Η ταινία «Fabelmans» με τις επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ, είναι η αφήγηση των παιδικών χρόνων του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο ίδιος είναι υποψήφιος για το Όσκαρ σκηνοθεσίας και σύμφωνα με τα προγνωστικά, είναι και το μεγάλο φαβορί για να επιστρέψει στο σπίτι του με το τέταρτο αγαλματίδιο που θα έρθει να προστεθεί στη συλλογή του. Αλλά για τον “μάγο του κινηματογράφου”, το Όσκαρ δεν είναι το μεγάλο ζητούμενο.

Το «Fabelmans» είναι για εκείνον η δική του ιστορία και ίσως και μία “λύτρωση” από όσα τον πόνεσαν πολύ, μέσα από τη θεραπευτική δύναμη του σινεμά. Γιατί πίσω από την απόφαση να γυρίσει την ταινία, κρύβεται ένα οικογενειακό σκάνδαλο που άλλαξε τη ζωή του για πάντα.

Όταν απαθανάτισε τη μητέρα του να φλερτάρει με τον κολλητό του πατέρα του

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ ήταν μόλις 16 ετών όταν άθελά του ανακάλυψε ότι η μητέρα του είχε εξωσυζυγική σχέση με τον καλύτερο φίλο του πατέρα του. Είχαν πάει οικογενειακώς διακοπές, σε κάμπινγκ. Ο ίδιος, οι τρεις μικρότερες αδελφές του, ο πατέρας του, Αρνολντ, η μητέρα του, Λία, και ο Μπέρνι, ο καλύτερος φίλος του πατέρα του. Ο Σπίλμπεργκ είχε από μικρός πάθος με ό,τι έχει να κάνει με το σινεμά και την παραγωγή ταινιών, επομένως ακόμα και έφηβος κατέγραφε τα πάντα σε μια Super 8 φωτογραφική μηχανή.

Τότε ήταν που απαθανάτισε μια στιγμή φλερτ μεταξύ της μητέρας του, Λία, και του καλύτερου φίλου του πατέρα του, Μπέρνι. Ήταν η στιγμή που άλλαξε τη ζωή του, για πάντα. «Αυτό που ήταν περίεργο, είναι ότι ενώ είδα τα πάντα με τα ίδια μου τα μάτια, το πίστεψα μόνο όταν είδα ένα καρέ από τη σκηνή αυτή, στη μηχανή του μοντάζ μου», εξομολογείται στη συνέντευξή του στους στους «Times».

Μάλιστα, στη συνέχεια η μητέρα του χώρισε με τον πατέρα του, το 1966 και παντρεύτηκε τον κολλητό του. Ο πατέρας του επωμίστηκε όλη την ευθύνη για το διαζύγιο, προφανώς για να προστατεύσει την εικόνα της πρώην συζύγου του ως μητέρας στα μάτια των παιδιών της. Όμως, ο έφηβος Στίβεν γνώριζε ποια πραγματικά ήταν η αλήθεια και η αιτία του χωρισμού των γονιών του, με αποτέλεσμα να αποξενωθεί από τον πατέρα του. Σήμερα, όμως, στα 76 του χρόνια θυμάται με δέος τη “θυσία” του πατέρα του.

«Η πρώτη ταινία που έκανα εκείνο το καλοκαίρι άλλαξε τη σχέση μου με τους γονείς μου, ειδικά με τη μητέρα μου. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο έμαθα για την εξωσυζυγική σχέση της. Μετά από αυτό, δεν την έβλεπα πια ως γονιό. Την είδα, πρώτη φορά, ως άνθρωπο, με όλα τα τρωτά σημεία που έβλεπα στον εαυτό μου. Μακάρι να μπορούσα να είχα άλλα δέκα χρόνια, βλέποντας τη μαμά μου ως μητέρα, αλλά αυτό το μυστικό μας έφερε κοντά. Ήμουν τόσο κοντά με τη μητέρα μου, όσο με κανέναν άλλο», «Συνειδητοποίησα τη δύναμη του κινηματογράφου πολύ μικρός», εξομολογείται στον δημοσιογράφο Τζόναθαν Ντιν των Times.

Η απόφαση να γυρίσει το «The Fabelmans»

Γιατί, όμως, ονόμασε την ταινία «The Fabelmans»; Όπως χαρακτηριστικά λέει, όλες οι ταινίες του μοιάζουν με τους μύθους του Αισώπου: Χρησιμοποιεί ταπεινά περιστατικά για να διδάξει μεγάλες αλήθειες και αφού αφηγείται μια ιστορία, προσθέτει σε αυτήν μια συμβουλή, ένα ηθικό δίδαγμα. Παράλληλα, η συγκεκριμένη ταινία προσέφερε και στον ίδιο μεγάλη χαρά, γιατί είναι λες και παρακολουθεί, όπως λέει, τα χρόνια της νιότης του, να ξετυλίγονται στη μεγάλη οθόνη.

Βέβαια, ο Σπίλμπεργκ έχει αλλάξει τα ονόματα, αλλά όλη η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά. Ο νεαρός Σπίλμπεργκ, για παράδειγμα, στην ταινία ονομάζεται Σάμι. “Η μητέρα μου συνήθιζε να μου λέει: «Πότε θα διηγηθείς την ιστορία μας;» «Τελικά, έδωσα πολύ υλικό!»”, λέει χαμογελώντας ο Σπίλμπεργκ. Άραγε είχε κατά νου κάποια στιγμή να κάνει μια αυτοβιογραφική ταινία; «Δεν ήταν ποτέ μέρος ενός σχεδίου, γιατί δεν είχα ποτέ σχέδιο καριέρας», απαντά.

«Ωστόσο, πάντα με πονούσε όταν έπρεπε να μιλήσω δημόσια για θέματα τα οποία μέχρι τότε ήταν μόνο στην ιδιωτική σφαίρα. Η στιγμή ήρθε στην καραντίνα, καθώς είχα άφθονο ελεύθερο χρόνο. Ήταν μια καλή στιγμή για να μαζέψω αναμνήσεις. Επίσης, μόλις είχα χάσει τη μητέρα μου», προσθέτει.

Η μητέρα του, Λία, πέθανε το 2017 και ο πατέρας του, Αρνολντ, το 2020. Ο σκηνοθέτης λέει ότι ο πατέρας του θα δίσταζε να δημοσιοποιήσει αυτές τις ιστορίες, αλλά ήταν κυρίως εκείνος που είχε πονέσει για τον χωρισμό και –εκείνα τα χρόνια– το διαζύγιο ήταν ακόμη νωπό. Δεν διστάζει ακόμη να παραδεχτεί τη συγκίνηση που ένιωσε όταν οι αδελφές του τού είπαν ότι οι Fabelmans «τιμούν» τους γονείς τους. «Ήμουν πιο νευρικός όταν είδαν οι αδελφές μου, Αννυ, Σάσι και Νάνσυ, την ταινία, από οποιαδήποτε άλλη προβολή», παραδέχεται.

Διαβάστε επίσης