Ο Νίκος Κούρκουλος ήταν ένας εμβληματικός ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου, και ο απόλυτος σταρ του ελληνικού κινηματογράφου στη χρυσή δεκαετία του ‘60.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, στην περιοχή Ζωγράφου. Η μεγάλη του αγάπη ήταν ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Όπως έχει πει ο ίδιος συναντήθηκε με το θέατρο τυχαία, όταν διάβασε κάποια βιβλία, τα οποία αποτελέσαν το εφαλτήριο για μία σχέση ζωής με το σανίδι.
Το 1958 αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και την ίδια χρονιά εμφανίστηκε με τον θίασο Λαμπέτη–Χορν, στην «Κυρία με τις Καμέλιες», καθώς και στην περίφημη ταινία του Κακογιάννη «Το Τελευταίο Ψέμμα» (Φίνος Φιλμ – Δαμασκηνός/Μιχαηλίδης), δίπλα στην Έλλη Λαμπέτη. Είχε ήδη κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην ταινία «Ο Μπαρμπαγιάννης ο Κανατάς» ένα χρόνο πριν.
Στο θέατρο προκάλεσε αίσθηση με την ερμηνεία του στο έργο «Η Μικρή μας Πόλη», το 1960. Ο Δαλιανίδης, εντυπωσιασμένος από το ταλέντο του Κούρκουλου, του δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Ο Κατήφορος», όπου ο νεαρός ηθοποιός κάνει θραύση ως ζεν πρεμιέ, δίπλα στην, επίσης εντυπωσιακή στο ντεμπούτο της, Ζωή Λάσκαρη. Η συνέχεια είναι πολύ παραγωγική με σημαντικές και ποιοτικές ερμηνείες είτε στο σανίδι, είτε στη μεγάλη οθόνη, που τον αναδεικνύουν γρήγορα σε λαμπερό πρωταγωνιστή του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Μια φωτογραφία από τα εφηβικά χρόνια του Νίκου Κούρκουλου εντοπίσαμε στο Instagram.
Στη λεζάντα της φωτογραφίας διαβάζουμε: «Διαδρομή ζωής: Ο Νίκος Κούρκουλος σε μια σπάνια φωτογραφία από τα εφηβικά του χρόνια και δεξιά στην ωριμότητα του, διευθυντής πλέον του Εθνικού Θεάτρου. «Ο πατέρας μου έκανε όνειρα. Ο πατέρας μου ήταν καλλιτέχνης, Κερκυραίος. Εκεί που έσκαβε τον αγρό γιατί στην Κέρκυρα ήταν αγρότης, σε ένα χωριό της Κέρκυρας άφηνε το τσαπί και έπιανε το βιολί. Θυμάμαι, ήθελε πάντα να γίνω επιστήμονας, δικηγόρος. Έδωσα λοιπόν στο Πανεπιστήμιο, αλλά είχα ήδη αρχίσει να ασχολούμαι με το θέατρο, οπότε όταν ήμουν στο πρώτο έτος της σχολής θεάτρου θυμάμαι ότι με έπιασε κάποια στιγμή και μου είπε: “Κοίταξε να δεις, στο θέατρο, αν δεν γίνεις πρώτος, θα υποφέρεις στη ζωή σου”», είχε πει σε συνέντευξη του στον Θανάση Λάλα. «Πρέπει να υπάρξει η κατάλληλη στιγμή για να εκδηλωθεί το ταλέντο. Αν είσαι τυχερός και εκδηλωθεί, είναι μια πολύ ευτυχής συγκυρία. Εγώ από αυτή την άποψη ειλικρινά σας λέω υπήρξα πολύ ευτυχής. Έκανα κάτι που πραγματικά αγάπησα και παρ’ όλο που δεν μπορώ να πω πού έφτασα ή πού θα φτάσω ακόμη, αυτό για το οποίο ξεκίνησα, δηλαδή να νιώσω κάποιες στιγμές κάνοντας θέατρο, το ένιωσα, το γεύτηκα. Απογειώθηκα μέσα σ’ αυτό που ονειρεύτηκα».
