“Σάς εύχομαι να αγαπάτε ό,τι πρέπει ν’ αγαπηθεί και να ξεχάσετε ό,τι πρέπει να ξεχαστεί”.
Το τσιγάρο κρεμασμένο στα χείλη. Η αισθαντική φωνή να τραγουδάει, σχεδόν τρεμάμενα, λατρεμένα τραγούδια που θα μας συνοδεύουν για πάντα.Ο λόγος για τον αξέχαστο Βέλγο τραγουδοποιό Ζακ Μπρελ, το όνομα του οποίου είναι άμεσα συνυφασμένο με τους αξέχαστους έρωτες και τις μεγάλες αλλαγές στην πολιτική και την κοινωνία.
Αλησμόνητες θα μείνουν οι ερμηνείες του και οι μεγάλες δισκογραφικές δουλειές του: «Les Bourgois», «Ne Me Quitte Pas», «Les Marquises». Πολλά μεγάλα ονόματα τραγούδησαν και επηρεάστηκαν από τα κομμάτια του όπως οι Λέοναρντ Κοέν, Νίνα Σιμόν, Φρανκ Σινάτρα και Ντέιβιντ Μπόουι (που τραγούδησε μοναδικά το «In the Port of Amsterdam»).Ο Ζακ Μπρελ έζησε μέχρι το τέλος τη ζωή που επιθυμούσε, γεμάτη πάθος, συγκινήσεις, και έρωτες, φθάνοντας μέχρις εκεί που τον οδηγούσαν τα όνειρά του.
Γνώρισε την εποχή των “ισχνών αγελάδων”, ξανάρχισε πολλές φορές από το μηδέν, μέχρι που βρήκε ένα κοινό που του έδωσε τα πάντα, μέχρι την πλήρη εξάντληση. Επί 15 χρόνια, τραγουδούσε σχεδόν κάθε βράδυ, πολεμώντας με το μεγάλο σχεδόν αρρωστημένο τρακ του, καπνίζοντας πενήντα τσιγάρα την ημέρα, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Όταν εγκατέλειψε το πάλκο, στο απόγειο της δόξας του, διάλεξε να παραμείνει ένας άνθρωπος ελεύθερος, που λαχταρούσε ν’ ανακαλύψει νέους ορίζοντες.
Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες και οι πρώτες συνθέσεις του χρονολογούνται το 1950, αλλά η καριέρα του ουσιαστικά ξεκίνησε το 1953 με τις πρώτες εμφανίσεις του στο θέατρο Les trois baudets του Παρισιού. Από το 1957 απέκτησε διεθνή φήμη. Στη δεκαετία του ’50 υιοθέτησε ένα λυρικό ύφος, συνδυάζοντας την πίκρα και την μελαγχολία με το νεανικό ρομαντισμό, ωθώντας ακόμα και τον μεγάλο συνθέτη της εποχής, τον Georges Brassens να του αποδώσει το παρατσούκλι, «Ηγούμενος» (γαλ. Abbé Brel). Το 1963 εμφανίστηκε στο Carnegie Hall και αργότερα περιόδευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τη Σοβιετική Ένωση.Στη δεκαετία του ’70 πρωταγωνίστησε, υποδυόμενος τον Δον Κιχώτη, στο μιούζικαλ Homme de la Mancha, και συμμετείχε ως ηθοποιός ή παραγωγός σε αρκετές ακόμα ταινίες, μέχρι το 1973. Το 1971 σκηνοθέτησε την ταινία Franz. Για ένα μεγάλο διάστημα αποσύρθηκε στις Μαρκήσιους νήσους, στη Γαλλική Πολυνησία, και επέστρεψε στη μουσική το 1977, με το δίσκο Les Marquises, σημειώνοντας εκ νέου μεγάλη επιτυχία.O Ζακ Ρομέν Ζωρζ Μπρελ (Jacques Romain Georges Brel) πέθανε #σαν_σήμερα στις 9 Οκτωβρίου του 1978, στα 48 του, από καρκίνο τον οποίον αρνήθηκε να αντιμετωπίσει με βαριές θεραπείες.
“Σάς εύχομαι όνειρα ατελείωτα και την άγρια επιθυμία να πετύχετε κάποια απ’ αυτά.Σάς εύχομαι να αγαπάτε ό,τι πρέπει ν’ αγαπηθεί και να ξεχάσετε ό,τι πρέπει να ξεχαστεί.Σάς εύχομαι να ξυπνάτε με τραγούδια πουλιών και γέλια παιδιών.Σάς εύχομαι να σέβεστε τη διαφορετικότητα των άλλων, γιατί είναι σπουδαίο να ανακαλύπτουμε την αρετή και την αξία του καθενός.Σάς εύχομαι να αντιστέκεστε στη στασιμότητα, στην αδιαφορία και στ’ αρνητικά της εποχής μας.Τέλος, σάς εύχομαι να μην εγκαταλείψετε ποτέ την αναζήτηση, την περιπέτεια, τη ζωή, την αγάπη,γιατί η ζωή είναι μια θαυμάσια περιπέτεια που κανένας δεν πρέπει να εγκαταλείπει χωρίς να δώσει σκληρή μάχη.Σάς εύχομαι ιδιαίτερα, να είστε ο εαυτός σας, περήφανοι γι’ αυτό που είστε, και να χαίρεστε, γιατί η ευτυχία είναι το πραγματικό μας πεπρωμένο”.
Κάλι Παπαχρήστου
Πολιτιστικά νέα
Photo cover:pixabay.com/ROverhate/butterflies
Διαβάστε επίσης:
