Δεν ξέρουμε αν εσείς πιστεύετε στα θαύματα, όμως, η ιστορία του Ταξιάρχη μοιάζει με θαύμα. Ο 17χρονος από τη Μυτιλήνη νοσηλευόταν σε κώμα ύστερα από τροχαίο που είχε, τον περασμένο Αύγουστο κι επανήλθε. Μάλιστα, η οικογένειά του είχε σκεφτεί πως αν το παιδί τους δεν τα κατάφερνε, θα δώριζαν τα όργανά του. Όμως ο Ταξιάρχης τα κατάφερε κι “επέστρεψε”…
Όλα ξεκίνησαν το βράδυ της 28ης του περασμένου Αυγούστου στο πανηγύρι για τα Νιάμερα της Παναγιάς στη Στύψη. Ο Ταξιάρχης έχοντας καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ, ξεκίνησε να επιστρέψει με το δίκυκλο του στον Μόλυβο.
Όμως, χτύπησε με το μηχανάκι του και τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι. Ο νεαρός μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Μυτιλήνης σε κρίσιμη κατάσταση με πολύ σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Στο χειρουργείο, ο νευροχειρούργος Πέτρος Σουρτζής μαζί με την ομάδα του, έδωσαν μάχη για να τον κρατήσουν στη ζωή. Τον μετέφεραν στη ΜΕΘ, όπου διασωληνώθηκε. Λίγες μέρες μετά, έγινε δεύτερη επέμβαση όπου του αφαιρέθηκαν τμήματα του κρανίου του προκειμένου να μειωθεί η εγκεφαλική πίεση.
Ο 17χρονος ξύπνησε από το κώμα
Πλέον, αντιμετώπιζε πρόβλημα με τον εγκέφαλό του. Η μητέρα του την περίοδο που ο γιος της ήταν σε κώμα, σκέφτηκε να δωρίσει τα όργανά του, για να δώσει ζωή σε άλλους ασθενείς. Κι όμως τελικά ο εγκέφαλος του άρχισε να αντιδρά. Πολλοί μίλησαν για θαύμα. Στις 8 Νοεμβρίου, ημέρα της γιορτής του και της γιορτής του προστάτη του Αρχαγγέλου, ο νεαρός μεταφέρθηκε σε κανονικό θάλαμο στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης.
Σήμερα ο Ταξιάρχης έχει επανέλθει πλήρως. Βρίσκεται σε Κέντρο Αποκατάστασης στο Λουτράκι της Κορινθίας για να αντιμετωπίσει τα κινητικά του προβλήματα. Ενώ όταν θα επιστρέψει στη Μυτιλήνη, θα ακολουθήσει μια ακόμα επέμβαση αποκατάστασης του κρανίου του με μοσχεύματα και η πλήρης αποθεραπεία του.
Ο Ταξιάρχης μίλησε στο protothema.gr και μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Τώρα μιλάω κανονικά, είμαι στο κέντρο αποκατάστασης και περπατάω με πατερίτσες αλλά είναι θέμα ημερών να τις πετάξω». Και πρόσθεσε: “Πραγματικά είναι ένα μεγάλο θαύμα αυτό που ζω και είμαι χαρούμενος που έδωσα απέραντη χαρά στη μητέρα μου που είναι συνέχεια δίπλα μου χωρίς να χάνει την πίστη της και την ελπίδα της”.