Μια φωτογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη από την δεκαετία του ’50 είδαμε στον λογαριασμό του δημοσιογράφου και συλλέκτη Άρη Λουπάση.
Το 1952, η Αλίκη Βουγιουκλάκη πέρασε στη Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου και μόλις στο δεύτερο χρόνο φοίτησής της, συμμετείχε στη θεατρική παράσταση «Κατά Φαντασία Ασθενή» του Μολιέρου. Πριν ακόμη τελειώσει τη σχολή, έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία «Το Ποντικάκι» (1954).
Το 1959, η δημοσιογράφος Ελένη Βλάχου «βάφτισε» με την πένα της την νεαρή δημοφιλή ηθοποιό σε Εθνική Σταρ. Ο τίτλος αυτός της ανήκει δικαιωματικά για πάντα.
Ο Άρης Λουπάσης σημειώνει για την Αλίκη Βουγιουκλάκη: «Ένα από τα πρώτα και σπάνια καλλιτεχνικά πορτραίτα της Αλίκης στα μέσα της δεκαετίας του ’50 όπου κάνει και τα πρώτα της βήματα στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Η πορεία της πριν την μεγάλη καταξίωση δεν υπήρξε καθόλου εύκολη και ρόδινη καθώς αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες μέχρι να κατακτήσει τα όνειρα της. Το 1952 με ένα ροζ ταφταδένιο φουστανάκι και κοντά σοσόνια, εντυπωσιάζει με την ερμηνεία της τα “ιερά τέρατα” που αποτελούν την επιτροπή στις εξετάσεις του Εθνικού. Τα δύσκολα όμως οικονομικά, εκείνα χρόνια, την αναγκάζουν να παρακολουθεί τα μαθήματα στο πρώτο έτος με μια μόνο καφέ φούστα και μια κίτρινη μπλούζα και οι μόνες απουσίες καταγραφονται όταν χρειάζεται να πλύνει τα συγκεκριμένα ρούχα.
Το 1954 η πρώτη της εμφάνιση με το “Ποντικάκι” δεν έχει την αναμενόμενη επιτυχία με την ίδια να δηλώνει πως δεν επιθυμεί να ασχοληθεί ξανά με το σινεμά. Η επομένη απογοήτευση έρχεται με την αποφοίτηση όπου ο κακός βαθμός του Δημήτρη Χορν από την επιτροπή, της στερεί το “Άριστα” με ένα “Λιαν Καλως”. Η ίδια έχοντας επίγνωση του ταλέντου της, προσπαθεί να αποδείξει την εσφαλμένη του άποψη και με την καριέρα της τα επόμενα χρόνια το αποδεικνύει πανηγυρικά.
Κάποιες συμμετοχές την περίοδο 1955-57 όπου της προτείνονται ρόλοι πολύ μεγαλυτέρων γυναικών που την “χαντακωνουν” κυριολεκτικά και οι εισπρακτικές αποτυχίες κάποιων παραστάσεων που αποδίδονται και πάλι άδικα στην αρνητική της ενέργεια, την απογοητεύουν απίστευτα. Η πρόταση όμως το 1957 από την Κυρια Κατερ’ινα, μια σπουδαία θεατρική μορφή να παίξει πλάι της και η πρόταση τον επόμενο χρόνο του Κώστα Μουσούρη όπου την χρίζει πρωταγωνίστρια, είναι και η αρχή της μεγάλης ανόδου. Στον κινηματογράφο οι επιτυχίες των ταινιών της διαδέχονται η μία την άλλη και η συμβολή του μέντορα της Μάριου Πλώριτη όπου την μεταμορφώνει σε ξανθό είδωλο, την οδηγούν στην ασύλληπτη επιτυχία. Η Αλίκη υπήρξε το απόλυτο παράδειγμα όπου το μεγάλο ταλέντο με άστρο, συνεχή δουλειά, θέληση και τσαγανό, μπορεί να οδηγήσει τον καλλιτέχνη στην πρώτη θέση και στην καρδιά του κοινού και η ίδια το κατάφερε μοναδικά και επάξια».
