Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης Άρης Λουπάσης, μέσα από τις αναρτήσεις του στον προσωπικό λογαριασμό του στο Instagram, μας ταξιδεύει στις ένδοξες εποχές του ελληνικού κινηματογράφου.
Αυτή τη φορά, ο ίδιος δημοσίευσε μια σπάνια φωτογραφία της Μάρως Κοντού από τα μαθητικά της χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του ‘40.
Ο ίδιος αναφέρει πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη ζωή της -από το σχολείο έως και την εποχή που μεσουρανούσε στη μεγάλη οθόνη του ελληνικού σινεμά.
Στη λεζάντα σημειώνεται: «Η Μάρω Κοντού στα μαθητικά της χρόνια στα τέλη της δεκαετίας του ’40 σε μια Ελλάδα όπου αναγεννημένη από τις στάχτες του πολέμου θα αποτελέσει το φυτώριο για να ανθίσουν και να μεγαλουργήσουν οι μεγαλύτερες μορφές της τέχνης και του πολιτισμού του 20ου αιώνα.
Στην φώτο (δεξιά) σε ένα από τα ωραιότερα πορτραίτα της με τον φακό του διάσημου φωτογράφου της εποχής Elite στο θρυλικό του ατελιέ στην Φωκίωνος Νέγρη, στα χρόνια των μεγάλων επιτυχιών της στο θέατρο και τον κιν/φο.
Με καταγωγή από την Σμύρνη και τα Ψαρά θα μεγαλώσει στο Κουκάκι με την μητέρα, την αδερφή και την γιαγιά της καθώς θα χάσει τον πατέρα της από φυματίωση στην τρυφερή ηλικία των δύο ετών. Την έλλειψη πατρικής φιγούρας στα παιδικά και εφηβική της χρόνια θα καλύψουν κατά κάποιο τρόπο τα ξαδέρφια της τα οποία έχει ως πρότυπο και πάντα θυμάται νοσταλγικά τις ατελειωτες βόλτες μαζί τους με τα ποδήλατα και την βέσπα στους γραφικούς δρόμους της γειτονιάς της.
Το σχολείο δεν θα το αγαπήσει ιδιαίτερα για τον λόγο αυτό και δεν θα υπάρξει καλή μαθήτρια παρά μόνο στην έκθεση, την ζωγραφική και την γυμναστική, κατευθύνσεις με τις οποίες θα συνδεθεί και στην μετέπειτα πορεία της. Το μεγάλο πάθος για τον χορό θα την οδηγήσει σε Σχολή Χορού στο κέντρο της Αθήνας παράλληλα με την φοίτηση της στο Γυμνάσιο Μακρυγιάννη όπου θα λάβει και υποτροφία για Γερμανία, η ανάγκη όμως να εργαστεί δεν θα επιτρέψει το ταξίδι στο εξωτερικό.
Μετά από παρότρυνση της μητέρας και της γιαγιάς χωρίς την δική της επιθυμία θα λάβει μέρος σε διαγωνισμό της Εθνικής Τράπεζας αναγράφοντας στην αίτηση “Αναγκάζομαι να σας πω ότι δεν με ενδιαφέρει να με προσλάβετε”.
Με μεγάλη αγάπη για το θέατρο, το όνειρο θα ξεκινήσει το ’54 όπου συμμετέχει ως μέλος του χορού σε παραστάσεις αρχαίου δράματος δίπλα σε ιερά τέρατα της υποκριτικής. Μια “χρυσή” καριέρα θα ξεκινήσει στην σκηνή και το σινεμά γεμάτη μεγάλες επιτυχίες και σπουδαίες συνεργασίες για περισσότερο από εξήντα χρόνια και με το ίδιο μεράκι και τον ενθουσιασμό της πρώτης νιότης της συνεχίζει μέχρι σήμερα να μαγεύει το κοινό μέσα από μεγάλες θεατρικές ερμηνείες».
