«Έχω έναν φίλο που είναι 90 ετών και τον ρώτησα “δείχνεις υπέροχα, ποιο είναι το κόλπο;”. Και εκείνος απάντησε “μην αφήσεις τον γέρο να βγει προς τα έξω, σε καταβάλει“», είχε δηλώσει ο Κλιντ Ίστγουντ πριν αρκετά χρόνια σε συνέντευξή του στο Closer Weekly
Σήμερα, στα 93 του χρόνια κι ενώ γυρίζει την τελευταία του (;) – κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά πως αυτό θα είναι το καλλιτεχνικό του τέλος – ο ζωντανός θρύλος του Χόλιγουντ, δεν αφήνει τον “γέρο” να βγει προς τα έξω, απολαμβάνοντας το γεγονός ότι γερνάει. Και συνεχίζει να δουλεύει, με μια μοναδική καλλιτεχνική διαύγεια.
Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο πως ο Κλιντ Ίστγουντ αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο – το είχε πετύχει ο Τσάρλι Τσάπλιν – καθώς είναι συγχρόνως με μεγάλη επιτυχία, ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός και μουσικός. Αυτή την περίοδο, ο 93χρονος σταρ γυρίζει την τελευταία – όπως ο ίδιος έχει πει – ταινία του, ο “Ένορκος” στη Σαβάνα και ο φωτογραφικός φακός τον απαθανάτισε στο σετ να είναι χαλαρός κι ευδιάθετος. Μάλιστα, οι κάτοικοι που τον έχουν συναντήσει από κοντά, έχουν να λένε για το πόσο ζωντανός και δραστήριος είναι παρά τα 93 του χρόνια.
Αλλά αυτός ήταν πάντα ο Κλιντ Ίστγουντ, ένας καλλιτέχνης που ακολουθεί τα πιστεύω του, τις ιδέες του και δεν φοβάται να πάει κόντρα στο ρεύμα της πολιτικής ορθότητας, την οποία έχει δημοσίως αποκηρύξει – στις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει δώσει. Παραδέχεται ότι δεν αντέχει να χαρακτηρίζουν κάθε διαφορετική άποψη με τη μία “ρατσιστική”, δε δίστασε να τα βάλει με τον αγαπημένο Πρόεδρο του Χόλιγουντ, τον Μπαράκ Ομπάμα και να στηρίξει ανοιχτά το 2016, τον Ντόναλντ Τραμπ, την οποία πήρε πίσω αργότερα όταν είδε πως κινείτο εκείνος ως Πρόεδρος της Αμερικής.
Η στήριξή του στον Τραμπ, ίσως σε άλλες περιπτώσεις ηθοποιών/σκηνοθετών να ήταν και λόγος να του γυρίσει την πλάτη το συντριπτικά δημοκρατικό Χόλγουντ. Όμως, αυτό δε συνέβη ποτέ, γιατί ο Ίστγουντ, είναι πάνω από πολιτικές ιδέες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Άλλωστε, ο ίδιος δηλώνει φιλελεύθερος που σέβεται τις απόψεις των άλλων. Αλλά και μια ματιά να ρίξει κανείς στο πλούσιο έργο του, θα διαπιστώσει πως ειδικά οι ταινίες που έχει σκηνοθετήσει, μόνο συντηρητικές δεν είναι. Απλά, ο πάλαι ποτέ, “Βρώμικος Χάρι” είναι πολύ αυθεντικός και αληθινός για να προσπαθεί σε όλη του τη ζωή, απλά να γίνει αρεστός στο σύστημα. Γι’ αυτό και αποφεύγει τις κοσμικές εκδηλώσεις και τελετές, ενώ είναι μετρημένες οι εμφανίσεις του στα Όσκαρ.
Και αυτό φάνηκε από την αρχή της καριέρας του, στη δεκαετία του ’50, όπου έπαιζε κυρίως σε ασήμαντους ρόλους μικρών ταινιών. Ο πανύψηλος Κλιντ (1,93) με το αγέρωχο ανάστημα και την αρρενωπή εμφάνιση, απογοητευμένος από την αντιμετώπιση που είχε στο ξεκίνημά του, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Αμερική και να δοκιμάσει την τύχη του στην Ιταλία.
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 όταν ο θρυλικός μετρ των γουέστερν σπαγγέτι, Λεόνε ήθελε να μεταφέρει την κλασική ταινία του Κουροσάβα «Γιοζίμπο» στο φαρ ουέστ. Το «Για μια χούφτα δολάρια» ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του Ίστγουντ, που εν πολλοίς βασίζεται στην κινηματογραφική δεινότητα του Ιταλού σκηνοθέτη, αλλά και στον ίδιο που αποτέλεσε την ψυχή της ταινίας.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ακολούθησε το επίσης πετυχημένο «Μονομαχία στο Ελ Πάσο» και το κλασικό πλέον «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος», έχοντας δίπλα του τον Ιλάι Γουάλας και τον Λι Βαν Κλιφ. Οι ταινίες έκαναν τον ηθοποιό πρώτο όνομα και συνώνυμο του γουέστερν, μπαίνοντας δίπλα στον Τζον Γουέιν.
