“Σιχαίνομαι ν’ ακολουθώ, σιχαίνομαι και να καθοδηγώ.
Να υπακούω; Όχι! Και να κυβερνώ; Ούτε και τούτο!
Όποιος δεν φοβάται τον εαυτό του, φόβο δεν προκαλεί.
Και μόνον όποιος φόβο προκαλεί, μπορεί να οδηγήσει άλλους.
Σιχαίνομαι ακόμα και να καθοδηγώ τον εαυτό μου!
Μ’ αρέσει, όπως στα ζώα του δάσους και της θάλασσας,
να χάνομαι για λίγο.
Nα κάθομαι ανακούρκουδα σε μια ερημιά
και να στοχάζομαι,
να ξαναφέρνω πάλι πίσω τον εαυτό μου από μακριά,
πλανεύοντάς τον για να γυρίσει ξανά σ’ εμένα.”
Φρίντριχ Νίτσε, “Ο Μοναχικός“
Πετώ και χύνω πράγματα πολλά γι’ αυτό και λέτε πως είμαι γεμάτος περιφρόνια.
Όταν ρουφάς από ένα ξέχειλο ποτήρι χύνεις και πετάς πολύ, δίχως ωστόσο να περιφρονείς αυτό που πίνεις.
Φρίντριχ Νίτσε,, “Περιφρόνηση“
Όταν ερμηνεύω τον εαυτό μου πάντοτε τον εξαπατώ.
Δεν μπορώ να γίνω ερμηνευτής του εαυτού μου.
Αλλά όποιος τραβάει το δρόμο του φέρνει και τη δική μου εικόνα στο φως.
Φρίντριχ Νίτσε, “Ερμηνεία“
“Έρχομαι σήμερα, γιατί έτσι μου ήρθε σήμερα” σκέφτεται εκείνος που έρχεται για πάντα.
Που δεν τον νοιάζει τι θα πει ο κόσμος: “Έρχεσαι πολύ νωρίς! Έρχεσαι πολύ αργά!”.
Φρίντριχ Νίτσε, “Για πάντα“
Photo cover:pixabay.com/stux-colour
Διαβάστε επίσης:
