Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που γεννήθηκα. Δεν χρειάζεται λοιπόν να υπογραμμίσω την αυτονόητη συναισθηματική εξάρτηση που έχω μαζί της.
Ωστόσο, δεν μπορώ να κρύψω την οργή μου για το θέμα της στάθμευσης της πόλης, η οποία διαθέτει το πιο ακριβό πάρκινγκ στην Ελλάδα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει τέτοιο θέμα λειτουργίας που είσαι όμηρος όλη την ημέρα.
Αν ο κύριος Ζέρβας ονειρεύεται να ξαναβγεί δήμαρχος, θα πρέπει να τακτοποιήσει το θέμα αυτό. Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος, αν έχεις πληρώσει στο περίπτερο και δεν έχει ενημερωθεί για τους χι ψι λόγους το σύστημα, κάτι έχει το ίντερνετ και δεν πηγαίνει η εντολή, σε έχουν γράψει.
Δύο φορές πληρωμένο ticket και για 1,5 λεπτό που χρειάζεται προκειμένου να γίνει όλη η διαδικασία, με είχαν γράψει. Που είχα το αυτοκίνητο μία ολόκληρη εβδομάδα στο ίδιο σημείο και πληρώνω ανά 4 ώρες το ticket. Για να στο ακυρώσουν, δε, θέλει ολόκληρη διαδικασία σαν να ακυρώνεις διαβατήριο ή ταυτότητα. Για τέτοια γραφειοκρατική διαδικασία, χωρίς καν να υπολογίζουν τον χρόνο του πολίτη, τον χρόνο που χάνει από τη δουλειά του.
Η δημοτική αστυνομία της Θεσσαλονίκης λειτουργεί σαν “τιμωρός”, επειδή μπήκες στην πόλη. Σε τιμωρεί. Για 1,5 λεπτό. Οι ιδιοκτήτες περιπτέρων που έχω μιλήσει – με περισσότερους από δέκα – μου είπαν αυτό ακριβώς: πως έρχονται πολίτες που ζουν στην πόλη ή τουρίστες και είναι έξαλλοι γιατί τη μία δε δουλεύει το σύστημα ή γιατί την άλλη πέφτει το σύστημα. Και αυτοί είναι δίπλα. Ανά πέντε λεπτά υπάρχει κάποιος που πηγαίνει και γράφει. Ο κόσμος είναι έξαλλος. Και οι κάτοικοι και οι τουρίστες.
Είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει. Η πόλη εάλω σε ιδιωτικούς φορείς. Η Θεσσαλονίκη διαθέτει ένα πανάκριβο πάρκινγκ. Είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό της Αθήνας! Θα ήθελα λοιπόν να μας απαντήσει ο δήμαρχος κ. Ζέρβας, για ποιόν λόγο πληρώνουμε τόσο πανάκριβο αντίτιμο. Και εντάξει, να πληρώνουμε, αλλά όχι και σχεδόν 2 ευρώ την ώρα για parking στο δρόμο! Ωστόσο αυτό μπορεί να εξηγείται, από το γεγονός ότι τη διαχείριση του ελέγχου της στάθμευσης, την έχει παραχωρήσει η δημοτική αρχή, σε μια ιδιωτική εταιρεία μεγάλου ομίλου. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο, η πόλη δείχνει το πιο αφιλόξενο της πρόσωπο.
Η δημοτική αστυνομία κάνει ο, τι μπορεί για να υπενθυμίσει στους επισκέπτες να μην ξανάρθουν σε αυτή την πόλη. Διαθέτει ένα σύστημα μη λειτουργικό. Γιατί δεν μπορείς να αγοράσεις ένα ticket για όλη την ημέρα. Κάθε τέσσερις ώρες πρέπει να πηγαίνεις σαν τον τρελό να βγάζεις καινούριο, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν ημερήσιο.
