ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΤΑΝ η καλύτερη ιδέα να κάνω πρόταση γάμου στην Ορελί ειδικά την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Αφενός, η γυναίκα που αγαπώ είναι μεν βαθιά μέσα της ρομαντική, αλλά απεχθάνεται τα κλισέ. Αφετέρου, είναι μαγείρισσα. Κι αυτό σημαίνει ότι τις μέρες που οι φυσιολογικοί άνθρωποι βγαίνουν για να γιορτάσουν εκείνη πνίγεται στη δουλειά.
Το πρωί πηγαίνει να ψωνίσει στην αγορά και το απόγευμα το περνά στην κουζίνα με τον συνήθως κακόκεφο αρχιμάγειρα Ζακί Μπερτόν ετοιμάζοντας όλα τα υπέροχα φαγητά που φιγουράρουν γραμμένα στο χέρι στον πίνακα που κρέμεται στο εστιατόριό της. Το βράδυ πάλι πρέπει να είναι παρούσα για τους πελάτες της, πηγαίνει αυτοπροσώπως στα τραπέζια για να ρωτήσει αν το αρνί με λεβάντα και κανέλα τούς άρεσε ή αν θέλουν για επιδόρπιο κρεμ μπριλέ. To Le Temps des Cerises βρίσκεται στην οδό Πρενσές, ένα στενοσόκακο ανάμεσα στην εκκλησία του Αγίου Σουλπικίου και την εκκλησία Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε.
Το εστιατόριο έχει το μέγεθος σαλονιού, με σκούρα ξύλινα έπιπλα και ασπροκόκκινα καρό τραπεζομάντιλα, και πριν από δυο χρόνια το ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα – όπως και την ιδιοκτήτριά του, την καπριτσιόζα Ορελί Μπρεντέν.
Από τον Δεκέμβρη ήδη κουβαλούσα πάνω μου το χρυσό δαχτυλίδι με τα τρία μικρά αστεράκια από διαμάντι
που είχα ανακαλύψει στη βιτρίνα ενός ονειρεμένου παλαιοπωλείου στην οδό Γκρενέλ. Μόλις είδα αυτό το παλιό δαχτυλίδι αρραβώνων που βρισκόταν μέσα σ’ ένα σκούρο μπλε μεταξένιο κουτάκι ήξερα ότι θα άρεσε στην
Ορελί. «Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο δαχτυλίδι. Πρόκειται για κειμήλιο» είπε ο αντικέρ και σήκωσε σε ένδειξη αναγνώρισης τα φρύδια, κι έτσι εγώ έφυγα από το μικρό κατάστημα πολύ ευδιάθετος. Όμως, όπως συμβαίνει καμιά φορά, ως τώρα δεν είχε βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία να το δώσω στη γυναίκα της καρδιάς μου. Ή εγώ είχα
φερθεί σαν βλάκας.
Αμέτρητα χειρόγραφα έχουν παρελάσει από το γραφείο μου, χειρόγραφα στα οποία ένας άντρας χαρίζει
στο τέλος σε μια γυναίκα ένα δαχτυλίδι και της κάνει την επίμαχη ερώτηση. Σε ένα καλαίσθητο ρεστοράν βρίσκεται άξαφνα, σαν βαλμένο εκεί από χέρι μαγικό, ένα πολλά υποσχόμενο κουτάκι σ’ έναν ασημένιο δίσκο, που
η εκλεκτή της καρδιάς του κυρίου το ανοίγει με μάτια που λάμπουν. Ορισμένοι βάζουν το δαχτυλίδι των αρραβώνων και στο ποτήρι της σαμπάνιας, που στη χειρότερη όλων των εκδοχών μπορεί να οδηγήσει σε μια εσπευσμένη επίσκεψη στα επείγοντα.
Απόσπασμα
Συγγραφέας Barreau Nicolas
Photo cover:pixabay.com/PhotoMIX-Company/heart
Διαβάστε επίσης:
