Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κολωνάκι, σε μία αστική, μητριαρχική οικογένεια. Ήταν ένα κορίτσι με γαλλικά και πιάνο, με τη μητέρα της να θέλει να τη δει μια μέρα, πρίμα μπαλαρίνα. Αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια για εκείνη.
Η Μαίρη Χρονοπούλου έγινε ηθοποιός έγινε από τύχη, όταν την ανακάλυψαν ενώ συμμετείχε στον Χορό του αρχαίου δράματος. Για πρώτη φορά πρωταγωνίστησε στο θέατρο, το 1957 σε ηλικία 23 ετών σε μία παράσταση των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου στο Ακροπόλ, μετά από πρόταση που της έκανε η Δέσπω Διαμαντίδου, η οποία ήταν οικογενειακή φίλη.
Οι γονείς της δεν δέχτηκαν εύκολα την προοπτική η κόρη τους να γίνει θεατρίνα Όπως είχε εξηγήσει η ίδια, η αστική της καταγωγή την ήθελε με γαλλικά, πιάνο και ιδιωτικά σχολεία. Όμως, η σπουδαία Δέσπω Διαμαντίδου, έβλεπε στο πρόσωπο της νεαρής Μαρίας (το Μαίρη το έκανε αργότερα) ένα ακατέργαστο ταλέντο, και κατάφερε να πείσει την οικογένειά της, αλλά και την ίδια τη Χρονοπούλου να δοκιμάσει την τύχη της στο θέατρο.
Έτσι, έκανε το ντεμπούτο της σε έργο του Αλέκου Σακελλάριου, με έναν… ανορθόδοξο τρόπο.
Η κλωτσιά του Σακελλάριου
Η Μαίρη Χρονοπούλου την ημέρα της πρεμιέρας είχε απίστευτο άγχος και δεν μπορούσε με τίποτε να βγει στην σκηνή. Το τρακ την είχε κυριεύσει μέχρι το μεδούλι και τρομαγμένη, κρυβόταν πίσω από την κουίντα. Είχε μάθει τέλεια τον ρόλο της, αλλά έτρεμε να βγει στη σκηνή.
Μέχρι που ανέλαβε δράση ο Αλέκος Σακελλάριος, με το βάπτισμα του πυρός στο σανίδι να γίνεται με τον πιο… ανορθόδοξο τρόπο. Αφού της μίλησε και δεν κατάφερε να την πείσει, της είπε να ηρεμήσει και ο ίδιος έκανε πως φεύγει. Ωστόσο, γύρισε πίσω απότομα και με μια κλωτσιά, έστειλε τη Μαίρη Χρονοπούλου με φόρα στη σκηνή όπου σωριάστηκε σε έναν καναπέ. Και κάπως έτσι, ξεκίνησαν όλα…
Η ταινία που εκτόξευσε την καριέρα της
Η Μαίρη Χρονοπούλου έπαιξε σε πολλές ταινίες στον κινηματογράφο, ωστόσο αυτή που εκτόξευσε την καριέρα της, ήταν χωρίς αμφιβολία, το “Μια Κυρία στα Μπουζούκια”.
Η ίδια είχε μιλήσει σε συνέντευξή της στο περιοδικό Down Town για την ταινία και αναφερόμενη στο διαχρονικό τραγούδι «Του Αγοριού Απέναντι» είχε αποκαλύψει πως είχε αυτοσχεδιάσει στην περιβόητη σκηνή, ενώ ο συγκεκριμένος τύπος γυναίκας την είχε σημαδέψει
«Η απήχηση που είχε το κομμάτι “Του Αγοριού Απέναντι” δεν έχει ξαναγίνει. Εμβληματικό άσμα. Είχα αυτοσχεδιάσει εκείνη την ώρα, δεν ήταν τίποτα χορογραφημένο. Ο τύπος αυτής της γυναίκας με σημάδεψε, εγώ δεν είμαι έτσι σαν γυναίκα», είχε εξομολογηθεί.
Στην ίδια ταινία, είναι κι ένα άλλο εξίσου διαχρονικό τραγούδι, το «Είμαι Γυναίκα του Γλεντιού», το οποίο κρύβει κι ένα απίστευτο παρασκήνιο. Στη συγκεκριμένη σκηνή, η Μαίρη Χρονοπούλου φορά ένα εντυπωσιακό πράσινο φόρεμα και καλείται να το τραγουδήσει, χορεύοντας τσιφτετέλι και κρατώντας στο ένα χέρι το τσιγάρο και στο άλλο το μπεγλέρι.
Η ίδια ντρέπεται να το κάνει. Για την ακρίβεια, ντρεπόταν και φοβόταν την αντίδραση της μητέρας της, η οποία ονειρευόταν να την δει πρίμα μπαλαρίνα και όχι να χορεύει τσιφτετέλι. Ωστόσο, ο Γιάννης Δαλιανίδης, ήταν ανένδοτος. Η σκηνή θα γυριζόταν. Έτσι, η Μαίρη Χρονοπούλου, ήπιε ένα μπουκαλάκι κονιάκ ώστε να υπερβεί τον εαυτό της και να χορέψει.
«Το τσιφτετέλι που έπρεπε να χορέψω μου φάνηκε εξωπραγματικό με τις αστικές καταβολές που είχα. Πήρα ένα μπουκάλι πορτοκαλάδα, την έχυσα, έβαλα μέσα κονιάκ χύμα από το μπαρ και το κατέβασα. Έγινα ντίρλα. Έτσι βγήκε η σκηνή», είχε αποκαλύψει η ίδια.
