Η Μισέλ Φάιφερ είναι μία από τις καταξιωμένες ηθοποιούς του Χόλιγουντ, που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη “Μέκκα του κινηματογράφου”, μέσα από κάποιους χαρακτηριστικούς ρόλους. Ωστόσο, ο δρόμος προς την κορυφή δεν ήταν εύκολος και το ξεκίνημά της μπορεί να έγινε με έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο Grease 2 το 1982, όμως, το σίκουελ εκείνο στέφθηκε με αποτυχία, καθώς η σκιά της πρώτης ταινίας με τους Τζον Τραβόλτα και Ολίβια Νιούτον Τζον είχε πέσει… βαριά.
Το επόμενο διάστημα ήταν δύσκολο για τη νεαρή και όμορφη ηθοποιό. Όπως είχε δηλώσει ο τότε ατζέντης της, κανείς δεν ήθελε να την προσλάβει, με αποτέλεσμα η Μισέλ Φάιφερ να δυσκολεύεται να βρει δουλειά. Έτσι, όταν ο Brian De Palma άρχισε να ψάχνει την ηθοποιό για να υποδυθεί στον Σημαδεμένο, την Elvira Hancock, την τοξικομανή τρόπαιο σύζυγο του Τόνι Μοντάνα τον οποίο υποδύθηκε ο Αλ Πατσίνο, αρνήθηκε να παρακολουθήσει την Φάιφερ σε οντισιόν. Ωστόσο, ήταν ο παραγωγός, Μάρτιν Μπρέγκμαν εκείνος που επέμεινε να περάσει η ηθοποιός για μια δοκιμαστική διαδικασία και τελικά κέρδισε τον ρόλο.
Η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους το 1983 και αυτή τη φορά η Μισέλ κατέπληξε κοινό και κριτικούς. Οι μετοχές της έκαναν απανωτά limits up και η ανερχόμενη 23χρονη τότε ηθοποιός είδε τον δρόμο προς την κορυφή να ανοίγει για εκείνη, αφήνοντας πίσω της τις δύσκολες ημέρες. Μάλιστα, τα επόμενα χρόνια και κυρίως τη δεκαετία του ’90, θεωρείτο μία από τις πιο κερδοφόρες σταρ του Χόλιγουντ, ενώ κέρδισε τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ και λαμβάνοντας Χρυσή Σφαίρα και BAFTA.
Εννοείται πως ο Μπρέγκμαν ένιωθε απόλυτα δικαιωμένος για την επιμονή του στο πρόσωπο της Φάιφερ για τον ρόλο, ο οποίος αρχικά προοριζόταν για την Γκλεν Κλόουζ. Ενώ έπεσε έξω και ο Αλ Πατσίνο, ο οποίος πίστευε ότι η Μισέλ δεν ταίριαζε στον συγκεκριμένο ρόλο. «Ανησυχούσε που δεν έδειχνε σωστά. Δεν ταίριαζε στην εικόνα της Ελβίρας που είχε στο μυαλό του. Αλλά έκανε λάθος», είχε αναφέρει ο Μπρέγκμαν για τις ενστάσεις του Αλ Πατσίνο.
Η Μισέλ Φάιφερ μελέτησε σε βάθος τον ρόλο της Elvira, καθώς μέσα από αυτόν ήθελε να κάνει τη δική της φεμινιστική δήωση ενάντια στην αντικειμενοποίηση της γυναίκας. «Μερικές φορές, όμως, παίζοντας ένα αντικείμενο μπορείς πραγματικά να πεις περισσότερα για την αντικειμενοποίηση των γυναικών παρά αν παίζεις κάποιον με δύναμη. Ήταν ένα στολίδι, σαν μια άλλη Rolls-Royce ή κάτι τέτοιο, και για τους δύο άντρες με τους οποίους ήταν. Ένιωσα ότι παίζοντας κάτι που αντικατοπτρίζει τη ζωή κάποιου με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσα να κάνω ένα είδος φεμινιστικής δήλωσης», έχει δηλώσει για τον ρόλο της και ποια ήταν η δική της οπτική.
Πριν λίγα χρόνια, η ηθοποιός είχε παραχωρήσει μία συνέντευξη στον σκηνοθέτη Ντάρεν Αρονόφσκι που είχε αναλάβει χρέη δημοσιογράφου για λογαριασμό του Interview Magazine και είχε προκαλέσει έκπληξη, όταν εξομολογήθηκε πως είχε περάσει δύσκολα στην ταινία που εκτόξευσε την καριέρα της. Μάλιστα, είχε παραδεχτεί πως όταν επέστρεφε σπίτι της έπεφτε στο κρεβάτι και έκλαιγε με λυγμούς.
Τα γυρίσματα κράτησαν έξι μήνες και όπως είχε πει: “Εγώ και η Μαίρη Ελίζαμπεθ Μαστραντόνιο (η ηθοποιός που ενσάρκωσε στη μεγάλη οθόνη την αδελφή του Τόνι Μοντάνα) είμασταν οι μοναδικές γυναίκες σε ένα πραγματικό αντρικό κλαμπ.. Ήμουν τρομοκρατημένη”.
Η 23χρονη τότε Μισέλ δεν περίμενε ότι η ταινία θα είχε τόση σημασία για τη ζωή και την καριέρα της, ήταν μάλιστα πεπεισμένη ότι ο ρόλος θα ζημίωνε την καριέρα της. Αλλά έκανε κι εκείνη λάθος.
“Τόσο η φύση της συναισθηματικής σχέσης που είχα με τον Τόνι Μοντάνα, όσο και η ντροπή που ένιωθα για τον χαρακτήρα που ενσάρκωνα, με έκαναν να γυρίζω στο σπίτι με δάκρυα” είχε αποκαλύψει.
Ωστόσο, αν και δυσκολεύτηκε να ενσωματωθεί στην ομάδα των υπολοίπων ηθοποιών, στο τέλος τα κατάφερε. Και όπως είχε εξηγήσει στον Αρονόφκσι: “Τα κατάφερα γιατί είμαι survivor. Είμαι πεισματάρα”.
Αυτό πάντως που κρατάμε από την ιστορία, είναι πώς πίσω ένα ρόλος που σημάδεψε την καριέρα της θετικά, είχε σημαδέψει αρνητικά τον ψυχικό της κόσμο.
