“Μη ρωτάτε τι μπορεί να κάνει η πατρίδα για σας, ρωτήστε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα”. Αυτή είναι η ιστορική φράση του Τζον Κένεντι, στη διάρκεια του πανηγυρικού του λόγου στις 20 Ιανουαρίου 1961, ως νέος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Όμως πια πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται: “Τι έκανε η οικογένεια Κένεντι για τη μεγαλύτερη κόρη και αδελφή, τη Ρόζμαρι”. Η «κατάρα των Κένεντι» αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους και ανατριχιαστικούς μύθους της Αμερικής, με δολοφονίες, τραγωδίες και θανάτους. Η δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι, το 1963, στη συνέχεια εκείνη του αδελφού του Ρόμπερτ Φ. Κένεντι, το 1968 και χρόνια μετά ο τραγικός θάνατος του γιου του Κένεντι Τζούνιορ σε αεροπορικό δυστύχημα, είναι οι πιο γνωστές τραγωδίες.
Ωστόσο, η πιο ισχυρή και διάσημη πολιτική φαμίλια της Αμερικής, έχει κι ένα “ένοχο” μυστικό, το οποίο προσπάθησαν να κρύψουν για χρόνια, όμως, ήρθε στο φως της δημοσιότητας και προκάλεσε σοκ. Είναι η τραγική ιστορία της μεγαλύτερης αδελφής των Κένεντι, της Ρόζμαρι, η οποία πέρασε σχεδόν όλη της τη ζωή κλεισμένη σε ένα άσυλο, παρατημένη από την οικογένειά της που φοβόταν πως η παραμικρή επικοινωνία μαζί της, θα έκανε κακό στο όνομα και τη φήμη τους.
Τα βάσανα της Ρόζμαρι Κέννετι ξεκίνησαν από τη στιγμή του τοκετού. Γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1918, στο απόγειο της επιδημίας της ισπανικής γρίπης. Η μαία είπε στη μητέρα της να κλείσει τα πόδια της και να τα κρατήσει σφιχτά για δύο ώρες, μέχρι να έρθει ο γιατρός. Εσπρωξε, μάλιστα, το κεφαλάκι του νεογνού προς τα πίσω, στερώντας του το οξυγόνο και προκαλώντας του αναπτυξιακές δυσκολίες, καθώς το κορίτσι άργησε να μάθει να περπατάει, να διαβάζει, και κυρίως να συμπεριφέρεται με την ευπρέπεια που περίμενε ο πατέρας της.
Η Ρόζμαρι ήταν μια όμορφη νέα με ένα εκθαμβωτικό χαμόγελο και στην Αγγλία όπου μετακόμισε η οικογένεια, είχε “κλέψει” τις εντυπώσεις. Εκεί, η νεαρή κοπέλα φαίνεται πως είχε βρει τον εαυτό της και ήταν ιδιαίτερα κοινωνική. Όταν, όμως, ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι Κένεντι επέστρεψαν στις ΗΠΑ, η κατάστασή της επιδεινώθηκε δραματικά. «Η Ρόζμαρι δεν είχε πρόοδο, αντιθέτως, φαινόταν να χειροτερεύει. Στα 22 της γινόταν όλο και πιο ευερέθιστη και δύσκολη», θυμάται η αδελφή της, Γιούνις.
Η κοπέλα έντονες σεξουαλικές ορμές και λέγεται πως ήδη είχε ξεκινήσει τις ερωτικές της επαφές, κρυφά από τους γονείς της. Ο πατέρας τους φοβόταν ότι η αποκαλούμενη υστέρηση και η πιθανή ευαλωτότητά της σε σεξουαλικά αρπακτικά θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τις πολιτικές φιλοδοξίες που είχε για τους αδελφούς της. Όμως, δεν ήταν μόνο αυτό. Η Ρόζμαρι ήταν ακόμα ένα θύμα του κοινωνικού στίγματος που συνεχίζει να περιβάλλει τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας. Όμως, ήταν και θύμα της ίδια της οικογένειά της.
