Η Μαρίζα Κωχ ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Στούντιο 4» και από τις σπάνιες φορές αναφέρθηκε στο παρελθόν της οικογένειάς της και στον Γερμανό κατακτητή πατέρα της, ο οποίος ήταν αξιωματικός του Ναυτικού. Η μεγάλη ερμηνεύτρια αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια και στη γνωριμία των γονιών της.
«Είμαι παιδί πρώην κατακτητή, αλλά όσα μάθαμε από τη μητέρα μου για τον πατέρα μου ήταν τόσο όμορφα και συγκινητικά που θέλησα να έχω σε ό,τι κάνω στη ζωή μου το όνομά του. Τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο ήταν όλα νωπά στη σκέψη των ανθρώπων. Οπότε εγώ είχα ένα χρέος παραπάνω, να γίνω κάτι αγαπητό» είπε αρχικά.
Στη συνέχεια, η Μαρίζα Κωχ περιέγραψε τον κινηματογραφικό τρόπο με τον οποίο γνωρίστηκαν οι γονείς της: «Η μητέρα μου ήρθε να χειρουργηθεί στην Αθήνα και μια φίλη της την πήγε να βγάλουν φωτογραφίες. Τις έβγαλαν αλλά εκείνες τις μέρες ο πατέρας μου -αξιωματικός του γερμανικού Ναυτικού- είχε εγκατασταθεί στην πλατεία Κλαυθμώνος. Είδε μια πανέμορφη κοπέλα και διέταξε και του έδωσε ο φωτογράφος τις φωτογραφίες και του είπε να τον ειδοποιήσει όταν πάει να τις πάρει. Όταν εμφανίστηκε η μητέρα μου πήγε να του τις αρπάξει. Την καθίζει στο παγκάκι. Καθώς ήταν παπαδοπούλα και ήξερε τη γλώσσα του Ευαγγελίου, άρχισε να καταλαβαίνει τι της έλεγε, της μιλούσε αρχαία Ελληνικά. Της έδωσε νέο ραντεβού. Παρότι ήταν νευριασμένη και φοβισμένη, παρακαλούσε να της δώσει νέο ραντεβού. Της εξήγησε ότι αυτό που έχει στον λαιμό της, μια βελούδινη κορδέλα, ήταν επικίνδυνο».
Ωστόσο, όπως εξομολογήθηκε στη συνέχεια, ο πατέρας της βρήκε τραγικό τέλος επί Κατοχής και η ίδια δεν τον γνώρισε ποτέ.
«Δεν πρόλαβα τον πατέρα μου, ξέρω όμως ότι με αγκάλιασε. Ήμουν δέκα μηνών όταν τον εκτέλεσαν οι ίδιοι οι Γερμανοί, ξέρουμε ότι ήταν στο κρατητήριο, δεν ξέρουμε τι έγινε μετά. Ξέρουμε όμως ότι ο Νίκος Κούνδουρος ήταν πάνω στο καμπαναριό του Αγίου Διονυσίου, μου ορκίστηκε ότι τα παιδιά της ΕΠΟΝ δεν βάρεσαν καμία τουφεκιά. Τους άφησαν να φύγουν, άδειασαν το αρχηγείο και το κρατητήριο. Έφυγαν όλοι αλλά στο τέλος βρέθηκαν εκτελεσμένοι άνθρωποι στο υπόγειο. Ο Θεός ξέρει. Ξέραμε ότι αν ζούσε, δεν χρειαζόταν να μας ψάξει. Ήξερε ότι στη Σαντορίνη θα έβρισκε τα χνάρια μας. Η μητέρα μας δεν μας άφησε να ελπίζουμε ότι μπορεί να ζει γιατί φόρεσε τα μαύρα και έμειναν για πάντα» είπε η Μαρίζα Κωχ.