Η μόνιμη δικαιολογία του δήμαρχου είναι πως το θέμα με τη στάθμευση δεν είναι δικό του, αλλά έγινε επί ημερών Γιάννη Μπουτάρη. Αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Γιατί όταν παραλαμβάνεις μία ελαττωματική υπηρεσία και είσαι ένας δήμαρχος που αγαπάς την πόλη και θέλεις να κάνεις τα καλύτερα γι’ αυτήν, φροντίζεις να το επιλύσεις, δεν το αφήνεις να διαιωνίζεται. Η μόνιμη δικαιολογία που έχουν οι περί τον δήμαρχο, αλλά και ο ίδιος, είναι ότι έτσι το παραλάβανε. Κλασική ελληνική αντίδραση πολιτικού. Όταν κάτι δεν λειτουργεί σε αυτή τη χώρα, η κλασική απάντηση- δικαιολογία είναι ότι εμείς έτσι τα βρήκαμε. Αλλά δε λένε γιατί δεν κάνουν κάτι για να το αλλάξουν, ώστε να κάνουν τη ζωή των πολιτών καλύτερη.
Για να μην πούμε πως το πανάκριβο πάρκινγκ είναι αντιστρόφως ανάλογο με την πολύ βρώμικη πόλη. Οι κάδοι, οι δρόμοι… Οι άνθρωποι που πρέπει να καθαρίσουν την πόλη είναι άφαντοι, η εμφάνισή τους είναι σπάνια. Η δημοτική αστυνομία όμως, είναι πάνω στα δέντρα και πίσω από τα περίπτερα.
Πήγα στις 9 το πρωί, πριν φύγω από την πόλη που γεννήθηκα, για να δείξω τα αντίγραφα από τις πληρωμές, γιατί τα είχα πληρώσει όλα, δεν ήταν απλήρωτο το πάρκινγκ. Η συμπεριφορά τους ήταν απερίγραπτη. Ήταν τρομερά αλαζονικοί, τρομερά κακοπροαίρετοι. Με αντιμετώπισαν σαν να ήμουν ύποπτη αδικήματος. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Στον εισαγγελέα να πήγαινα, θα είχα πιο νορμάλ και ανθρώπινη – ας πούμε – αντιμετώπιση.
Και μάλλον δεν είναι τυχαίο που δεν υπάρχει κάτοικος της Θεσσαλονίκης και να μην είναι έξαλλος με τη δημοτική αστυνομία. Μετά την επίσκεψή μου στα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, έκανα μια βόλτα στο κέντρο της πόλης λόγω δουλειάς κι έκανα μία έρευνα. Είπα σε πάνω από 30 καταστηματάρχες του κέντρου την εμπειρία που έζησα.
Και ούτε ένας δεν βρέθηκε να υποστηρίξει τον δήμαρχο. Ήταν όλοι έξαλλοι. Επαγγελματίες που μένουν έξω από το κέντρο κι έρχονται με τα αυτοκίνητά τους πληρώνουν καθημερινά το ασύμφορο κόστος της στάθμευσης.
Και, όπως μου έλεγαν, αντί να είναι στις γωνίες οι καθαριστές και να καθαρίζουν τους δρόμους που είναι πιο βρώμικοι από ποτέ, ειδικά του κέντρου, υπάρχουν οι άνθρωποι που περιμένουν ανά μισή ώρα για να κόψουν τις κλήσεις αν κάποιος δεν έχει πληρώσει τη στάθμευση. Αυτό μου είπαν όλοι: έπρεπε να είχαν καθαριστές. Όλοι είναι αρνητικοί σε αυτή την “ομηρία”. Ακόμη και οι κάτοικοι αισθάνονται πως είναι “όμηροι” της δημοτικής αστυνομίας.
Εγώ ξέρω ότι έμεινα έξι μέρες στην πόλη μου, πλήρωνα κάθε μέρα όλη την ημέρα το αντίτιμο της στάθμευσης και δέχτηκα δύο κλήσεις από λάθος του ηλεκτρονικού συστήματος. Αυτή, λοιπόν, είναι η τιμωρία από τον Δήμο που ήρθα στην πόλη μου.
Ενόψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, ο κύριος Ζέρβας καλά θα κάνει να πάψει να ψάχνει για επικοινωνιακά τρικ και να λύσει το θέμα της στάθμευσης στην πόλη.
