Ο Γιώργος Καραμίχος ήταν καλεσμένος στην εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην πρόσφατη περιπέτειά του με τον καρκίνο, αποκαλύπτοντας πώς ανακάλυψε την ασθένεια, ενώ αναφέρθηκε στις δύσκολες ώρες που βίωσε και πως αυτή η εμπειρία έχει αλλάξει την κοσμοθεωρία του.
«Δεν ξέρει κανείς που οφείλεται ο καρκίνος, δεν οφείλεται στο κάπνισμα, ούτε κληρονομικό ήταν. Το σώμα μας δεν είναι αυτό που βλέπουμε. Θέλω να απενοχοποιηθεί η λέξη καρκίνος», δήλωσε ο Γιώργος Καραμίχος.
«Τον Γενάρη μου είχε γίνει η πρόταση να μιλήσω για τον καρκίνο του μαστού από τη φίλη μου Μαρία Ρώτα, βασισμένη σε ένα βιβλίο της Κατερίνας Μαγγανά και ήταν “Άντρες μιλάνε για τον καρκίνο του μαστού”. Η εκδήλωση αυτή θα γινόταν τον Μάιο και συμφώνησα αμέσως. Τον Μάρτιο έγινε η δική μου διάγνωση. Όταν πήγα ενάμιση μήνα μετά τη δική μου εγχείρηση στην εκδήλωση και, ενώ θα μιλούσα για τον καρκίνο του μαστού, άρχισα να ταυτίζομαι πολύ περισσότερο με τη συγκεκριμένη συνθήκη. Δυο γυναίκες πριν και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μου ζήτησαν το ίδιο πράγμα, να το πούμε με το όνομά του που ντρεπόμαστε να πούμε τη λέξη. Εκείνη την ώρα μου ήρθε στο μυαλό ένα εξώφυλλο εφημερίδας που είδα όταν πέθανε η Φώφη Γεννηματά που έλεγε ότι “έφυγε” από την επάρατη νόσο. Δηλαδή τι; Αυτός που έχει καρκίνο είναι καταραμένος;», πρόσθεσε στη συνέχεια ο ηθοποιός.
Ο Γιώργος Καραμίχος αναφέρθηκε στην εμπειρία του με τον καρκίνο και πώς άλλαξε την κοσμοθεωρία του. «Και για μένα δεν είναι εύκολο… Μου βγήκαν πολλά συναισθήματα που δεν θα τα επέτρεπα αλλιώς. Για παράδειγμα μου βγήκε θυμός για συνθήκες και καταστάσεις που δεν θα παραδεχόμουν εύκολα», ανέφερε.
Και πρόσθεσε: «Μετά από αυτή την περιπέτεια προφανώς αναθεώρησα κάποια πράγματα αλλά όχι σε σχέση με την πίστη, δε μου έλειπε η πίστη. Μετά το χειρουργείο έμεινα στην εντατική, δεν είχα το κινητό μαζί γιατί το είχε κρατήσει η κόρη μου και απαγορεύεται έτσι κι αλλιώς, είχα μόνο το ημερολόγιό μου και ένα βιβλίο του Πλάτωνα που διάβαζα. Αυτές οι ώρες στην εντατική ήταν πολύ αποκαλυπτική περίοδος. Συνδέθηκα περισσότερο με το ζωώδες ένστικτο της επιβίωσης. Κατάλαβα ότι δε πρέπει να συνδέομαι με καταστάσεις και ανθρώπους που είναι τοξικοί για εμένα».
