Η τραγουδίστρια Μαίρη Λίντα έχει συνδεθεί στη συνείδηση του κοινού με τον Μανώλη Χιώτη, αν και στην πραγματικότητα αποτελεί ένα αυτόφωτο αστέρι τόσο του λαϊκού όσο και του έντεχνου τραγουδιού. Με το ηφαιστειώδες σκέρτσο και ταπεραμέντο της, έγραψε ιστορία και καταξιώθηκε στο μουσικό στερέωμα.
Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας το 1935 και το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία Δημητροπούλου. Μεγάλωσε από δυόμιση ετών στον Κολωνό της Αθήνας, όπου μετακόμισαν όταν ο πατέρας της αρρώστησε σοβαρά κι έπρεπε να νοσηλευτεί. Σε ηλικία επτά ετών άκουσε στο ραδιόφωνο ότι στο κινηματοθέατρο Αλκαζάρ ο Ορέστης Λάσκος κάθε Σάββατο αναζητούσε νέα ταλέντα. Έπεισε τους γονείς της κι όταν τελικά πήγε, τραγούδησε μπροστά σε εκατοντάδες θεατές και εντυπωσίασε τον οικοδεσπότη αποδεικνύοντας το έμφυτο μουσικό ταλέντο της και χωρίς να έχει σπουδάσει ποτέ μουσική. Ο ίδιος ο Ορέστης Λάσκος επί τόπου στο πάλκο του Αλκαζάρ την «βάφτισε»… Μαίρη Λίντα. Από την επόμενη μέρα έπιασε δουλειά και έβγαζε μεροκάματο, ενώ αργότερα ξεκίνησε να τραγουδά σε βαριετέ και κέντρα της εποχής όπως το Μισούρι, το Κυψελάκι, και τα Πεύκα.
Σε ηλικία έντεκα ετών βρέθηκε στο «Πίγκαλς», ίσως το πρώτο κέντρο πολυτελείας της Αθήνας, για να κάνει πρόβα με την ορχήστρα και τον μαέστρο. Τότε γνώρισε για πρώτη φορά τον μαέστρο Μανώλη Χιώτη και από εκείνο το σημείο θα ξεκινούσε μια σπουδαία κοινή πορεία.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Η Μαίρη Λίντα ήταν εργατική και αφοσιωμένη στη μουσική, ερμηνεύοντας πάνω από 1200 τραγούδια και καταγράφοντας συνεργασίες με σπουδαίους λαϊκούς δημιουργούς όπως ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Μητσάκης αλλά και με μεγάλους συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζηδάκης. Το πρώτο «δικό της» τραγούδι ήταν το «Ήρθε ο Χειμώνας» σε στίχους και μουσική του Κώστα Καπλάνη, το οποίο ηχογράφησε το 1953.
Μετά την γνωριμία της με τον Μανώλη Χιώτη ξεκίνησε να ερμηνεύει λαϊκό ρεπερτόριο. Μαζί ερμήνευσαν αμέτρητες επιτυχίες σε θεατρικές σκηνές και νυχτερινά κέντρα ενώ φυσικά εξέδωσαν δεκάδες δίσκους μαζί. Ταξίδεψε και τραγούδησε σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε μέρη του εξωτερικού με έντονο Ελληνικό στοιχείο όπως η Αίγυπτος και η Κωνσταντίνούπολη. Από το 1964 ως το 1967 δούλεψε στις ΗΠΑ με τον Μανώλη Χιώτη σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία με εμφανίσεις σε Νέα Υόρκη και Σικάγο, ενώ λέγεται πως τραγούδησε στο Λευκό Οίκο προς τιμήν του προέδρου Λίντον Τζόνσον.
Ανάμεσα στις πλέον αξέχαστες επιτυχίες που σφράγισε με τη φωνή της είναι τραγούδια όπως: «Περασμένες μου Αγάπες», «Ηλιοβασιλέματα», «Δε Θέλω πια να Ξαναρθείς», «Εσύ είσαι η Αιτία που Υποφέρω», «Τέτοια Χαρά δε θα τη Δεις», «Λαός και Κολωνάκι», «Το Τελευταίο Ποτηράκι», «Μυρτιά», «Ροδόσταμο», «Αν Θυμηθείς το Όνειρό μου» και «Μαργαρίτα Μαργαρώ».
Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Πέρα από τις εμφανίσεις της σε θέατρα, βαριετέ και νυχτερινά κέντρα, η Μαίρη Λίντα έντυσε με τα τραγούδια της δεκάδες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου έχοντας σχεδόν πάντα τον Μανώλη Χιώτη στο πλευρό της. Χαρακτηριστική η παρουσία τους στις ταινίες «Φτωχαδάκια και Λεφτάδες» (1961), «Μην Είδατε τον Παναή» (1962), «Πολυτεχνίτης κι’ Ερημοσπίτης», (1963), «Τύφλα νάχη ο Μάρλον Μπράντο» (1963) και «Σχολή για σωφερίνες» (1964).
Το δίδυμο Μαίρης Λίντα και Μανώλη Χιώτη εμφανίστηκε σε τέσσερις ταινίες της Φίνος Φιλμ και συγκεκριμένα στις: «Ο Ατσίδας» (1962), «Ο Δήμος Από Τα Τρίκαλα» (1962), «Ο Φίλος Μου, Ο Λευτεράκης» (1963) και «Η Βίλλα Των Οργίων» (1964).
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ
Η Μαίρη Λίντα έκανε τρεις γάμους και πήρε τρία διαζύγια. Ο μεγάλος της έρωτας ήταν ο πρώτος της σύζυγος, ο Μανώλης Χιώτης, με τον οποίο παντρεύτηκε το 1958 αλλά χώρισε το 1967. Με τον δεύτερο σύζυγό της, Αλέξανδρο Θεοχάρη, απέκτησε την κόρη της Εύα. Για τον Μανώλη Χιώτη είχε δηλώσει: «Ο Χιώτης είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Το μεγάλο μου λάθος ήταν ότι χώρισα με τον Χιώτη. Δυστυχώς δεν μπορώ να γυρίσω τα χρόνια πίσω. Ακόμα και σήμερα, πονάω».
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Το 1961 τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο στο 3ο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (που έλαβε χώρα στην Αθήνα πριν η διοργάνωση μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη) για την ερμηνεία της στο τραγούδι «Απαγωγή» του Μίκη Θεοδωράκη.
Τιμήθηκε επίσης με το Β΄ Βραβείο στο Φεστιβάλ Αθηναϊκού Τραγουδιού (1962) με το «Αθήνα κόρη τ’ ουρανού» σε στίχους Τάκη Σωτήρχου και μουσική Ανδρέα Χατζηαποστόλου.
