41 χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι “Δρόμοι της Φωτιάς” οδήγησαν τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στο… Όσκαρ. Η σημερινή μέρα, το 1982 υπήρξε σημαντική – αν όχι η σημαντικότερη – για τον κορυφαίο Έλληνα συνθέτη.
Ανήμερα των γενεθλίων του (29/3), ο Vangelis έζησε την κορυφαία στιγμή της καριέρας του, κατακτώντας το Όσκαρ Μουσικής για την ταινία, “Οι Δρόμοι της Φωτιάς”. Η 55η Τελετή των βραβείων Όσκαρ έχει χρώμα ελληνικό, με την ταινία του Χιού Χάντσον να φεύγει με τέσσερα αγαλματίδια από επτά συνολικά υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων το σημαντικότερο βραβείο της βραδιάς, αυτό της “καλύτερης ταινίας”, αλλά και αυτό της “καλύτερης πρωτότυπης μουσικής επένδυσης” με νικητή τον δικό μας, Vangelis. Ο ίδιος ήταν απών από την τελετή απονομής, ενώ τη βράβευσή του ανακοίνωσαν η Κάθλιν Τέρνερ και ο Γουίλιαμ Χαρτ.
Η παγκόσμια μουσική σκηνή υποκλίνεται στον Έλληνα δημιουργό και τις απίστευτες μελωδίες του. Σε συνέντευξη που είχε δώσει μετά την κατάκτηση του Όσκαρ, ο Παπαθανασίου δηλώνει πως δεν ξαφνιάστηκε για τη νίκη του, παρά το γεγονός ότι ήξερε καλά πως οι μουσικές του δεν ήταν με… προδιαγραφές βραβείου. Αλλά να που διαψεύστηκε.
“Δεν ξαφνιάστηκα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το περίμενα. Η προηγούμενη βραδιά μου πέρασε όπως όλες τις βραδιές, χωρίς καμία ιδιαίτερη αγωνία, γιατί ξέρω πάρα πολύ καλά ότι συνήθως δεν είμαι από τους μουσικούς που βραβεύονται, αφού η δουλειά μου δεν είναι γραμμένη με προδιαγραφές βραβείων. Γράφω χωρίς ποτέ να υπολογίζω ότι αυτό που κάνω μπορεί να έχει και κάτι άλλο εκτός από την προσωπική μου επαφή με τη μουσική. Τίποτα δεν θα αλλάξει στη ζωή μου, θα είμαι ο ίδιος άνθρωπος, θα έχω τις ίδιες συνήθειες, θα ζω στο ίδιο σπίτι μόνο που θα έχω και ένα Όσκαρ”, είχε πει.
Βέβαια, μετά τα Όσκαρ, οι μουσικές του Vangelis – μέχρι και τον θάνατό του τον περασμένο Μάιο – ταξίδεψαν ακόμη και στα…πέρατα του σύμπαντος. Το έργο του “Μυθωδία” επελέγη από τη NASA ως η επίσημη μουσική για την αποστολή της, 2001 Οδύσσεια στον Άρη. Μία μεγάλη επαγγελματική επιτυχία, αλλά κι ένας προσωπικός θρίαμβος και ανταμοιβή, μιας και από παιδί, ο Έλληνας συνθέτης ενθουσιαζόταν με την εξερεύνηση του διαστήματος. Και μπορεί να μην κατάφερε να ταξιδέψει ο ίδιος, ταξίδεψε όμως η μουσική του.
Δρόμοι της Φωτιάς: Η αληθινή ιστορία πίσω από την ταινία
Η ταινία του Χιου Χάτσον, θεωρείται μία από τις κορυφαίες ταινίες με αθλητικό περιεχόμενο. Είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία δύο Βρετανών ερασιτεχνών δρομέων, που έχουν βάλει στόχο να κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924.
Πρόκειται για τον εβραϊκής καταγωγής Άγγλο Χάρολντ Έιμπραμς, που βιώνει τον κρυφό ρατσισμό των συμπατριωτών του και επιθυμεί τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς, προκειμένου να πάρει το αίμα του πίσω, και τον Σκωτσέζο θεολόγο Έρικ Λίντελ, που είναι από τη φύση του γρήγορος και θέλει να τιμήσει το Θεό για το χάρισμα που του δώρισε. Τελικά και οι δύο αθλητές θα πετύχουν τον στόχο τους: ο μεν Έιμπραμς θα κερδίσει τα 100 μ., ο δε Λίντελ τα 400 μ.
Η ιδέα για την ταινία ανήκε στον παραγωγό Ντέιβιντ Πάτναμ, ο οποίος διάβασε ένα βιβλίο με την ιστορία του Έρικ Λίντελ το 1977. Ο σεναριογράφος Κόλιν Γουέλαντ ανέλαβε να γράψει το σενάριο μετά από εκτεταμένη έρευνα, που κράτησε σχεδόν δύο χρόνια, έχοντας την ατυχία να μην προλάβει στη ζωή τον Έιμπραμς, που πέθανε τον Ιανουάριο του 1978. Ο Πάτναμ ανέθεσε τη σκηνοθεσία της ταινίας στον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη διαφημιστικών ταινιών και ντοκιμαντέρ Χιου Χάτσον, ο οποίος δεν είχε ξαναγυρίσει ταινία μυθοπλασίας.
Ο Χάτσον και ο Πάτναμ για τους δύο βασικούς ρόλους της ταινίας ήθελαν νέους και άφθαρτους ηθοποιούς και τους βρήκαν στα πρόσωπα των Μπεν Κρος (Χάρολντ Έιμπραμς) και Ίαν Τσάρλσον (Έρικ Λίντελ), δύο κατεξοχήν θεατρικών ηθοποιών.
Η Οσκαρική μουσική του Vangelis
Σημαντικό ρόλο στην ταινία παίζει η μουσική, που έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Παρόλο που η ταινία αναφέρεται στη δεκαετία του ‘20, ο Vangelis χρησιμοποίησε ηλεκτρονικούς ήχους της δεκαετίας του ‘80.
Ήταν ένα τόλμημα που απέδωσε, γιατί στις ταινίες εποχής συνηθιζόταν να γράφεται συμφωνική μουσική. Ιδιαίτερα η μουσική των τίτλων έναρξης θεωρείται από τις κορυφαίες και δημοφιλέστερες στιγμές στην ιστορία της κινηματογραφικής μουσικής και έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε ταινίες και τηλεοπτικά σόου.
Ο Έλληνας συνθέτης ήταν γνωστός και με τους δύο συντελεστές της ταινίας. Με τον Χάτσον είχε συνεργασθεί σε διαφημιστικά και ντοκιμαντέρ, ενώ ο Πάτναμ είχε χρησιμοποιήσει κομμάτια του στην ταινία του Άλαν Πάρκερ Το Εξπρές του Μεσονυχτίου, στην οποία ήταν παραγωγός.
Με πληροφορίες από sansimera
