Ο Ντίνος Ηλιόπουλος συνδύαζε τη θεατρική παιδεία, την πνευματική καλλιέργεια και την αριστοκρατική φυσιογνωμία, με ένα αστείρευτο και πολυδιάστατο ταλέντο.
Χάρισε άφθονο γέλιο στο ελληνικό κοινό, αλλά και συγκίνησε μέσα από εξαιρετικούς δραματικούς ρόλους. Το ήθος και η σεμνότητά που τον χαρακτήριζαν, του προσέδωσαν ακόμα μεγαλύτερη αίγλη, για αυτό και θαυμάστηκε από όλες τις γενιές των Ελλήνων μέχρι σήμερα.
Μια σπάνια φωτογραφία του από την πρώτη του εμφάνιση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου είδαμε στο προφίλ του δημοσιογράφου και συλλέκτη Άρη Λουπάση στο Instagram.
Στη λεζάντα της σπάνιας φωτογραφίας σημειώνεται: «Ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην πρώτη του εμφάνιση στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου με την Αριστοφανική κωμωδία “Θεσμοφοριάζουσες” που ανεβαίνει στις 8 και 9 Ιουλίου του 1978 από την σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολωμού, μουσική Μάνου Χατζιδάκι και ένα κάστ εκλεκτών ηθοποιών ανάμεσα στους οποίους και οι Λυκούργος Καλλέργης, Ελένη Ζαφειρίου, Κάκια Παναγιώτου και Ελένη Χαλκούση.
Ένας προσωπικός θρίαμβος για τον μεγάλο Έλληνα κωμικό ο οποίος παρά την σπουδαία μέχρι τότε καλλιτεχνική του διαδρομή, αισθάνεται στις πρόβες το τρακ του πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού, αναλογιζόμενος την τεράστια ευθύνη που φέρει ο καλλιτέχνης όταν αποφασίζει να εμφανιστεί στον ιερό και μοναδικό αυτό χώρο. Στοιχεία ενός ολοκληρωμένου, αυθεντικού και ταπεινού εργάτη της υποκριτικής τέχνης που ανταποκρίνεται πλήρως στην χαρακτηριστική φράση του κορυφαίου Ρώσσου σκηνοθέτη Κονσταντίν Στανισλάφσκι: “Ένας ηθοποιός δεν πρέπει να σταματήσει να’ναι μαθητής και να ξαναρχίζει πάντα από την αρχή”. Η τεράστια επιτυχία της παράστασης οδηγεί στην επανάληψη της δύο μήνες αργότερα στο Ηρώδειο με τους συντελεστές να αποθεώνονται για άλλη μια φορά από το κατάμεστο θέατρο. Η δεύτερη εμφάνιση του στην Επίδαυρο πραγματοποιείται το 1981 και πάλι με το Εθνικό Θέατρο, ερμηνεύοντας έξοχα τον Βλέπυρο στις “Εκκλησιάζουσες” και με συμπρωταγωνιστές τους σημαντικούς Μαίρη Αρώνη και Παντελή Ζερβό. Ένα από τα σημαντικότερα έργα του Αριστοφάνη και μια από τις εμβληματικότερες σάτιρες της παγκόσμιας λογοτεχνίας το οποίο μαζί με τις Θεσμοφοριάζουσες και την Λυσιστράτη αποτελούν τις τρεις σωσμένες “γυναικείες” κωμωδίες του. Οι δύο αυτές θεατρικές εμφανίσεις του αξέχαστου Ντίνου θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλες στην ψυχή του, νιώθοντας κατά την παραμονή του στην Επίδαυρο όπως αναφέρει και ο Γάλλος ποιητής Ζακ Πρεβέρ: “Πόσο “μικρός” είναι ο άνθρωπος όταν το θέατρο είναι τόσο μεγάλο».
