Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, 19 Ιουλίου, από τον θάνατο του Τόλη Βοσκόπουλου. Ο “άρχοντας” του λαϊκού τραγουδιού έφυγε, αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο κενό. Αλλά και μια σημαντική καλλιτεχνική παρακαταθήκη κι έναν μύθο που αντέχει στον χρόνο.
Εξάλλου, ο Τόλης Βοσκόπουλος – πέρα από το καλλιτεχνικό κομμάτι όπου πάτησε την κορυφή και δεν έπεσε ποτέ από αυτήν – είχε και μία ζωή σχεδόν μυθιστορηματική, με έρωτες κινηματογραφικούς που δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα από εκείνους που “ζωντάνευαν” μόνο στη μεγάλη οθόνη.
Άλλωστε, ο έρωτάς του με τη Ζωή Λάσκαρη ήταν ένας τέτοιος κινηματογραφικός έρωτας που γεννήθηκε μέσα στα πλατό, αλλά έμελλε να τελειώσει άδοξα και με πολύ πόνο για τον μεγάλο τραγουδιστή.
Ήταν το καλοκαίρι του ’70, όταν ο Γιάννης Δαλιανίδης αποφασίζει να κάνει ένα όνειρο του πραγματικότητα με το ανέβασμα ενός μιούζικαλ στο θέατρο. Με πρωταγωνίστρια την αγαπημένη του Ζωή Λάσκαρη, στην πρώτη εμφάνιση της σε Αθηναϊκή σκηνή και ένα εκλεκτό καστ ηθοποιών, ο σκηνοθέτης ανεβάζει το γνωστό μιούζικαλ “Μαριχουάνα Στοπ” σε μουσική του Μίμη Πλέσσα. Στην παράσταση συμμετέχει και το ανερχόμενο είδωλο του λαϊκού τραγουδιού, ο Τόλης Βοσκόπουλος. Μία συνεργασία που έμελλε να είναι μοιραία για Λάσκαρη – Βοσκόπουλο, αφού η γνωριμία τους θα εξελιχθεί σύντομα σε ένα δυνατό έρωτα.
Στα γυρίσματα της ταινίας γεννιέται το παθιασμένο τους ειδύλλιο. Εκείνος ήταν ακόμη παντρεμένος με τη Στέλλα Στρατηγού, και δεν δίστασε να τα παρατήσει όλα για να ζήσει τον έρωτα με την πανέμορφη Ζωίτσα. Αρχικά, η σχέση τους μένει κρυφή, αν και οι φήμες τότε οργίαζαν. Το 1972 έρχεται η επισημοποίηση με έναν κινηματογραφικό τρόπο, σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Εκεί ο διαγωνιζόμενος Τόλης τραγουδώντας τη σύνθεσή του «Ξανθή αγαπημένη Παναγιά» με τους προβολείς στραμμένους πάνω του, υποκλίνεται ιπποτικά και γονατίζει μπροστά στη Ζωή που βρίσκεται ανάμεσα στο κοινό. Ο κόσμος σαστίζει αρχικά, αλλά σύντομα ενθουσιάζεται με το νέο ζευγάρι. Ενώ ο Τύπος, βρήκε αγαπημένο θέμα για να ασχολείται.
Οι δυο τους συνεργάζονται ξανά, αυτή τη φορά στο μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη «Εραστές του ονείρου» με μουσική και τραγούδια του Μίμη Πλέσσα στο «Βέμπο». Οι ουρές είναι τεράστιες.
Ωστόσο, το καλοκαίρι του 1973 ο μεγάλος αυτός έρωτας τελείωσε άδοξα. Τότε, ο Τόλης Βοσκόπουλος πηγαίνει στην Αμερική για συναυλίες και η Ζωή Λάσκαρη τον ακολουθεί στο ταξίδι. Αλλά, επιστρέφει νωρίτερα στην Ελλάδα για τα γυρίσματα της ταινίας, στον «Αστερισμό της Παρθένου» κι… εξαφανίζεται.
Πριν λίγα χρόνια, η Ματούλα που είχε ζήσει από κοντά το ζευγάρι, είχε εξομολογηθεί για τον χωρισμό είπε στο Down Town. «Εγώ ήμουν ακόμα στη Ρώμη, όσο ο Τόλης ήταν στην Αμερική. Εκεί μου τηλεφωνεί μια μέρα η Ζωή και μου λέει ‘’μάζεψε τα πράγματά σου και έλα επειγόντως στην Αθήνα». Της λέω ‘’τι συμβαίνει’’. ‘’Αποφάσισα να τελειώσω την ιστορία με τον Τόλη’’ απαντάει. Της λέω ‘’είσαι τρελή; Τι θα κάνουμε που αυτός είναι στην Αμερική;’’ Και μου λέει ‘’ μη ρωτάς. Πρέπει να έρθεις και να πας στο αεροδρόμιο να τον παραλάβεις’’. Επιστρέφω στην Αθήνα και κάνω ότι μου λέει η Ζωή. Τον περιμένω στο αεροδρόμιο και τον βλέπω να έρχεται στην αίθουσα σχεδόν συντετριμμένος.
Το τι είχε μεσολαβήσει το γνωρίζουν ελάχιστοι, αλλά το σίγουρο ήταν πως η Ζωή Λάσκαρη είχε αποφασίσει να γυρίσει σελίδα στη προσωπική της ζωή”, είχε αποκαλύψει η Ματούλα.
Ο χωρισμός και ο τρόπος που έγινε, πλήγωσαν βαθιά τον Τόλη Βοσκόπουλο. Μετά από αυτό, ο Τόλης πήγαινε κάτω από το σπίτι της κάθε βράδυ με το αυτοκίνητό του, καθόταν μια ώρα και έφευγε. “Έκλαιγε σαν μωρό παιδί”, είχε αποκαλύψει η Ματούλα.
Οι δύο πρωταγωνιστές, όμως, του μεγάλού αυτού έρωτα ποτέ δεν μίλησαν ανοιχτά για το άδοξο τέλος. Όπως και ποτέ δεν μίλησε άσχημα ο ένας για τον άλλον, ενώ μέχρι και το τέλος, είχαν καλές σχέσεις που βασίζονταν στον σεβασμό για τις κοινές στιγμές που πέρασαν στα τρία χρόνια που ήταν μαζί.
