Μέσα στη φτώχεια και σε ηλικία 97 ετών έφυγε από τη ζωή η γυναίκα που για πολλά χρόνια ισχυριζόταν ότι ήταν η αληθινή μητέρα του Βλάντιμιρ Πούτιν.
Η Βέρα Πούτινα άφησε την τελευταία πνοή, παίρνοντας μαζί της και την αλήθεια: για το αν πράγματι ήταν η βιολογική μητέρα του Ρώσου προέδρου. Δεν θα μάθουμε ποτέ, αν πράγματι αυτό ήταν το μεγάλο οικογενειακό μυστικό του Πούτιν, αφού από την αρχή που έγινε γνωστή η περίεργη ιστορία, εκείνος ήταν κατηγορηματικός πως δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Κι έτσι, με το φευγιό της ηλικιωμένης γυναίκας, μένει πίσω θολό το παρελθόν του Ρώσου προέδρου, για το οποίοι έχουμε ακούσει τόσα πολλά, που δεν ξέρουμε πια ποια ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ποια αγγίζουν τη σφαίρα της φαντασίας.
Ήταν το 1999, όταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν έγινε πρόεδρος της Ρωσίας. Λίγες ημέρες μετά, μια 73χρονη γυναίκα από τη Γεωργία, η Βέρα Πούτινα αποκάλυψε στον κόσμο το μυστικό – όπως ισχυριζόταν – που κουβαλούσε μέσα της για δεκαετίες ολόκληρες: ο Βλαντίμιρ, ο «Βόβα» όπως τον αποκαλούσε η ίδια, ήταν παιδί της.
«Όσα χρόνια και να πέρναγαν θα τον αναγνώριζα εύκολα. Έχει ακόμη αυτό το βάδισμα της πάπιας», είχε πει τότε. Η Πούτινα πέθανε τον περασμένο Μάιο, στην Τυφλίδα της Γεωργίας. Μέχρι το τέλος της ζωής της δεν σταμάτησε να λέει ότι είναι η πραγματική μητέρα του Πούτιν, δείχνοντας μάλιστα και παιδικές του φωτογραφίες σε όποιον την επισκεπτόταν, όπως γράφει ο Economist.
Ανάμεσα σε εκείνους που ενδιαφέρθηκαν να δουν τις φωτογραφίες, αμέσως μόλις η ιστορία της πήρε διαστάσεις, ήταν η KGB. Πήγαν στο σπίτι της, μικρό χωριό Μετέκι, στους πρόποδες του Καυκάσου και πήραν το πρωτότυπο υλικό ενώ της είπαν να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν την ιστορία της. Μια ιστορία, που ερχόταν σε αντίθεση με το επίσημο βιογραφικό του προέδρου, καθώς σύμφωνα με αυτό και οι δύο του γονείς είχαν πεθάνει όταν έγινε πρόεδρος και ήταν αμφότεροι γύρω στα 40 όταν εκείνος γεννήθηκε. Ο Πούτιν είχε δύο αδέλφια, τον Αλμπερτ και τον Βίκτορ που πέθαναν σε πολύ μικρή ηλικία.
Ο «Βόβα», σύμφωνα με την εκδοχή της Πούτινα, ήταν καρπός μιας εφήμερης σχέσης με έναν συμφοιτητή της στο κολέγιο. Όταν έμαθε ότι εκείνος ήταν παντρεμένος, διέκοψε κάθε επαφή μαζί του. Σύντομα διαπίστωσε ότι είναι έγκυος και αποφάσισε να κρατήσει το παιδί. Όταν, λίγο καιρό αργότερα, γνώρισε στην Τασκένδη τον Γκιόρκι Οσεπασχβίλι, έναν Γεωργιανό στρατιώτη, τον παντρεύτηκε και ο Βόβα ήταν μέρος της συμφωνίας τους.
Ο γάμος τους δεν ήταν ευτυχισμένος. Τσακώνονταν διαρκώς, ο Γκιόργκι δεν είχε λεφτά και την έφερε να ζήσουν στο μισοερειπωμένο σπίτι των γονιών του στο Μετέκι. Τελικά, την μετέτρεψε σε χωρική και τον ενοχλούσε ο Βόβα, παρότι ήταν ένα πολύ ήσυχο αγόρι, όπως έλεγε η ίδια, που του άρεσε το ψάρεμα, το διάβασμα και η καλλιγραφία. Η Γκιόργκι δεν τον χτυπούσε, αλλά του φερόταν άσχημα και τον αποκαλούσε «μπάσταρδο». Όταν ο Βόβα ήταν εννιά ετών, η Βέρα αποφάσισε να τον στείλει στους γονείς της. Εκείνοι, όμως, ήταν πολύ ηλικιωμένοι και άρρωστοι και αποφάσισαν με τη σειρά τους να στείλουν το αγόρι σε μια στρατιωτική σχολή ως εσωτερικό μαθητή. Η Βέρα έχασε τα ίχνη του, μέχρι που έμαθε, όπως είχε πει, ότι ο γιός της ήταν στην KGB.
Ο Πούτιν γεννήθηκε το 1952, στις 7 Οκτωβρίου. Σύμφωνα με την εκδοχή της Βέρα, γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1950. Η ίδια είχε δώσει εξήγηση και γι αυτήν τη διαφορά των δύο ετών: Είχε πει, ότι αναγκάστηκε να επαναλάβει την πρώτη τάξη στο σχολείο του στο Λένινγκραντ, καθώς δεν ήξερε καλά ρωσικά. Όσο για τον Βλαντίμιρ τον πρεσβύτερο και τη Μαρία, ήταν απλώς οι θετοί του γονείς.
Ο Πούτιν αγνόησε τη Βέρα και την ιστορία της όταν αυτή βγήκε στη δημοσιότητα. Στη Ρωσία, η επικρατέστερη άποψη ήταν ότι επρόκειτο για αντιρωσική προπαγάνδα. Το 2008 η Daily Telegraph ανακάλυψε ότι πράγματι ο Πούτιν είχε παρακολουθήσει επί τρία χρόνια το δημοτικό σχολείο του Μετέκι. Κάποια στιγμή δύο άγνωστοι πήγαν στο σπίτι της Βέρα και της πήραν αίμα για τεστ DNA. Η ίδια δεν έμαθε ποτέ τα αποτελέσματα.
Η Πούτινα μέχρι το τέλος της ζωής της, τον περασμένο Μάιο, ευχόταν ο Πούτιν να την επισκεφθεί στο Μετέκι για να του πει ότι λυπάται που τον έστειλε μακριά της, να του εξηγήσει ότι δεν ήταν δικό της λάθος. Άναβε κεριά γι αυτόν στην εκκλησία και τον έβλεπε στον ύπνο της. Όταν οι άνθρωποι της KGB ήρθαν για να πάρουν τις φωτογραφίες, – ισχυρίζεται – πως της άφησαν μόνο μια. Μια φωτογραφία με ένα το τρίχρονο παιδί της που της κράτησε συντροφιά μέχρι το τέλος.
