Εφτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα που έφυγε από τη ζωή ο Ντέιβιντ Μπόουι. Ο “Λευκός Δούκας της Ροκ”, όπως τον αποκαλούσαν έφυγε νικημένος από τον καρκίνο στις 10 Ιανουαρίου το 2016. Στα 69 του χρόνια, πέρασε στην αιωνιότητα, αφήνοντας όμως πίσω τον θρύλο του να μεγαλώνει τις επόμενες γενιές.
Η αλήθεια είναι πως για τον Ντέιβιντ Μπόουϊ, γνωρίζουμε σχεδόν τα πάντα. Όμως, υπάρχουν και τρεις ιστορίες που δεν είναι ευρέως γνωστές αλλά είναι συναρπαστικές. Όπως συναρπαστικός ήταν και ο βίος του.
Η παρανόηση με τα διαφορετικά μάτια
Ήταν κάτι σαν… αστικός μύθος πως ο καλλιτέχνης είχε δύο διαφορετικά χρώματα ματιών καθώς έπασχε από ετεροχρωμία. Αλλά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε αφού και τα δύο μάτια του ήταν γαλαζοπράσινα. Ωστόσο, είναι αλήθεια πως υπήρχε μία οφθαλμική παραδοξότητα καθώς η μία κόρη του ματιού του ήταν μόνιμα διεσταλμένη. Αιτία; Ένας καυγάς που είχε στα 15 του με τον φίλο του Τζορτζ Άντεργουντ για τα μάτια ενός κοριτσιού.
Η γροθιά που δέχτηκε στο μάτι του, παραλίγο να τον αφήσει τυφλό. Ωστόσο, δεν κράτησαν κακία ο ένας στον άλλον. Μάλιστα, αργότερα συνεργάστηκαν και ο Άντεργουντ σχεδίασε εξώφυλλα των πρώτων δίσκων του Μπόουι, όπως «The Rise and Fall of Ziggy Stardust» και «Spiders from Mars».
Είχε δημιουργήσει σύλλογο για την προστασία των μακρυμάλληδων
Το 1964, οι άνδρες με μακριά μαλλιά αντιμετώπζαν προβλήματα καθώς η μόδα δεν είχε έλθει ακόμα. Ο τότε 17χρονος, Ντέιβιντ αποφάσισε να δημιουργήσει έναν σύλλογο για την «Διατήρηση των Μακριών Μαλλιών στους Ανδρες»», που διαμαρτύρονταν για τη συμπεριφορά που δέχονταν οι μακρυμάλληδες στους δρόμους του Λονδίνου.
Σε συνέντευξή του στο BBC είχε εξηγήσει ότι η οργάνωση ήταν για την προστασία των μουσικών της ποπ που είχαν μακριά μαλλιά.
«Όποιος έχει το θάρρος να αφήνει τα μαλλιά του μακριά ως τους ώμους πήγαινε στην κόλαση. Τώρα είναι η ώρα να ενωθούμε για τις μπούκλες μας», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
Οι μάγισσες που ήθελαν να του κλέψουν το σπέρμα
Την περίοδο που ηχογραφούσε τον δίσκο του «Station to Station», ο οποίος θεωρείται ένας από τους καλύτερούς του και κυκλοφόρησε το 1976 με διθυραμβικές κριτικές, ο Μπόουϊ, βρισκόταν σε μία κατάσταση που άγγιζε τα όρια της ψύχωσης. Μάζευε γύρω του αιγυπτιακά αντικείμενα και περνούσε τον χρόνο του μιλώντας για μάγισσες που ήθελαν να κλέψουν το σπέρμα του.
Την εποχή εκείνη, ο θρύλος της ροκ ήταν εξαρτημένος από τις ουσίες, σε τέτοιο σημείο που είχε χάσει την όρεξή του και τρεφόταν μόνο με πιπεριές και κρύο γάλα. Μάλιστα, είχε φτάσει να ζυγίζει μόλις 45 κιλά,
Αυτή ήταν και η κόκκινη γραμμή που τον κινητοποίησε, μιας και η υγεία του ήταν κλονισμένη και απειλούνταν ακόμα και η ίδια του η ζωή. Από εκείνη τη σκοτεινή περίοδο, χρόνια μετά ο Μπόουϊ θα θυμόταν μόνο ότι… μισούσε το Λος Άντζελες, καθώς εκεί ηχογράφησε τον δίσκο του.
