Έχουν περάσει 36 χρόνια από τον θάνατο του Μπίλι Μπο και ο μύθος του συνεχιζει να υπάρχει. Το πανέμορφο αγόρι που μεγάλωσε στις αλάνες του Πειραιά, ονειρευόταν από μικρός να φτάσει στην κορυφή και να μιλάνε όλοι για εκείνον.
Είχε όνειρα – τολμηρά για την εποχή και πάνω από το οικονομικό μπόι της οικογένειάς του -, όμως, ο Βασίλης Κουρκουμέλης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, κατάφερε να τα πετύχει πολύ γρήγορα, και το ίδιο γρήγορα να φύγει από τη ζωή.
Ο Μπίλι Μπο, πέθανε σαν σήμερα στα 33 του χρόνια και ήταν ο πρώτος διάσημος Έλληνας που έφυγε από AIDS. Σε μια εποχή που η ασθένεια αντιμετωπιζόταν σαν “μίασμα” και οι ασθενείς σαν καταραμένοι. Η περίπτωση, δε, του Μπο ήταν για τον Τύπο της εποχής το βούτυρο στο ψωμί τους.
Ενδεικτική είναι η ιστορία όταν ο αδικοχαμένος σχεδιαστής επέστρεψε από το Παρίσι, καταπονημένος και ενώ γινόταν χαμός στον Τύπο με την αρρώστιά του. Το αεροπλάνο φτάνει στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Η άφιξη της πτήσης ανακοινώνεται και ξαφνικά επικρατεί αναβρασμός. Ένα πλήθος φωτογράφων αλληλοστριμώχνεται για το ποιος θα πάρει την καλύτερη θέση. Μια και μόνο φωτογραφία άξιζε «χρυσάφι» εκείνη την εποχή.
Οι επιβάτες του αεροπλάνου, αρχίζουν σταδιακά και κάνουν την εμφάνισή τους στην αίθουσα αφίξεων. Ανάμεσά τους μία ηλικιωμένη γυναίκα καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο, έχοντας το κεφάλι της καλυμμένο με ένα σκούρο μαντίλι, περνάει ανάμεσα από το πλήθος χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία. Ούτε και κανείς άλλος, βέβαια, δίνει σημασία στην εξαιρετικά λεπτή γυναίκα με το σκυφτό σχεδόν σκεβρωμένο σώμα. Λίγα μέτρα παρακάτω, με τη βοήθεια του άντρα που τη συνοδεύει, μπαίνουν σε ένα ταξί και εξαφανίζονται.
Το σχέδιο διαφυγής είχε πετύχει. Κανείς από το πλήθος των φωτογράφων δεν πήρε χαμπάρι πως μόλις είχε περάσει ο Μπίλι Μπο κάτω από τη «μύτη» τους, μεταμφιεσμένος σε ηλικιωμένη γυναίκα.
Ο Μπίλι Μπο γεννήθηκε το 1954 στα Καμίνια. Παιδί μιας πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας ο Βασίλης Κουρκουμέλης, έδειξε από τα πρώτα του βήματα πως ήταν κάτι ξεχωριστό. Αν και μεγάλωνε στις αλάνες του Πειραιά, ουδέποτε έπαιξε μπάλα. Ήταν από μικρός ανήσυχο πνεύμα.
Στα 16 του χρόνια θα κάνει μια γνωριμία που θα αλλάξει τη ζωή του. Θα συναντηθεί με τον κατά 10 χρόνια μεγαλύτερο του Μάκη Τσέλιο. Ανάμεσα στους δυο θα αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη σχέση μέσω της οποίας ο ένας έπαιρνε από τον άλλο δύναμη για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους: Να κατακτήσουν τον κόσμο της μόδας. Μάλιστα, πρόσφατα ο σχεδιαστής παραδέχτηκε για πρώτη φορά ότι ήταν ζευγάρι με τον Μπο.
Οι δυο τους ανοίγουν την μπουτίκ «Μπίλι Μπο» στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Σόλωνος. Ο ίδιος το υιοθετεί άμεσα ως… επαγγελματικό ψευδώνυμο. Έτσι συστήνεται στο ευρύ κοινό.
Από το άνοιγμα εκείνης της μπουτίκ και έπειτα άρχισε η ξέφρενη πορεία προς την κορυφή. Ό, τι κι αν έκαναν, γνωρίζει επιτυχία. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στα πρώτα χρόνια της επόμενης δεκαετίας ανοίγουν το ένα μαγαζί μετά το άλλο. Μύκονος, Θεσσαλονίκη, Ψυχικό και δυο ακόμα στο κέντρο της Αθήνας.