Στη συνέχεια ιδρύει τη δική του εταιρία παραγωγής ταινιών και γυρίζει το «Οι γύπες πετούν χαμηλά», σε σκηνοθεσία Ντον Σίγκελ κι έχοντας ως συμπρωταγωνίστρια τη Σίρλεϊ Μακ Λέιν. Όταν το είδος αυτό άρχισε τη φθίνουσα πορεία, ο Ίστγουντ στράφηκε στην αστυνομική περιπέτεια δημιουργώντας τον αξεπέραστο κινηματογραφικό χαρακτήρα, αυτόν του «Επιθεωρητή Κάλαχαν» («Dirty Harry»), για τον οποίο δέχθηκε αρχικά, σφοδρή κριτική. Αλλά στη συνέχεια δικαιώθηκε γι αυτή την επιλογή.
Μιλώντας με ποδοσφαιρικούς όρους, σπάνια ένας τεράστιος παίκτης θα γίνει εξίσου τεράστιος προπονητής. Έτσι κι ένας τεράστιος ηθοποιός σπάνια θα κάνει ανάλογη καριέρα και ως σκηνοθέτης. Αλλά ο Κλιντ Ίστγουντ “έσπασε¨ και αυτό το… στερεότυπο.
Το 1992, σε ηλικία 62 ετών σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο σύγχρονο γουέστερν, Οι Ασυγχώρητοι – η 16η ταινία που γυρίζει – που είχε σαφείς επιρροές από τον Λεόνε. Η ταινία θεωρείται πια κλασική, και του χάρισε και το πρώτο Όσκαρ Σκηνοθεσίας, ενώ θα πάρει και αυτό της “Καλύτερης ταινίας”.
Ο Κλιντ έχει πια μπει στο κάδρο των μεγάλων σκηνοθετών κι έτσι θα πορευτεί τα επόμενα χρόνια. Το 1995 θα γυρίσει το εξαιρετικό «Οι γέφυρες του Μάντισον», έχοντας ως πρωταγωνιστές τον ίδιο και τη Μέριλ Στριπ, ενώ το 2003 θα σκηνοθετήσει το «Σκοτεινό ποτάμι», με πρωταγωνιστές τους Σον Πεν, Τιμ Ρόμπινς, Κέβιν Μπέικον.
Έναν χρόνο μετά θα έρθει η σημαντικότερη ταινία του Ίστγουντ και μία από τις καλύτερες του παγκόσμιου κινηματογράφου, το «Million dollar baby», το οποίο θα του χαρίσει το δεύτερο Όσκαρ σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας, ενώ η Χίλαρι Σουάνκ θα πάρει το πρώτο της Όσκαρ Ά γυναικείου ρόλου. Μάλιστα, η ηθοποιός μέχρι τότε δεν είχε να παρουσιάσει κάτι συγκλονιστικά αξιόλογο, πέρα από συμμετοχές σε τηλεοπτικές σειρές και στη γυναικεία έκδοση του Καράτε Κιντ.
Ο σκηνοθέτης, κυρίως, Ίστγουντ καταφέρνει με τις ταινίες του το εξής μοναδικό: να γίνει ο αγαπημένος του κοινού και των απαιτητικών κριτικών, οι οποίοι περιμένουν με ανυπομονησία κάθε φορά νέα του ταινία. Το 2008, έρχεται το αριστουργηματικό «Γκραν Τορίνο» και όλοι υποκλίνονται στον Κλιντ.
O Ίστγουντ όμως έχει ασχοληθεί και με τη μουσική. Μάλιστα, έχει ο ίδιος επιμεληθεί τη μουσική σε ταινίες του, όπως το «Σκοτεινό Ποτάμι», το «Million Dollar Baby», οι «Σημαίες των Προγόνων» και το «J. Edgar». Κάτι που έχει κάνει στο παρελθόν – και πάλι – μόνο ο Τσάρλι Τσάπλιν!
Αλλά αυτός είναι ο Κλιντ Ίστγουντ, ένας τεράστιος καλλιτέχνης – που μεταξύ μας – κανείς δεν θέλει να πιστέψει πως οδεύει προς το τέλος της καριέρας του. Κρατάμε μια ελπίδα πως θα συνεχίσει να κρατά μέσα του τον |γέρο” και δεν θα το αφήσει να βγει έξω. Εξάλλου, όπως έχει πει και ο ίδιος «Το να γερνάς μπορεί να είναι διασκεδαστικό, αν χαλαρώσετε και το απολαύσετε». Και ο ίδιος απολαμβάνει να δουλεύει και στα 93 του!
