Οι ήρωες δεν χρειάζεται να φορέσουν τη μαγική κάπα για να αποκτήσουν υπερφυσικές δυνάμεις και να σώσουν τον κόσμο. Η γενναία ψυχή και το αίσθημα της αυτοθυσίας για τον διπλανό, είναι αρκετά για να σε κάνουν έναν αληθινό ήρωα.
Ακόμη και αν η ηρωική σου πράξη, μπορεί να σου στοιχίσει σε προσωπικό επίπεδο. Ο Σαβάρς Καραπετιάν, πάντως, λεπτό δεν σκέφτηκε τη ζωή του, όταν 16 Σεπτεμβρίου 1976 βούτηξε στη λίμνη για να σώσει τους επιβάτες ενός τρόλεϊ που έπεσε μέσα σε αυτή.
Ο Σαβάρς Καραπετιάν γεννήθηκε στο Κιροβαγκάν – σημερινό Βανατζόρ – της Αρμενίας το 1953 και γρήγορα έγινε γνωστός για την αθλητική του δεινότητα. Δεκαεπτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής τεχνικής κολύμβησης, δεκατρείς φορές πανευρωπαϊκός πρωταθλητής και επτά φορές Σοβιετικός πρωταθλητής, ενώ έχει καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ 11 φορές. Όμως, πάνω από σπουδαίος αθλητής, είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας αφανής ήρωας.
Στα 15 του, σε έναν καβγά που είχε με μια συμμορία, τον χτύπησαν, τον έδεσαν από το λαιμό σε μια βαριά πέτρα και τον έριξαν σε μια λίμνη. Κατάφερε να απελευθερωθεί από τα σχοινιά και να γλυτώσει κολυμπώντας μέχρι την όχθη.
Η εμπειρία αυτή τον προέτρεψε να αρχίσει μαθήματα κολύμβησης. Αν και αυτοδίδακτος, το ταλέντο του τον οδήγησε σε επιδόσεις επαγγελματικού επιπέδου, και στα 17 του ήταν ήδη πρωταθλητής Αρμενίας. Ωστόσο, πολιτικές ίντριγκες τον απέκλεισαν από την εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, ίσως και λόγω της αρμενικής του καταγωγής. Κανείς δεν γνωρίζει τον πραγματικό λόγο του αποκλεισμού του, όμως, αυτό δεν ανέκοψε το πάθος του για το νερό.
Μεταπήδησε στην τεχνική κολύμβηση, και μέσα σε 6 μήνες κατέκτησε τον τίτλο «Αθλητική Αυθεντία» της Ρωσίας, ενώ μέσα σε 8 μήνες έγινε πρωταθλητής Σοβιετικής Ένωσης και σε μόλις 14 μήνες ανακηρύχθηκε Πανευρωπαϊκός πρωταθλητής.
Στη διάρκεια αγώνων στο Κίεβο, ένας συναθλητής του προσπάθησε να τον σαμποτάρει αδειάζοντας μέρος του οξυγόνου από τον εξοπλισμό του. Παρόλα αυτά, ο Σαβάρς Καραπετιάν συνέχισε τον αγώνα χωρίς οξυγόνο για τα τελευταία 75 μέτρα και έχασε τις αισθήσεις του αμέσως μετά τον τερματισμό. Πληροφορήθηκε για τη νίκη του στο νοσοκομείο.
Το 1974, ο οδηγός του πρωινού λεωφορείου που τον πήγαινε στην πισίνα, έχασε τον έλεγχο του οχήματος και κόντεψε να το ρίξει στον γκρεμό. Ο Σαβάρς απέτρεψε το ατύχημα, σώζοντας 30 ζωές μαζί με τη δική του.
Ωστόσο, δύο χρόνια μετά η ιστορία επαναλήφθηκε κατά κάποιο τρόπο. Ένα κρύο πρωινό του Σεπτεμβρίου του 1976 και ενώ ο Σαβάρς Καραπετιάν προπονούταν τρέχοντας πάνω από το φράγμα της λίμνης Γερεβάν στην Αρμενία, ένα τρόλεϊ με 92 επιβάτες έπεσε στο νερό. Ο 23χρονος Σαβάρς βούτηξε αμέσως, και αφού έσπασε με τα πόδια του το πίσω παράθυρο του οχήματος, άρχισε τη διάσωση των λιπόθυμων επιβατών σε βάθος σχεδόν 10 μέτρων.
Μέσα σε περίπου είκοσι λεπτά και μετά από 30 καταδύσεις στα παγωμένα νερά, ανέσυρε πολλούς επιβάτες, που δέχτηκαν τη φροντίδα του αδερφού του, Καμό Καραπετιάν, ο οποίος ήταν εκεί μαζί του. Τελικά επιβίωσαν οι είκοσι.
Τα παγωμένα και μολυσμένα νερά τού κόστισαν αμφοτερόπλευρη πνευμονία και μολύνσεις στο αίμα λόγω των τραυμάτων του από τα τζάμια του τρόλεϊ. Μετά από 46 ημέρες σε κώμα, κατάφερε να ανακάμψει, αποχαιρετώντας, όμως, την καριέρα του στην κολύμβηση. Αργότερα, όταν ρωτήθηκε ποια ήταν η χειρότερη στιγμή αυτού του περιστατικού, απάντησε: «Ήξερα ότι έπρεπε να σώσω αυτές τις ζωές και δε μου επιτρεπόταν κανένα λάθος, αλλά ήταν τόσο σκοτεινά εκεί κάτω που σε μια μου βουτιά άρπαξα ένα κάθισμα… Θα μπορούσα να είχα σώσει ακόμα μία ζωή. Αυτό το κάθισμα ακόμα στοιχειώνει τους εφιάλτες μου».
Παρά την κακή ψυχοσωματική του κατάσταση, αποφάσισε να συμμετάσχει για τελευταία φορά σε αγώνες, όπου και έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ για 11η φορά. Ύστερα από αυτό, ανέπτυξε μια ισχυρή απέχθεια για το νερό.
Ο ηρωισμός, το θάρρος και η αυταπάρνησή του, δεν έγιναν αμέσως γνωστά. Το 1982 η εφημερίδα “Komsomolskaya Pravda” δημοσίευσε ένα άρθρο σχετικά με το κατόρθωμά του, με τίτλο “Η υποβρύχια μάχη του πρωταθλητή”. Αυτή η δημοσίευση αποκάλυψε ότι ήταν ο διασώστης και έλαβε περίπου 60.000 επιστολές από αγνώστους. Τότε, του απονεμήθηκε το μετάλλιο «Για τη σωτηρία του πνιγμού» και το μετάλλιο του «Τάγματος της Τιμής».
Ακόμα και μακριά από το νερό, η μοίρα σαν να επέλεξε εκείνον και πάλι να σώσει τον κόσμο. Ήταν το 1985, όταν ο Σαβάρς Καραπετιάν περνώντας τυχαία κοντά από ένα κτίριο που φλεγόταν διαπίστωσε ότι υπήρχαν σ΄ αυτό παγιδευμένοι άνθρωποι. Χωρίς δεύτερη σκέψη όρμησε μέσα στις φλόγες και έβγαλε έξω έναν-έναν τους ανθρώπους εξασφαλίζοντας μια πολύμηνη παραμονή στο νοσοκομείο από σοβαρά εγκαύματα και προβλήματα αναπνοής λόγω των αερίων.
Ο Καραπετιάν τιμήθηκε με μετάλλιο για τη διάσωση των είκοσι στη λίμνη Γερεβάν, με το Παράσημο Τιμής της Σοβιετικής Ένωσης και το βραβείο «ευ αγωνίζεσθαι» της UNESCO για την ηρωισμό του.
Το όνομά του πήρε κι ένας αστεροειδής της κύριας ζώνης, ο «3027 Σαβάρς», που ανακάλυψε ο Νικολάι Τσερνίχ το 1978.
Στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2014 έλαβε την τιμή να γίνει λαμπαδηδρόμος για τη μεταφορά της φλόγας από τη Μόσχα προς το Κράσνογκορσκ. Στη Μόσχα, όμως, η δάδα έσβησε.
Την επομένη, του επιτράπηκε να μεταφέρει τη δάδα για δεύτερη φορά, με αποτέλεσμα ο Καραπετιάν να είναι ο μόνος άνθρωπος στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που μετέφερε τη φλόγα δύο φορές στην ίδια διοργάνωση. Σε μια συνέντευξη είχε δηλώσει: «Μετέφερα τη φλόγα και για τη Ρωσία και για την Αρμενία».
Με πληροφορίες από armenika.gr
