Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν την Κυριακή (9/4) από την άγρια δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ, έξω από το σπίτι του στον Άλιμο που μέχρι και σήμερα παραμένει ανεξιχνίαστη.
Ωστόσο, οι αστυνομικοί του Ανθρωποκτονιών φαίνεται πως έχουν συγκεντρώσει σημαντικά στοιχεία για τις κινήσεις των δραστών αλλά και για την ταυτότητα ενός που μετείχε στην ομάδα των εκτελεστών. Η χήρα του γνωστού δημοσιογράφου, Στάθα Αλεξανδροπούλου μίλησε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ για την άγρια δολοφονία του συζύγου της.
«Τον δολοφόνησαν γιατί δεν τους άρεσε αυτά που έγραφε και φοβήθηκαν ίσως αυτά που θα γράψει. Είναι ξεκάθαρο το γιατί δολοφόνησαν τον Γιώργο», δήλωσε η χήρα του Γιώργου Καραϊβάζ. Κι επεσήμανε ότι «θεωρώ δεδομένο ότι θα εξιχνιαστεί και του Γιώργου η δολοφονία, δίνω πίστη στους Έλληνες αξιωματικούς, το θεωρώ δεδομένο ότι θα εξιχνιαστεί».
“Θέλω τη ζωή μου πίσω θέλω να ουρλιάξω και όμως σιωπώ”
Η Στάθα Αλεξανδροπούλου -Καραϊβάζ, με αφορμή τη συμπλήρωση των δύο χρόνων, προχώρησε σε μία συγκλονιστική ανάρτηση στο προφίλ της στο Facebook.
«Σε λίγες ώρες συμπληρώνονται δυο χρόνια που μου λείπεις. Τι μου λείπει με ρωτούν όλοι. Μου λείπει η ζωή μου θέλω τη ζωή μου πίσω θέλω να ουρλιάξω και όμως σιωπώ. Έχω να σε ακούσω να μου μιλάς δυο χρόνια, ψάχνω να σε βρω μέσα στα σύννεφα, πάνω στα κύματα, μέσα από το καθετί και ναι Γιώργο μου συνεχίζω, γελάω, τραγουδάω, που βρίσκω τη δύναμη αναρωτιέμαι, πως ξυπνάω, και παω στο γραφείο, πως κοιμάμαι χωρίς την αγκαλιά σου.
Πως ζω χωρίς τα γλυκόλογα σου. Κι όμως μπορώ, αναρωτιέμαι εάν είμαι άνθρωπος ή ρομπότ, η απουσία σου είναι βασανιστική και λέω δεν μπορεί κάποιος μου κάνει φάρσα ένα κακόγουστο αστείο ότι ξαφνικά θα ανοίξεις την πόρτα και θα πεις ήρθα νανάκι μου. Μήπως βλέπω εφιάλτη αλλά μάλλον ο εφιάλτης είναι η καθημερινότητα μου, η παρέα μου, που ήρθε τόσο βίαια στη ζωή μου όσο απότομα χάθηκε ο ήλιος από τη ματιά μου, τόσο βίαια σκοτείνιασαν όλα γύρω μου και εγώ εδώ να περιμένω να ανατείλει πάλι να ξημερώσει αλλά μάταια.
Θυμάσαι το πουλάκι που κελαηδούσε στη βεράντα μας δεν ξαναήρθε σα να έφυγε και αυτό λίγες μέρες μετά από εσένα. Αναρωτιέμαι μερικές φορές εάν θα ξημερώσει πάλι για μένα, αν θα νιώσω αληθινή χαρά αν θα νιώσω άνθρωπος πάλι. Λένε και άλλοι ότι τους λείπεις και όταν το ακούω θέλω να φωνάξω δεν ξέρετε τι θα πει μου λείπει. Θέλω να σου γράψω ένα στιχάκι από ένα τραγούδι, (έλα λίγο μόνο για λίγο).
Μάταια σε ψάχνω δεν μπορώ να σε βρω πουθενά και συνεχίζω μόνη μου να προσπαθώ να βρω τα αχνάρια που άφησες. Σ’ αγαπώ και μου λείπεις και να σου πω κάτι δεν φέρθηκες καλά γιατί μου έλεγες αγάπη μου θα είμαστε μαζί για πάντα. Θυμάσαι όταν δεν ξυπνούσα από τη νάρκωση στο χειρουργείο που μου κρατούσες το χέρι και μου έλεγες θα τα καταφέρουμε, τόσα έχουμε περάσει θα περάσει και αυτό και είχες δικιο πέρασε.
Αυτό όμως Γιώργο μου δεν περνάει γιατί δεν περνάει γιατί δεν μπορείς να έρθεις πάλι σπίτι μας μου λείπεις σε θέλω δίπλα μου κοντά μου. Έφυγες νωρίς, έφυγες μόνος σου, μ άφησες, δεν είμαι, τόσο δυνατή και το ξέρεις, όμως τα καταφέρνω αλήθεια σου λέω προσπαθώ και τα καταφέρνω. Σ αγαπώ πολύ και μου λείπεις το νανάκι σου . Να πετάς ψηλά στους ουρανούς αγάπη μου και εάν βρεθείς με τον μπαμπά μου πες του ποσό τον αγαπούσα».