Ο θρήνος σε ξένη κηδεία
Η Μαίρη Χρονοπούλου ήταν εξίσου εξαιρετική και στις δραματικές ταινίες. Στο “Ορατότης μηδέν”, η πρώτη σκηνή εκτυλίσσεται σε μια κηδεία. Σύμφωνα με όσα αφηγήθηκε ο Μάκης Δελαπόρτας, το μπάτζετ δεν ήταν μεγάλο κι ο Νίκος Φώσκολος είπε στη Χρονοπούλου πως θα πάνε στο Α’ Νεκροταφείο και θα μπει σε μία οποιαδήποτε κηδεία για να γυρίσουν τα πλάνα.
Έτσι κι έγινε! Η ηθοποιός ντυμένη στα μαύρα, πήγε σε μια τυχαία κηδεία, στάθηκε δίπλα στους συγγενείς, έβγαλε ένα μαντήλι και άρχισε να κλαίει και η ίδια πάνω από το φέρετρο για τις ανάγκες του γυρίσματος.
«Τότε η χήρα του Παντελή, του συγχωρεμένου τής είπε, “Κυρία Χρονοπούλου, ξέρατε τον Παντελή;”. “Μα τον Παντελή δεν ήξερα;”, της απάντησε η Μαίρη Χρονοπούλου. Έτσι γυρίστηκε η πρώτη σκηνή», είχε αποκαλύψει ο Μάκης Δελαπόρτας.
Ο εφηβικός έρωτας για τον Μίμη Πλέσσα
Στα 16 της χρόνια ερωτεύτηκε τον Μίμη Πλέσσα, αλλά χωρίς αντίκρισμα. Μάλιστα, στον γάμο του, η Μαίρη Χρονοπούλου πήγε ντυμένη στα μαύρα.
Η ηθοποιός έζησε μεγάλους έρωτες. Είχε σχέση με τον Κώστα Πρέκκα, ενώ υπήρξε τρία χρόνια αρραβωνιασμένη με τον Ανδρέα Μπάρκουλη. Παντρεύτηκε μία φορά, το 1975 τον δήμαρχο Σπάτων. Ο γάμος έγινε στη Μητρόπολη και μαζεύτηκε πλήθος κόσμου, αλλά χώρισαν τρεις μέρες μετά!
Ωστόσο, ένας άνδρας υπήρξε ο μεγάλος έρωτας της ζωής της, τον οποίο δεν αποκάλυψε ποτέ. Ο λόγος; Ήταν πολύ γνωστός πολιτικός και παντρεμένος.
«Δεν έγινε ποτέ γνωστό. Ήταν παντρεμένος, πολύ σπουδαίος και καλός στο ερωτικό κομμάτι. Εκτιμούσα πολύ τη γυναίκα του και δεν σκέφτηκα ποτέ να τον χωρίσω. Μου αρκούσε που τον έβλεπα μια-δυο φορές», είχε αποκαλύψει για τον απαγορευμένο της έρωτα.
Ο βαφτισιμιός της, Άλκις Κούρκουλος
Η Μαίρη Χρονοπούλου σε όλες τις συνεντεύξεις της μιλούσε με συγκίνηση για τη σχέση της με τον Νίκο Κούρκουλο. Ο σπουδαίος ηθοποιός ήταν για εκείνη ο αδελφός που δεν είχε. Ήταν η οικογένειά της, αλλά και κουμπάρος, αφού είχε βαφτίσει τον γιο του, Άλκι.
Ο Άλκις Κούρκουλος σε συνέντευξή του είχε μιλήσει για τη διάσημη νονά του και τη στενή σχέση που είχαν. «Ήταν νονά με όλη τη σημασία της λέξης, με τις λαμπάδες της. Είχα την τύχη να παίξω και μαζί της. Αυτό που θα σας πω είναι μια γλυκιά ανάμνηση από τη Μαίρη. Είχα πάει να κοιμηθώ στο σπίτι της. Και πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου να τσεκάρει και της είπε ότι τα παιδιά κοιμούνται. Και μετά μας λέει “παιδιά πάμε”. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε μπουάτ και είδα τον Πουλόπουλο να τραγουδάει».
Σιχαινόταν τα γηρατειά
Η Μαίρη Χρονοπούλου σιχαινόταν, όπως είχε εξομολογηθεί, τα γηρατειά. Η μητέρα της είχε πεθάνει στα 107 της, η προγιαγιά της στα 106, ενώ η γιαγιά της στα 99. Η ίδια δεν ήθελε ποτέ να φτάσει σε τέτοιες ηλικίες.
Ήθελε να έχει ένα καλό τέλος ήρεμο και να μην πολυγεράσει. Η Μαίρη Χρονοπούλου έφυγε από τη ζωή στα 90 της, μετά από το ατύχημα που είχε μέσα στο σπίτι της και ολιγοήμερη νοσηλεία στην εντατική του Ευαγγελισμού.
Η φράση του Καζαντζάκη, «Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, Είμαι ελεύθερος», ήταν εκείνη που την εξέφραζε σε όλη της τη ζωή. Κι έτσι, ελεύθερη “πέταξε” για το φως!
