Σε μάστιγα έχει εξελιχθεί η ενδοοικογενειακή βία, με τα περιστατικά κακοποίησης κατά των γυναικών να αυξάνονται και τα νούμερα να τρομάζουν.
Στην Κρήτη, και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο, ένας 36χρονος άνδρας το βράδυ της Κυριακής μαχαίρωσε τη συνομήλικη αρραβωνιαστικιά του. Οι δυο τους κάθονταν χαλαροί στον καναπέ και έβλεπαν ταινία, σύμφωνα με το cretalive. Τότε ο άνδρας έσκυψε, φίλησε τη σύντροφό του και της είπε «σ’ αγαπώ». Λίγο αργότερα, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιο επεισόδιο μεταξύ τους, αποπειράθηκε να την πνίξει και εν τέλει κατάφερε στο σώμα της 36χρονης περίπου 14 μαχαιριές.
Το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο υποθέσεων ενδοοικογενειακής βίας. Ένα φαινόμενο που έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις στη χώρα μας, αλλά και ειδικότερα στην Κρήτη, καθώς τα περιστατικά που φτάνουν στις αρχές είναι καθημερινά.
Μόνο στο Ηράκλειο της Κρήτης, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε στο Ράδιο Κρήτη και το ekriti.gr, ο Αντιπρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Νομού Ηρακλείου, Υπαστυνόμος Α’ Κώστας Ανθουλάκης, από την 1η Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα, έχουν σχηματιστεί 156 δικογραφίες για ενδοοικογενειακά επεισόδια, ενώ για όλο το νομό, το νούμερο αυτό ξεπερνά τις 220.
Η Αστυνομία πλέον καλείται καθημερινά να διαχειριστεί τέτοιου είδους περιστατικά ενώ έχει δημιουργηθεί γραφείο ενδοοικογενειακής βίας και στο Ηράκλειο. Αυξημένα, όμως, είναι τα ποσοστά και στους υπόλοιπους νομούς, όπως στα Χανιά.
Τα παραπάνω νούμερα, αν μη τι άλλο, τρομάζουν και προβληματίζουν. Οι πατριαρχικές αντιλήψεις, δυστυχώς, καλά κρατούν και στις κλειστές κοινωνίες, είναι ακόμα πιο έντονες. Αρνητικό παράγοντα για τα περιστατικά έμφυλης βίας αποτελούν και οι παραδοσιακές/απαρχαιωμένες αντιλήψεις που ακόμα και σήμερα υιοθετούνται από ένα μεγάλο ποσοστό κι έχουν να κάνουν με τον ρόλο του άνδρα και της γυναίκας, καθώς και την… υπεροχή του αρσενικού.
Οι καταχρήσεις, όπως το αλκοόλ, αποτελούν διαχρονικά έναν παράγοντα βίας, ενώ ο “αψύς” χαρακτήρας – χωρίς αυτό να αποτελεί μομφή για όλους τους Κρητικούς, εννοείται – πολλές φορές οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις.
Ωστόσο, το γεγονός ότι πια ακούμε σχεδόν καθημερινά για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, οφείλεται στο ότι τα στόματα τώρα ανοίγουν. Οι γυναίκες μιλάνε και βρίσκουν το θάρρος να προχωρήσουν σε καταγγελία. Κάτι που μέχρι πριν λίγα χρόνια, δε συνέβαινε. Και τότε, τα νούμερα ήταν μεγάλα και τότε οι γυναίκες υπέφεραν στα χέρια των κακοποιητικών συντρόφων τους. Αλλά, τότε δεν μιλούσαν.
Μετά την πανδημία και κυρίως, μετά το κίνημα #MeToo, οι γυναίκες βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν. Η “συνομωσία της σιωπής”, έσπασε. Ή τουλάχιστον, σπάει. Μέχρι τότε, οι γυναίκες σχεδόν έτρεμαν να μιλήσουν. Γιατί δεν ήταν μόνο ο φόβος του κακοποιητικού συζύγου/συντρόφου. Ήταν και ο φόβος της κλειστής κοινωνίας, όπως στην Κρήτη, να μη σε δείχνουν, να μη σε κουτσομπολεύουνε, να μη σε αποφεύγουν, διότι υπάρχει και αυτό στις μικρές κοινωνίες. Αν βγεις να μιλήσεις σε αντιμετωπίζουν μετά σαν να είσαι εσύ η υπαίτια, σε αντιμετωπίζουν σαν να είσαι μίασμα.
Οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια το έχουν ξεπεράσει αυτό και το #MeToo έχει παίξει σημαντικό ρόλο. Ξεκίνησε από γυναίκες με αναγνωρισημότητα: αθλήτριες, ηθοποιοί, οι οποίες βγήκαν μπροστά και κατήγγειλαν δημοσίως τις δικές τους ιστορίες κακοποίησης, σωματικής ή σεξουαλικής. Και συμπαρέσυραν, έτσι, τον απλό κόσμο. Τις γυναίκες της διπλανής πόρτας.
Τις ενθάρρυναν να μιλήσουν. Γιατί, πριν ήσουν και δαρμένη και κρυμμένη και ντροπιασμένη. Τώρα, αυτό δεν ισχύει. Πλέον οι γυναίκες που μιλάνε για το δράμα τους, χωρίς φόβο, πρέπει να εμπνέουν και όλες τις γυναίκες. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να μπει ένα φρένο σε αυτή τη μάστιγα της κακοποίησης.
