Η Μαίρη Συνατσάκη, με αφορμή την κόρη της που έγινε 5 μηνών, προχώρησε σε μια προσωπική εξομολόγηση στον λογαριασμό της στο Instagram, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι αυτό το διάστημα «συνειδητοποίησε την πιο άβολη αλήθεια της μητρότητας».
Η Μαίρη Συνατσάκη απέκτησε μια κόρη με τον Ίαν Στρατή και ως νέα μαμά που είναι, αρκετά συχνά μοιράζεται με τους διαδικτυακούς της φίλους διάφορες σκέψεις της γύρω από τη μητρότητα. Όπως έκανε και με την τελευταία της ανάρτηση.
Συγκεκριμένα, ανέβασε ένα βίντεο με την κόρη της, Ολίβια και μοιράστηκε τις σκέψεις της, γράφοντας σε αυτό: «Χρειάστηκα 5 μήνες με τη μικρή για να συνειδητοποιήσω την πιο άβολη αλήθεια. Ενώ δεν είχε συμβεί κάτι, ήταν κάποιες μέρες που ένιωθα έναν περίεργο εκνευρισμό και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Μέχρι που μπόρεσα να το ονοματίσω και να του δώσω υπόσταση. Η ζωή μου αυτή τη στιγμή δε μου ανήκει. Είναι δική της. Το συναίσθημά μου αυτή τη στιγμή, δε μου ανήκει. Ορίζεται από εκείνη. Αν εκείνη δεν είναι καλά, ούτε εγώ είμαι.
Η χαρά μου έρχεται μέσα από εκείνη. Και άρα εγώ; Που είμαι τώρα; Ποια είμαι; Είμαι ανάμεσα σε ένα πριν χωρίς εκείνη και ένα τώρα που ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει. Θέλω να την αφήσω δυο ώρες να κάνω κάτι για μένα. Κι αν υπάρξουν αυτές οι δύο ώρες δεν ξέρω καν τι είναι “αυτό το κάτι για μένα”, που θα με ευχαριστούσε τώρα. Είδα όμως κάπου στο Ίντερνετ ότι οι μαμάδες φλαμίνγκο, τον πρώτο καιρό της μητρότητας από την εξάντληση και την αφοσίωση στο μεγάλωμα των μικρών τους χάνουν το χαρακτηριστικό ροζ τους χρώμα. Χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα για να επανέλθει, αλλά το ξαναβρίσκουν. Κι εμείς… θα το ξαναβρούμε το ροζ μας».
Στη λεζάντα της ανάρτησής της η Μαίρη Συνατσάκη σχολίασε: «Η Ολίβια έγινε 5 μηνών. Τόσο χρειάστηκα για να συνειδητοποιήσω την πιο άβολη αλήθεια της μητρότητας. Τα πράγματα που μοιράζομαι είναι ξεκάθαρα η δίκη μου εμπειρία. Το ότι βιώνω εγώ έτσι αυτήν την περίοδο, δεν σημαίνει ότι όλες θα την βιώσουν έτσι. Κανενός η εμπειρία δεν είναι σωστότερη ή λάθος. Είναι απλά προσωπική. Επικοινωνώ αυτά τα πράγματα από την μεγάλη ανακούφιση που νιώθω όταν βλέπω αντίστοιχα μοιράσματα».
