O Salt Bae είναι άλλη μία virtual περίπτωση του Instagram που ξεφούσκωσε. Η προσωποποίηση του “προκαλώ, άρα υπάρχω”, παγκοσμίως, έκανε τον κύκλο της και γκρεμίστηκε από τον χάρτινο “θρόνο” που έχτισε ο ίδιος με τη βοήθεια των απανταχού followers του. Είναι καθαρά ένα fake πετυχημένο προϊόν των social.
Μετά το εστιατόριο στη Νέα Υόρκη που έβαλε λουκέτο και αυτό που διατηρεί στη Μύκονο, φαίνεται ότι περνάει κρίση. Το Nusr-et στο οποίο κάποτε γινόταν τριπλό sitting, δηλαδή τα τραπέζια ανανεώνονταν τρεις φορές μέσα στην ημέρα, σήμερα έχει τεράστια πτώση της κίνησης που κυμαίνεται στο 70%.
Δεν πήγα ποτέ σε κανέναν από τα μαγαζιά του Salt Bae, γιατί όπως κάνω πάντα με κάθε “φούσκα” που παρακολουθώ τη διαδικασία να μεγεθύνεται και ξέρω εκ των προτέρων πολύ καλά – λόγω της 40χρονης εμπειρίας μου στα media – ότι είναι θέμα χρόνου το πότε θα σκάσει. Και να σας εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ.
Το “υπάρχω” το έχω γράψει ξανά και το έχω ξαναπεί. Το “υπάρχω στα media” είναι καθαρά θέμα γνωριμιών, φωτογραφιών με διάσημους (που μπορείς να τους έχεις δει τυχαία και να μην σε ξέρουν καν) αλλά το αποτέλεσμα το έχεις, είσαι δηλαδή “in”. Αυτό αναπαράγεται, χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο και διπλοτσακάρισμα από τα media για το τι ισχύει, οπότε στο τέλος μένει ότι “αυτός ή αυτή” είναι πετυχημένοι και άριστοι στο είδος του, γιατί απλά βγαίνουν φωτογραφία με “διάσημες προσωπικότητες” και διαφημίζουν και αυτοί την (πρόσκαιρη) επιτυχία τους, χωρίς αντίκρισμα. Και κάπως έτσι, ξεκινάς την “πετυχημένη καριέρα” σου.
Όλο αυτό επειδή βασίζεται σε μια virtual καθαρά βάση, είναι θέμα χρόνου να γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος. Έτσι, έγινε και με την περίπτωση του Τούρκου χασάπη. Για χρόνια “βομβάρδιζε” τους λογαριασμούς του στα social media με φωτογραφίες με διάσημους ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς, αεροπλάνα, lear jets, εξόδους, παραπλανώντας τους αφελείς followers του ανά τον κόσμο. Και αυτό – όπως συμβαίνει πάντα – μεγεθύνθηκε σε μεγάλο βαθμό, διότι η πρόκληση είναι πάντα ευπρόσδεκτη.
Συγχρόνως, κατάφερνε να πείθει επενδυτές στη Νέα Υόρκη, στο Ντουμπάι, στη Μύκονο, και να ανοίγει εστιατόρια πανάκριβα, άνευ λόγου και αιτίας, τα οποία για έναν λογικό άνθρωπο είχαν ημερομηνία λήξης Ο κόσμος – όπως κάνει πάντα – τα πρώτα χρόνια πήγαινε για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν για το “ήμασταν κι εμείς εκεί”. Και δεύτερον πηγαίνοντας στο εστιατόριό του παίρνουμε κι εμείς λίγη από τη χρυσόσκονη που τον περιβάλλει. Γιατί, σίγουρα κανένας από αυτούς δεν πήγαινε για να φάει ένα κομμάτι κρέας ή ένα burger και να το πληρώσει 1000 ευρώ.
Στη Νέα Υόρκη έγινε το πρώτο “αντάρτικο” γιατί οι Αμερικανοί δύσκολα “τρώνε” τέτοιο παραμύθι. Γιατί πολύ απλά έχουν… βαρυστομαχιάσει από αυτό. Οπότε, ξεκίνησαν από εκεί οι κακές κριτικές, όπου πολλοί μεγάλοι κριτικοί φαγητού σε έγκριτα σάιτ, εφημερίδες και περιοδικά έγραφαν ότι “πολύς λόγος για το τίποτα”. Στα media αυτό το λέμε “αρκεί κάποιος να κάνει την αρχή”.
Όταν, λοιπόν, ξεκινάει από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου μία τέτοια αληθινή εκτίμηση κάποιου “προϊόντος’ αρχίζει η αποδόμηση. Και αυτό έγινε και με τον Τούρκο Salt Bae.
Να υπενθυμίσω πως τα προηγούμενα χρόνια στη Μύκονο, όποιον φίλο και γνωστό έχω, είχε πάει τουλάχιστον δυο-τρεις φορές στο εστιατόριο για να φωτογραφηθεί, να ανεβάσει βιντεάκι με τον Salt Bae. Να δηλώσει ότι “ήταν και αυτός εκεί”. Φέτος, δεν πατάει κανείς. Ξένοι σίγουρα, γιατί τα δημοσιεύματα στο εξωτερικό είναι πολύ περισσότερα και χειρότερα από ο,τι στην Ελλάδα. Και οι Έλληνες της Μυκόνου δεν συνηθίζουν να πηγαίνουν σε άδεια μαγαζιά που “δεν θα τους δει κανείς”.
Όταν το παίζεις πετυχημένος στα social media… μπορεί και να γίνεις…. έστω και για λίγο. Εξάλλου, στους καιρούς που ζούμε, ο, τι δηλώσεις, είσαι! Η σουρεαλιστική υπεραξία του Instagram, επαληθεύει πως ο, τι λάμπει δεν είναι χρυσός!