Έτσι, το κορίτσι “θυσιάστηκε” στον βωμό της πολιτικής φιλοδοξίας και της καριέρας των αδελφών της. Οι γονείς της φοβούνταν ότι αν έβγαινε στη φόρα η νοητική της υστέρηση θα υπονόμευε την πολιτική σταδιοδρομία των Κένεντι.Τον Νοέμβριο του 1941 ο πατέρας της την έστειλε για λοβοτομή προμετωπιαίου φλοιού, καταστρέφοντας για πάντα τη ζωή της.
Παρά τις φυσιοθεραπείες, η Ρόζμαρι δεν ανέκτησε πλήρως τις σωματικές της ικανότητες και ο λόγος της είχε πια επηρεαστεί σε τραγικό βαθμό. Οι γονείς την εγκατέλειψαν σε ψυχιατρείο και δεν την επισκέφθηκε κανείς για 20 χρόνια, ελπίζοντας πως όλοι θα ξεχνούσαν το μέλος των Κένεντι που δεν δικαίωνε το βαρύ όνομά τους. Μέχρι που την αφαίρεσαν και από τις οικογενειακές φωτογραφίες των Κένεντι το 1941.
Η Ρόζμαρι ανήμπορη και παρατημένη, πέρασε τις υπόλοιπες έξι δεκαετίες της ζωής της κλεισμένη σε ιδρύματα και μακριά από τα μάτια του κόσμου. Ο πατέρας της δεν την επισκέφθηκε ποτέ στα είκοσι χρόνια που έζησε ακόμα, ενώ η μητέρα της την επισκεπτόταν μία φορά τον χρόνο, παίρνοντας κάποιες φορές και τα αδέρφια της μαζί.
Στον Τύπο μάλιστα οι Κένεντι είχαν πει ότι η Ρόζμαρι είχε αποσυρθεί σε ψυχιατρικό κατάστημα για να «διδάξει τα καθυστερημένα παιδιά του Ουισκόνσιν» και «ήθελε να ζήσει απομονωμένη από τον κόσμο». Όσο για τον Τζον Κένεντι, όταν τον ρωτούσαν κατά τη διάρκεια της προεδρικής του εκστρατείας για την αδερφή του, ισχυριζόταν διαρκώς ότι «παραήταν πολυάσχολη και δεν προλάβαινε» να εμφανιστεί στο πλευρό του, όπως οι υπόλοιποι Κένεντι.
Ήταν μόνο μετά την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ το 1961 που η οικογένεια θα παραδεχτεί ανοιχτά ότι η Ρόζμαρι ήταν «νοητικά καθυστερημένη». Στις 31 Οκτωβρίου 1961, ο Τζον Κένεντι υπέγραψε τον νόμο για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση της Αμερικής που έψαχνε να απελευθερώσει τους ψυχιατρικούς τροφίμους από τα δεσμά των ασύλων, έχοντας προφανώς στον νου του την έγκλειστη Ρόζμαρι. Αυτό ήταν μάλιστα το τελευταίο νομοσχέδιό του πριν από τη δολοφονία του.
Η μικρότερη αδελφή της, Γιούνις Κένεντι Σράιβερ ήταν η μόνη από την οικογένεια που απέκτησε επαφή μαζί της, αφού έφυγαν οι γονείς τους από τη ζωή. Μάλιστα, η Γιούνις εμπνευσμένη από το δράμα της – ίσως και σκληρά μετανιωμένη και ντροπιασμένη για όσα της έκανε η οικογένειά τους – θεσμοθέτησε Special Olympics, με στόχο να αλλάξει τη στάση του κόσμου απέναντι στην ψυχική νόσο.
Η Ρόζμαρι Κένεντι πέθανε στις 7 Ιανουαρίου 2005 σε ηλικία 87 ετών, στο άσυλο που είχε γίνει το σπίτι της, τις τελευταίες δεκαετίες.
