Η Αντελίν Βιρτζίνια Στήβεν που έμελλε να γίνει γνωστή στην παγκόσμια λογοτεχνία ως Βιρτζίνια Γουλφ, γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 25 Ιανουαρίου του 1882. Γονείς ήταν ο Σερ Λέσλι Στήβεν και η Τζούλια Πρίνσεπ Τζάκσον και η ίδια μεγάλωσε σε μία ευκατάσταση οικογένεια της καλής κοινωνίας.
Και οι δύο γονείς της είχαν παιδιά από τους προηγούμενους γάμους τους, με την “ετερόκλητη” οικογένεια να κινείται στους αριστοκρατικούς κύκλους και να προσφέρει στα παιδιά όλες τις ανέσεις και τη μόρφωση που χρειάζονταν. Ακόμη και η Βιρτζίνια έλαβε καλή μόρφωση, κάτι που τα χρόνια εκείνα δεν ήταν συνηθισμένο για τα κορίτσια.
Αυτό ήταν το καλό προφίλ της οικογένειας. Γιατί όταν έκλειναν οι πόρτες, ξεκινούσε για τη μικρή Βιρτζίνια η δική της η κόλαση, την οποία για χρόνια κράτησε ως ένα ανομολόγητο μυστικό που κατασπάραζε την παιδική της ψυχή, αφήνοντας της βαθιά τραύματα που δεν επουλώθηκαν ποτέ, ενώ διατάραξαν την ψυχική της υγείας.
Η αρχή έγινε μόλις στα 6 της χρόνια, όταν ο κατά 15 χρόνια, μεγαλύτερος αδελφός της, Τζορτζ από τον πρώτο γάμο της μητέρας της, ξεκίνησε να την κακοποιεί σεξουαλικά. “Το σπάσιμο του υμένα, ακόμα τρέμω από ντροπή, όταν θυμάμαι τον ετεροθαλή αδερφό μου να με τοποθετεί στο περβάζι του παραθύρου και να εξερευνά τα γεννητικά μου όργανα. Ήμουν περίπου 6 χρονών”, έγραψε η ίδια πολλά χρόνια αργότερα για την τραυματική της εμπειρία.
Εφτά χρόνια μετά, η μητέρα της πεθαίνει ξαφνικά από γρίπη το 1895 όταν η συγγραφέας ήταν 13 χρόνων. Η ξαφνική απώλεια προκαλεί την πρώτη νευρική της κατάρρευση. Και κάπου εκεί ο εφιάλτης παίρνει ακόμη πιο δραματικές διαστάσεις. Ο δεύτερος ετεροθαλής α αδελφός της, Τζέραντ, επίσης από τον πρώτο γάμο της μητέρας της ξεκινάει να την κακοποιεί σεξουαλικά κι εκείνος. Η Βιρτζίνια ζει μια κόλαση που δεν έχει επιστροφή. Φοβάται και ντρέπεται να ομολογήσει όσα εφιαλτικά ζει.
Όμως, το δράμα της δεν σταματά εδώ. Δύο χρόνια μετά πεθαίνει η ετεροθαλής αδερφή της Στέλλα, ενώ ο θάνατος του πατέρα της το 1904 από καρκίνο στο στομάχι πυροδοτεί τη δεύτερη μεγάλη νευρική κατάρρευση. Τότε, ήταν που κάνει την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας, πηδώντας από το παράθυρο του σπιτιού του.
Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια, για να βρει η Βιρτζίνια Γουλφ τη δύναμη να μιλήσει ανοιχτά για την κόλαση που ζούσε και που είχε τσακίσει την ψυχική της υγεία. Στα απομνημόνευματά της έγραφε: “Θυμάμαι ότι αγανακτούσα, δεν μου άρεσε — ποια είναι η λέξη για τόσο χαζό και ανάμεικτο συναίσθημα; Πρέπει να ήταν δυνατό, αφού το θυμάμαι ακόμα.”
Μετά την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας της στα 22, η Γουλφ νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί διαγνώστηκε ως «νευρασθενής», ενώ σήμερα οι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι πιο πιθανό να έπασχε από διπολική διαταραχή.
Στο διάβασμα και το γράψιμο, η Βιρτζίνια Γουλφ βρήκε μια διέξοδο από όσα τη βασάνιζαν. Εκεί, έπλασε έναν κόσμο διαφορετικό και καλύτερο από εκείνον που ζούσε στην πραγματική της ζωή. Και παρά το γεγονός ότι οι επαναλαμβανόμενες διανοητικές διαταραχές είχαν επιπτώσεις στην κοινωνική ζωή της, οι λογοτεχνικές δυνατότητές της δεν επηρεάστηκαν.
Στις 10 Αυγούστου του 1912, η Βιρτζίνια παντρεύεται τον Λέοναρντ Γουλφ, μέλος της Ομάδας του Μπλουμσπμέρι και φίλος του αδελφού της, Τόμπυ από τα φοιτητικά του χρόνια. Ο Λέοναρντ αν και η Βιρτζίνια του είχε εξομολογηθεί την κατάσταση της υγείας της, αλλά και την ανικανότητά της να ανταποκριθεί στο σεξουαλικό του πάθος, εκείνος δεν επηρεάστηκε. Αντίθετα, ήταν απόλυτα σίγουρος για τον γάμο τους.
Με τον Γουλφ έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής της. Ωστόσο, δεν απέκτησαν ποτέ παιδί. Αν και λάτρευε τα παιδιά της αδερφής της και ήθελε να αποκτήσει μια μέρα και δικά της, οι συνεχόμενοι νευρικοί κλονισμοί της την εμπόδισαν να βιώσει τη μητρότητα.
«Δεν πρόκειται να κάνουμε μωρό, αλλά θέλουμε να κάνουμε», έγραψε στο ημερολόγιό της. Σε μια επιστολή του 1926, ανέφερε: «Λίγο περισσότερη αυτοκυριαρχία από την πλευρά μου, και μπορεί να είχαμε ένα αγόρι 12 ετών, ένα κορίτσι 10 ετών».
Στις 28 Μαρτίου του 1941, στα 59 της, η Βιρτζίνια Γουλφ έβαλε τέλος στη ζωή της. Μία ζωή που τα είχε όλα….
