσταση θεατρικού τύπου. Έχοντας αναδείξει ως τέχνη την απελευθέρωση από τα όριά τους, του σώματος και της ψυχής, εκπαιδεύει σήμερα ομάδες που θα συνεχίσουν την τέχνη αυτή.
Εξαιρετική καλλιτέχνιδα, αψηφά τον χρόνο στις ακραίες ερμηνείες της εδώ και μισό αιώνα. Σε μια πρόσφατη συνένετυξή της στο Λονδίνο ήταν συγκλονιστική στα όσα είπε κυρίως γύρω από τη δουλειά της.
Η ίδια έχει κάνει την τέχνη άθλημα αντοχής. Για τη συμμετοχική της παράσταση The Artist Is Present στο MoMA της Νέας Υόρκης το 2010, καθόταν σε μια καρέκλα έξι ημέρες την εβδομάδα, επτά ώρες την ημέρα –συνολικά για περισσότερες από 700 ώρες– χωρίς να φάει ή να πιει, περιμένοντας να πάρει ο θεατής ένα κάθισμα και να έρθει σε επαφή μαζί της. Σε όλες τις διαφορετικές και ακραίες ερμηνείες της, αντιμετώπιζε τη φωτιά και το κρύο, έκανε ταχυδακτυλουργικά με μαχαίρια και δηλητηριώδη φίδια, περπάτησε περισσότερα από 2.500 χιλιόμετρα στο Σινικό Τείχος της Κίνας και ούρλιαζε μέχρι να χάσει τη φωνή της. Κατά τη διάρκεια μιας καριέρας που διήρκεσε μισό αιώνα, αυτή η πρωτοπόρος της περφόρμανς, που γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1946 και αποφοίτησε από τις Καλές Τέχνες, αναζήτησε τα πιο ακραία μέσα για να ξεπεράσει τα όριά της.
Η διασημότητά της έχει ξεπεράσει τους κύκλους της avant-garde και, μετά το MoMa, η Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Λονδίνου της αφιερώνει σήμερα μια σημαντική αναδρομική έκθεση με τίτλο After Life . Η έκθεση θα αναδείξει το εύρος της δουλειάς της – από τη φωτογραφία μέχρι το βίντεο, συμπεριλαμβανομένων αντικειμένων, εγκαταστάσεων και, φυσικά, παραστάσεων. Στη Νέα Υόρκη, όπου ζει χρόνια, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς έδειξε ένα μικρό ροζ βιβλίο στο οποίο έχει γράψει αποσπάσματα που την εμπνέουν. Μεταξύ αυτών, ένας αφορισμός του Andy Warhol: «Κανείς δεν κοιτάζει τίποτα, είναι πολύ δύσκολο», και ο τίτλος μιας έκθεσης της Georgia O’Keeffe , To See Takes Time («Το να βλέπεις παίρνει χρόνο») . «Ο χρόνος, η προσπάθεια και η προσοχή είναι στο επίκεντρο της δουλειάς μου», λέει. Το μαρτυρούν τα έργα της.
Αφού ρωτήθηκε και απάντησε σε πολλά όσο αφορά το έργο της, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς είπε στο τέλος και για τα δύο βιβλία που έχει γράψει…
«Το πρώτο είναι ένα όμορφο βιβλίο στο οποίο διηγούμαι μέσα από κείμενα, σχέδια και φωτογραφίες, το πάθος μου για τα ξενοδοχεία σε όλο τον κόσμο, όπου περνάω πολύ χρόνο γιατί πάντα ταξιδεύω. Το δεύτερο είναι μια εικαστική αυτοβιογραφία που ανατρέχει σε όλες τις περιόδους της ζωής μου. Έστειλα 25.000 φωτογραφίες στον εκδότη και μετά κάναμε μια επιλογή. Μόλις γιόρτασα τα 76α γενέθλιά μου και ακόμα λέω στον εαυτό μου ότι είμαι μόνο στην αρχή. Πολλοί άνθρωποι λένε, «Θεέ μου, αυτό είναι το τέλος του ταξιδιού», αλλά εγώ δεν το βλέπω έτσι. Νιώθω ότι δεν ξέρω ακόμα τίποτα, ή δεν ξέρω αρκετά, και εξακολουθώ να κοιτάζω τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών.»
Δείτε επίσης
