Σε αυτόν τον κόσμο έχουμε ο ένας τον άλλον και θα πρέπει να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον. Η ενσυναίσθηση και η αλληλεγγύη δεν θα έπρεπε να αποτελούν δύο βαρύγδουπες λέξεις ή μια μόδα της εποχής. Θα έπρεπε να είναι τα εργαλεία κάθε ανθρώπου.
Η ικανότητα να μπορούμε να μπούμε στη θέση του άλλου, να καταλαβαίνουμε πώς νιώθει, να στεκόμαστε δίπλα του και να ακούμε και στη συνέχεια να βοηθάμε με όποιον τρόπο μπορούμε, θα έπρεπε να αποτελούν εφόδια μικρών και μεγάλων. Να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Οι έρευνες λένε πως ξεκινάμε να αναπτύσσουμε την ενσυναίσθηση πριν από τα 6 μας χρόνια, ενώ ασφαλώς εξελίσσεται καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Ένα παιδί με αναπτυγμένη ενσυναίσθηση θα δημιουργήσει πιο στενούς και καλούς φίλους ενώ μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα και εκείνους που δεν είναι φίλοι του, κατανοώντας τα κίνητρα και τα συναισθήματά τους.
Η ενσυναίσθηση μετατρέπεται τελικά τόσο σε ένα εργαλείο που κάνει καλύτερη τη ζωή του παιδιού όσο και σε ένα όπλο που το προστατεύει.
Παρακάτω θα βρείτε τρία βιβλία που μιλούν στα παιδιά για την ενσυναίσθηση, την αλληλεγγύη, τη φιλία μέσα από τρεις τρυφερές ιστορίες. Και τα τρία βιβλία είναι από τον Chris Naylor-Ballesteros με εκπληκτική εικονογράφηση.
Ένα παράξενο ζωάκι που έχει έρθει από πολύ μακριά εμφανίζεται σέρνοντας πίσω του μια μεγάλη βαλίτσα.
Μέσα στη βαλίτσα κουβαλάει τις αναμνήσεις και τα όνειρά του. Όλη του τη ζωούλα όπως την έζησε κι όπως ονειρεύεται να τη ζήσει. Και παρόλο που τα άλλα ζωάκια στην αρχή δεν καταλαβαίνουν, αργότερα αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση του, αρχίζουν να συναισθάνονται τη μοναξιά του, την αγωνία του, την ανάγκη του για ένα σπιτάκι, για μια αγκαλιά, για ένα φίλο.
Ένα βιβλίο που μαθαίνει στα παιδιά μας πως κανένας δεν είναι ξένος. Η Βαλίτσα βοηθά τα παιδιά να προσπαθούν να ακούν και να καταλαβαίνουν πραγματικά τους άλλους και επομένως να μπορούν να χτίζουν ουσιαστικές σχέσεις μαζί τους ή να απομακρύνονται όταν χρειάζεται.
Πέντε Δέκα Δεκαπέντε
Ο Μπερτ και ο Φραν είναι δύο πολύ καλοί φίλοι που αγαπημένο τους παιχνίδι είναι το κρυφτό.
Μόνο που… Ο Μπερτ νομίζει ότι βρίσκει τις καλύτερες κρυψώνες – αλλά όχι! Συνέχεια ο Φρανκ τον ξετρυπώνει…
Έτσι εκείνος κερδίζει κάθε φορά.
Σε κάθε παιχνίδι.
Κερδίζει πάντα.
Ο Μπερτ θέλει να τον κερδίσει -έστω και μια φορά. Αλλά ποτέ δεν τα καταφέρνει.
Τότε ο Φρανκ αρχίζει να κάνει μερικές υποχωρήσεις. Θέλει να δώσει στον φίλο του μια ευκαιρία. Θέλει να κερδίσει ο φίλος του διότι ξέρει πως αν αυτό δεν συμβεί ούτε μια φορά, ο Μπερτ θα στεναχωρηθεί πάρα πολύ.
Και ο Φραν μπορεί να αγαπάει το κρυφτό και να θέλει και αυτός να κερδίζει… αλλά αγαπάει τον φίλο του περισσότερο και θα κάνει τα πάντα για αυτόν. Για να τον δει χαρούμενο!
Ακόμη κι αν… τον αφήσει να τον κερδίσει. Γιατί τελικά, τι έχει περισσότερο σημασία; Μια ακόμα νίκη ή η χαρά να παίζεις με τον καλύτερό σου φίλο; Κι αν χάσεις μια φορά; Πόση αξία έχει τελικά;
Μια τρυφερή παιδική ιστορία για τη δύναμη της φιλίας και την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης.
Οι δύο φίλοι ξεκινούν για μια μεγάλη βόλτα με τα ποδήλατα. «Ίσια το τιμόνι», φωνάζει ο Φρανκ, αλλά ο Μπερτ οδηγεί συνεχώς ζιγκ ζαγκ, ώσπου…
ΟΥΠΣ! πέφτει κάτω.
Πώς θα καταφέρει ο Μπερτ να μάθει ποδήλατο; Ο Φρανκ έχει ένα έξυπνο σχέδιο και είναι σίγουρος… πολύ σίγουρος… ότι θα πετύχει!
Σε αυτήν την ιστορία, μέσα από την περιπέτεια των δύο φίλων Φρανκ και Μπερτ, είναι διάχυτη η υποστήριξη και η παρηγοριά σε μια φιλική σχέση. Οι δυο τους, ως ομάδα, ξεπερνούν τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν, παίρνοντας δύναμη ο ένας από τον άλλον και βρίσκοντας τις λύσεις από κοινού.
Photo cover:pixabay.com/Inactive account – ID 2147792/mother
Διαβάστε επίσης:
