Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν λαμπρός ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και θα είναι για πάντα ένα λαμπερό διαμάντι του ελληνικού κινηματογράφου.
Παιδί πλούσιας οικογένειας χρυσοχόων, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας πήγε αρχικά στη Γαλλία το 1930 για να σπουδάσει χρυσοχοΐα, αλλά σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του και παραδόθηκε στην καλή ζωή. Η ανάγκη για χρήματα, τον έσπρωξε στο σανίδι συμμετέχοντας ως κομπάρσος σε έργο του σπουδαίου θεατρανθρώπου Λουί Ζουβέ. Ο τελευταίος ανακάλυψε το ταλέντο του και τον ώθησε να φοιτήσει στη σχολή του. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του και στη συνέχεια έκανε κάποιες εμφανίσεις στο γαλλικό θέατρο. Το καλοκαίρι του 1938 επέστρεψε στην Ελλάδα. Πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό κοινό στην παράσταση «Τα Παράσημα της Γριούλας» με το θίασο της Κυρίας Κατερίνας. Το 1941 ερμήνευσε εξαιρετικά τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο «Ο παίκτης» του Ντοστογιέφκι με το θίασο Μ. Μυράτ-Γ. Παππά. Έπαιξε όλα τα είδη θεάτρου εκτός από αρχαίο δράμα και κατάφερε με θαυμαστή συνέπεια να ισορροπεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία. Συνεργάστηκε με αξιόλογους θιάσους, όπως Κοτοπούλη, Ανδρεάδη, Κατράκη ενώ για ένα μικρό χρονικο διάστημα είχε τον δικό του θίασο.
Στον κινηματογράφο, η συνεργασία του με τον Φίνο συνεχίστηκε και το 1943 τον βρίσκει να πρωταγωνιστεί στην πρώτη επίσημη ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Φωνή της Καρδιάς». Μέχρι να αφοσιωθεί στην κωμωδία διακρίθηκε σε αρκετές δραματικές ταινίες, όπως οι: «Πρόσωπα Λησμονημένα» (1946), «Μαρίνα» (1947), «Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν» (1951), «Η Άγνωστος» (1956). Τη δεκαετία του ’40 ήταν ζεν πρεμιέ, καθώς εκτός από άφθονο ταλέντο διέθετε ακαταμάχητη γοητεία και σαγήνευε τις γυναίκες της εποχής.
Ο Κωνσταντάρας ήταν ένας αληθινός σταρ. Ακόμα κι όταν ερμήνευε ρόλους που δεν ήταν πρώτοι, κατόρθωνε πάντα να ξεχωρίζει και να περνάει στη συνείδηση του κοινού ως πρωταγωνιστής.
Μια σπάνια φωτογραφία του είδαμε στο Instagram όπου βαφόταν μόνος του στο καμαρίνι του. Στη λεζάντα σημειώνεται:
«Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στο καμαρίνι του στα τέλη της δεκαετίας του 60, ποζάρει στον φακό μπροστά στον καθρέφτη του μακιγιάζ. «Τριάντα τρία χρόνια κάθε βράδυ μπροστά στον καθρέφτη, το ίδιο πάντα μακιγιάζ. Όχι δεν με κούρασε το θέατρο, έχει πίκρες αλλά το αγαπώ,» είχε δηλώσει τότε ο αξέχαστος πρωταγωνιστής που είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην Γαλλία με το ψευδώνυμο Constant Darras παίζοντας στο θέατρο, αλλά και τον κινηματογράφο πριν επιστρέψει στην Ελλάδα και καθιερωθεί ως ηθοποιός στην σκηνή και την οθόνη».