Κερδίζουν διαγωνισμούς και γίνονται γνωστοί στο εξωτερικό. Με τα ρούχα του Μπο, ντύνονται όλες οι μεγάλες σταρ της εποχής, όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Ζωή Λάσκαρη και άλλες. Το 1981 μαζί με τον Μάκη Τσέλιο αναλαμβάνουν να σχεδιάσουν τις στολές των αεροσυνοδών της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Η επιτυχία είναι πρωτοφανής και ο Μπίλι Μπο γίνεται ο… Έλληνας Άντι Γουόρχολ.
Η ζωή φαίνεται πως χαμογελούσε στο φτωχό αγόρι από τα Καμίνια. Αλλά η ευτυχία δεν κράτησε πολύ. Στο απόγειο της καριέρας τους, έρχεται το σκληρό χτύπημα: έχει Aids.
Ο Μπίλι Μπο άρχισε να αισθάνεται αποδυναμωμένος, χωρίς ενέργεια. Συνεχώς αδυνάτιζε και σταδιακά έχανε τη διάθεση για να κάνει οτιδήποτε. Τον Σεπτέμβριο του 1986 αποφασίζει να κάνει εξετάσεις. Αυτό που όλοι φοβόντουσαν είχε συμβεί.
Η ασθένεια που εκείνη την εποχή θέριζε τους νέους ανθρώπους είχε «χτυπήσει την πόρτα» του Μπίλι Μπο. Σε μια συνέντευξη που έδωσε πριν από μερικά χρόνια ο Μάκης Τσέλιος τόνισε πως ποτέ δεν έμαθαν πως κόλλησε.
Οι φήμες για την υγεία του σε συνδυασμό με την απουσία του από τα εγκαίνια της μπουτίκ στη Νέα Υόρκη, πήραν τεράστιες διαστάσεις. Ο Τύπος της εποχής – δεδομένου ότι ήταν μια νέα ασθένεια και δεν υπήρχαν πολλές πληροφορίες που είχε ως αποτέλεσμα τη δαιμονοποίησή της – φιλοξενούσε δηλώσεις έντρομων μοντέλων που δεν ήξεραν αν είχαν κολλήσει και εκείνες επειδή έκαναν… πρόβες στα ρούχα του Μπίλι Μπο.
Δημοσιεύματα έλεγαν πως είχε ήδη πεθάνει κι ενοχλούσαν την οικογένειά του για μία δήλωσή τους. Η κατάσταση ήταν παρανοϊκή. Ο Μπίλι Μπο ζούσε τον δικό του Γολγοθά, με την ασθένεια να τον “τρώει” μετατρέποντάς τον σε ένα πλάσμα που λίγο θύμιζε τον ωραιότερο νέο της Αθήνας.
Με τον Μάκη Τσέλιο να βρίσκεται πάντα στο πλευρό του, κάνουν διαδοχικά ταξίδια στο εξωτερικό προκειμένου να υποβληθεί σε νέες θεραπείες. Εκείνη την εποχή, όμως, ο HIV έδειχνε ανίκητος. Στις αρχές του 1987 ταξίδεψαν και πάλι στην Αμερική. Δεν υπάρχει κανένα θετικό αποτέλεσμα και ο Μπίλι Μπο, δείχνει να αντιλαμβάνεται πως το τέλος είναι κοντά.
Λίγο πριν την επιστροφή του στην Ελλάδα και ενώ ήταν ακόμα στο νοσοκομείο τηλεφωνεί στη δημοσιογράφο του περιοδικού «Ταχυδρόμος» Λένα Ζαννιδάκη και της ζητά να δώσει μια συνέντευξη.
«Γράψτε ότι ζω. Ότι ζω, αυτός είναι ο τίτλος, σας παρακαλώ. Κάποτε παρουσιάσατε στον Ταχυδρόμο το σπίτι μου στη Μύκονο και το ονομάσατε “Το καταφύγιο του Απόλλωνα”. Ήμουν ευτυχισμένος τότε, γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες. Φωτογραφίστε με και τώρα, απογυμνωμένο από όνειρα και φιλοδοξίες», αναφέρει στη τελευταία συνέντευξη που έδωσε σχεδιαστής.
Τις λίγες φωτογραφίες που συνόδευσαν τη συνέντευξη, τις είχε τραβήξει η ίδια η δημοσιογράφος, μετά από δική του άδεια. Και όταν δημοσιεύτηκαν, προκάλεσαν αίσθηση καθώς πια ο Μπο δεν θύμιζε σε τίποτα τον πανέμορφο άντρα.
Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του τις πέρασε σε ένα σπίτι στο Καβούρι. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 13 Ιουνίου του 1987. Μόλις εννέα μήνες μετα τη διάγνωση… Κι έγινε έτσι ο πρώτος διάσημος Έλληνας που πέθανε από Aids.
