Μια φωτογραφία ντοκουμέντο του σπουδαίου ηθοποιού Δημήτρη Χορν σε πολύ νεαρή ηλικία φέρνει στο φως ο δημοσιογράφος και συλλέκτης Αρης Λουπάσης στο λογαριασμό του στο Instagram. Πρόκειται για το ντεμπούτο του Χορν στο θέατρο στις 5 Μαρτίου 1940. Ο αγαπημένος ηθοποιός απεβίωσε στις 16 Ιανουαρίου 1998.
Στη λεζάντα σημειώνεται: «Ο 19χρονος Δημήτρης Χορν στην πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση στην θεατρική σκηνή με την οπερέτα “Η νυχτερίδα” του Γιόχαν Στράους (υιού) που ανεβαίνει στις 5 Μαρτίου του 1940 από την Εθνική Λυρική Σκηνή.
Η συγκεκριμένη σκηνή ιδρύεται ένα χρόνο νωρίτερα ως τμήμα του Βασιλικού (Εθνικού) Θεάτρου με την πολύτιμη συμβολή του συγγραφέα, λογοτέχνη, δημ/φου και Δ/ντη του Βασιλικού Θεάτρου Κωστή Μπαστιά, ανεβάζοντας στην συνέχεια παράλληλα με την όπερα και γνωστές οπερέτες και χορευτικές παραστάσεις. Εναρκτήριο έργο είναι “Η νυχτερίδα” που αποτελεί μια από τις διασημότερες οπερέτες της εποχής αποτυπώνοντας μια ολόκληρη περίοδο της Αυστρίας επί εποχής του Αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ.
Ο νεαρός τότε ηθοποιός Δημήτρης Χορν ο οποίος μόλις έχει αποφοιτήσει από την Σχολή του Εθνικού, προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση με την ερμηνεία του εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς από την πρώτη παράσταση. Θεατρίνος από “κούνια”, εμφανίζεται για πρώτη φορά μωρό στην σκηνή στην αγκαλιά της Νονάς του Κυβέλης στο έργο του πατέρα του συγγραφέα Παντελή Χορν με τίτλο “Γειτόνισσες”.Τέσσερα χρόνια αργότερα εμφανίζεται και πάλι με την μεγάλη Κυβέλη ως ένα από τα παιδιά στην “Νόρα του Ίψεν, στα μαθητικά χρόνια συμμετέχει σε σχολική παράσταση στην “Βιολάντω” υποδυόμενος τον γελωτοποιό “Μπουρμπουρίκο” και σε ηλικία 14 ετών στο πλάι της Μαρίκας Κοτοπούλη στο έργο “Μαμά Καλιμπρί”. Το μεγαλειώδες υποκριτικό του ταλέντο τον οδηγεί να συγκροτήσει δικό του θίασο σε ηλικία 23 ετών προσφέροντας για τις επόμενες δεκαετίες στο κοινό μνημειώδεις παραστάσεις που αποτελούν σημείο αναφοράς μέχρι και σήμερα. Αφοσιωμένος στην υποκριτική τέχνη από την παιδική ηλικία, κατάφερε να την εξελίξει πέρα από τα όριά της, προσδίδοντας πρωτοφανείς διαστάσεις σε δύσκολους και απαιτητικούς ρόλους του σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου. Ο μεγαλύτερος ηθοποιός που πέρασε ποτέ από το ελληνικό θέατρο».
